W obliczu dużej zależności Polski od paliw kopalnych, nieunikniona transformacja w sektorze energetycznym musi zachować ewolucyjny charakter, zabezpieczający przed drastycznym wzrostem cen energii i kosztami społecznymi dla regionów górniczych. – Prognozowanie miksu energetycznego musi opierać się na realnej ocenie możliwości technologicznych i ekonomicznych, uznając za priorytet pewność dostaw energii do odbiorców. Dlatego dużą rolę w przyszłości mogą odegrać nowe technologie – powiedział wiceminister energii Adam Gawęda.

Według wiceministra przy wykorzystaniu nowoczesnych i bezemisyjnych technologii jesteśmy w stanie wciąż podnosić sprawność wytwarzania energii z węgla. – Warto tu wspomnieć o technologii węglowych ogniw paliwowych, których sprawność może sięgać nawet 80% – dodał.

Do technologii, które mogą Polsce pomóc osiągnąć cele klimatyczne przy jednoczesnym wykorzystywania węgla, jako surowca energetycznego należy zaliczyć m.in.

• zaawansowane, wysokosprawne technologie produkcji energii elektrycznej z węgla, jak np. technologie ultra-nadkrytyczne (USC);
• zgazowanie węgla (zarówno do produkcji chemicznej – metanol/ amoniak – jak również produkcji energii elektrycznej np. przy zastosowaniu technologii IGCC);
• wydobycie metanu z pokładów węgla kamiennego, w tym również w powiązaniu z podziemnym zgazowaniem węgla oraz zagospodarowanie metanu z powietrza wentylacyjnego;
• produkcja paliw alternatywnych z węgla, tj. paliw płynnych i gazowych (w tym np. wodoru);
• wychwytywanie, wykorzystanie i składowanie dwutlenku węgla (CC(U)S).

Polski sektor górnictwa węgla kamiennego w ostatnich 30 latach przeszedł ogromne zmiany. Od 1989 r. emisja gazów cieplarnianych z sektora energetyki spadła o ponad 33%, a sprawność bloków węglowych wzrosła o 10%. W tym czasie nastąpiły duże zmiany w wydobyciu surowca i zatrudnieniu. W 1989 r. zatrudnienie wynosiło prawie 420 tys. osób, a wydobycie prawie 180 mln ton. Dzisiaj jest to odpowiednio 85 tys. osób i 60 mln ton.