Komenda Powiatowa
Państwowej Straży Pożarnej
w Brodnicy

RYS HISTORYCZNY STRAZY POŻARNEJ W BRODNICY
 

Intensywny rozwój organizacji strażackich na ziemiach polskich datuje się od lat sześćdziesiątych XIX wieku. Ochotnicze straże pożarne powstawały i rozwijały się jednak nierównomiernie. Wynikało to z odmiennych warunków politycznych w jakich żyło społeczeństwo polskie w poszczególnych zaborach.
W zaborze pruskim, pod którym znalazła się Brodnica, germanizacyjna polityka rządów utrudniała, a nierzadko wręcz uniemożliwiała ludności polskiej zrzeszanie się nawet w tak użytecznych dla społeczeństwa organizacjach, jakimi były straże pożarne.
Coraz bardziej jednak rozpowszechniała się plaga pożarów, która nie omijała też Brodnicy. W 1833 roku wybuchł groźny pożar, który zniszczył doszczętnie całą prawą stronę dzisiejszej ulicy Hallera, a w roku 1856 spłonęła lewa strona naszego Rynku.
Władze miejskie zaczęły więc poważnie myśleć o skutecznej walce z pożarami. To wpłynęło na nieco elastyczniejszy kurs zaborcy wobec podejmowanych samorzutnie przez społeczeństwo polskie wysiłków zmierzających do organizowania straży pożarnych.
W Brodnicy, podobnie jak i w innych miejscowościach zaboru pruskiego działała początkowo tylko straż przymusowa. Została ona utworzona pod koniec pierwszej połowy XIX wieku. Obowiązek należenia do niej, dostarczenie zaprzęgu i innej pomocy pożarowej regulowały przepisy miejskie i policyjne z roku 1840. Do służby w straży przymusowej zobowiązani byli wszyscy mieszkańcy Brodnicy w wieku od 18 do 55 lat, z wyjątkiem urzędników, wojskowych, duchownych i służby kościelnej, lekarzy, aptekarzy, adwokatów i uczniów szkoły średniej.
W tym czasie powstał samorzutnie oddział straży pożarnej zorganizowany przez członków cechu szewskiego, najliczniejszego cechu wśród brodnickich rzemieślników. Posiadał nawet sikawkę, co wówczas w małych miasteczkach, a takim była Brodnica, należało do rzadkości.
Oficjalnie ochotnicza straż pożarna powstała w Brodnicy w dniu 1 kwietnia 1862 roku na wniosek skierowany do brodnickiego Magistratu przez członków ówczesnego "Towarzystwa Gimnastycznego". Straż ta liczyła 59 członków i była wyposażona w dwie sikawki, cztery drabiny jednoprzęsłowe, kilka beczek do wody i większą ilość wiaderek skórzanych.
W latach 1864-65 zakupiono dla straży dwie dalsze sikawki, a rok później dwukołową wysuwaną, 12-metrową drabinę. W tym czasie został opracowany i zatwierdzony przez Magistrat pierwszy statut Miejskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, który regulował wszystkie sprawy związane z jej działalnością.
Poprawiło się wyposażenie osobiste strażaków. Zakupiono im mundury drelichowe oraz kaski i pasy. Dotychczas oznaką przynależności do straży była oznakowana blaszana opaska noszona na lewej ręce.
Strażaków do pożaru wzywał początkowo dzwonek z naszej wieży ratuszowej, potem trąbka alarmowa.
A wzywano ich często. Poważne akcje brodnickiej straży miały miejsce, w roku 1888, kiedy straż ratowała dobytek mieszkańców Brodnicy w czasie wiosennej powodzi, w roku 1900, gdy gasiła groźny pożar na ulicy Kopernika, która niestety-mimo wysiłku strażaków cała spłonęła, i w 1908, gdy paliła się Cegielnia i Tartak.
Brodnicka straż dobrze służyła miastu i jej mieszkańcom. To też ufundowano jej sztandar, który niestety spłonął w czasie pożaru Strzelnicy w pierwszym dniu Zielonych Świąt w 1906 roku. Strażacy otrzymali też w roku 1900 nowe - zakupione za środków kasy miejskiej - sukienne mundury i skórzane kaski.
Poprawiło się bezpieczeństwo pożarowe, gdy w roku 1908 w Brodnicy założono wodociągi. Co sto metrów ustawiono hydranty. W 1910 roku zakupiono nowy wóz rekwizytowy według najnowszych wymogów. Usprawniono też alarmowanie strażaków. W 1912 roku w Elektrowni Miejskiej zainstalowano trójdźwiękową parową syrenę, która donośnym sygnałem oznajmiała niebezpieczeństwo i wzywała strażaków do akcji.
Rok 1912 to jubileusz 50-lecia Brodnickiej Ochotniczej Straży Pożarnej. Obchodzono go bardzo uroczyście w dniach 9 i 10 czerwca przy .licznym udziale brodniczan-wdzięcznych za ochronę przeciwpożarową.
Działania wojenne osłabiły aktywność brodnickiej straży. Brak zainteresowania i poparcia ze strony władz miejskich zniechęciło strażaków do wykonywania zaszczytnego obowiązku niesienia pomocy bliźniemu. To też znaczenie straży z roku na rok malało.
Przyszło wyzwolenie. 18 stycznia 1920 roku Brodnica wróciła do Macierzy. Na fali ogromnego entuzjazmu, chęci budowania nowego życia w warunkach niepodległego i własnego państwa, następował żywy rozwój ruchu strażackiego. Ożywiła się też brodnicka Straż. Zorganizowała się jako jedna z pierwszych na Pomorzu.
Przyznać trzeba, że Pomorze odziedziczyło po zaborcy poważne zaniedbania w ochronie pożarowej. Tuż po wyzwoleniu na Pomorzu znajdowało się 61 ochotniczych straży pożarnych, gdy np. w województwach krakowskim, łódzkim, lwowskim czy warszawskim było ich kilka razy więcej.
Trzeba było nadrabiać zaległości. Na nasze szczęście w szeregach strażackich zorganizowane były najbardziej aktywne i uspołecznione jednostki. Tak było też w Brodnicy. Wymienić tu trzeba ówczesnego burmistrza Mieczysława Jerzykiewicza, dzięki którego poparciu straż coraz skuteczniej chroniła społeczeństwo Brodnicy przed ogniem.
Pierwsze organizacyjne zebranie w wyzwolonym mieście odbyło się 4 lipca 1921 roku. W obecności burmistrza Brodnicy wybrano nowy Zarząd Straży, na czele którego stanął Jan Nowak, zaś obowiązki naczelnika powierzono Waldemarowi Bereżewskiemu.
Do straży wstępowali i jej działalność popierali ludzie cieszący się autorytetem i zaufaniem. Oddziaływali oni pozytywnie na środowisko strażackie, a swoim przykładem zachęcali innych do działalności społecznej.
W dniach 8 i 9 września 1921 roku w Warszawie jednoczy się ruch strażacki. Powstaje Główny Związek Straży Pożarnych RP.
Przyjęty na zjeździe statut głosił, iż podstawowym zadaniem straży pożarnych jest walka z pożarami, a także podejmowanie różnych środków zaradczych zmierzających do zapobiegania pożarom. Statut stawiał nadto za zadanie niesienie pomocy przy ratowaniu życia i mienia obywateli w czasie innych klęsk żywiołowych. Poza ta działalnością podstawową statut określał także inne formy działalności straży, o charakterze ogólnospołecznym i kulturalnym.
Po Zjeździe zaczęły organizować się związki wojewódzkie, okręgowe i powiatowe.
Związek Pomorski obejmował 18 powiatów i w grudniu 1921 roku skupiał 65 straży związkowych, w tym i brodnicką OSP.
W tym czasie straże były najliczniejszymi i najlepiej zorganizowanymi zrzeszeniami. Także brodnicką straż wyróżniała się spośród innych prężnością i aktywnością organizacyjną przodowała w podejmowaniu inicjatyw na rzecz swojego miasta.
To też już 5 sierpnia 1923 roku brodnicką straż otrzymała nowy sztandar. Jego chrzestnymi byli: burmistrz Brodnicy Mieczysław Jerzykiewicz i żona brodnickiego kupca p. Borusowa. Swój udział w jego fundacji mieli także dyrektor Banku, właściciel tartaku oraz liczni brodniccy kupcy.
Kolejnym wyrazem wysokiej pozycji brodnickiej straży na Pomorzu był dyplom uznania przyznany jej uchwałą Rady Naczelnej Głównego Związku Straży Pożarnych w Warszawie z dnia 30 czerwca 1924 roku.
Brodnicką Straż miała wielokrotnie możliwości wykazania się swoją sprawnością organizacyjną i operacyjną. Groźne pożary Brodnicy nie omijały. W marcu 1926 roku z powodzeniem gasiła pożar w michałowskim tartaku, walczyła z pożarem gdy płonęły zabudowania na Miejskim Polu, w Wilamowie i na Rynku.
Rok 1927 był brodnickiej Straży rokiem jubileuszowym. W dniach 6 i 7 sierpnia uroczyście obchodziła ona 65-lecie swego istnienia pod wysokim protektoratem dr. Józefa Wybickiego - Starosty Krajowego Pomorskiego.
W programie był capstrzyk z taborem, defilada, dekoracja zasłużonych strażaków, pochód przez miasto, zawody, koncert w ogrodzie Strzelnicy, występy ochotniczych straży pożarnych z pochodniami, sztuczne ognie i jak zwykle, uroczystość kończyła zabawa z tańcami.
Obchody jubileuszowe zapoczątkowało uroczyste posiedzenie w dniu 6 maja. Posiedzeniu temu przewodniczył honorowy prezes brodnickiej Straży, burmistrz Mieczysław Jerzykiewicz. Przedstawił historię Straży i złożył jej życzenia. Wystąpili też między innymi Starosta Powiatowy Władysław Olszewski, dowódca Garnizonu ppłk Stanisław Tarczyński, w imieniu Rady Miejskiej jej przewodniczący Stankowski i inni. Telegram z życzeniami przesłał też prezes Zarządu Wojewódzkiego dh Tomczyński.
Z okazji tego jubileuszu - w uznaniu zasług na polu pożarnictwa ojczystego - Rada Naczelna Głównego Związku Straży Pożarnych w Warszawie przyznała brodnickim strażakom najwyższe odznaczenie strażackie "Złoty Znak Związku".
W tym roku Wojewódzki Zarząd Związku Straży Pożarnych dzieli województwo pomorskie na okręgi. Jeden z okręgów tworzą powiaty brodnicki i wąbrzeski, a na jego czele staje naczelnik okręgowy dh Klabuhn z Jabłonowa, a jego zastępcą zostaje dh Bolesław Słoszewski z Brodnicy.
W 1931 roku powstaje w Brodnicy Zarząd Oddziału Powiatowego Związku Straży Pożarnych. Z czasem obejmuje swym zasięgiem 27 straży z ogólną liczbą 467 czynnych członków.
Prezesem Rady Oddziału Powiatowego zostaje Starosta Powiatowy dh Mieczysław Galusiński, a prezesem Zarządu Oddziału Powiatowego dh Bolesław Słoszewski.
Aktywność brodnickiej Straży nie malała. Spełniała ona nie tylko swoje podstawowe funkcje i zadania, jakimi było gaszenie pożarów i prewencja przeciwpożarowa. Brała udział w obchodach ważnych rocznic narodowych, a w szczególności rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja i odzyskania niepodległości w dniu 11 listopada. W tych dniach organizowano uroczyste akademie, capstrzyki, po¬chody i zawody sportowe. Strażacy włączali się też w obchody świąt kościelnych. Radosna uroczystością dla strażaków było święto ich patrona - św. Floriana. Tego dnia składano wieńce na grobach zmarłych strażaków, organizowano pokazowe ćwiczenia strażackie, festyny i zabawy.
Straże - podobnie jak obecnie - borykały się zawsze z brakiem funduszy na zakup sprzętu przeciwpożarowego czy umundurowania. To też poważniejsze dochody straż zdobywała organizując różne imprezy rozrywkowe i kwesty wśród mieszkańców Brodnicy. Zabawy taneczne z bufetem zasilały ubogą zazwyczaj kasę Straży. W ten sposób - przy wsparciu Magistratu - zakupiono motocykl z przyczepą i 6-cio osobowy samochód.
 

 

 

 

W roku 1932 pobudowano na Starym Placu Szkolnym salkę posiedzeń i zakupiono jeszcze jeden samochód, a do pożaru strażaków wzywała już syrena elektryczna umieszczona na wieży ćwiczeń przy remizie.
W latach 1928-39 dał się wyraźnie zaobserwować pozytywny stosunek władz pożarniczych do żeńskiej służby pożarniczej. Wpłynęło to na powstanie drużyn żeńskich. W Brodnicy Żeńska Służba Samarytańsko-Pożarnicza została zorganizowana w 1935 roku a oddział liczył 15 druhen i był wyposażony w nosze i apteczkę. W tym okresie w woj. pomorskim było ogółem 60 oddziałów. Oddział brodnicki szkolił druhny w ratownictwie pożarowym, ogólnosamarytańskim i gazowym.
We wrześniu 1938 roku dokonana został reorganizacja służby samarytań-sko-pożarniczej. Była ona podyktowana względami obronności państwa i polegała na przygotowaniu kobiet do strażackiej służby na wypadek wojny.
W tym czasie powstaje też oddział Straży Pożarnej w tutejszej bekoniarni i fabryce konserw (w obecnych Zakładach Mięsnych). Liczył on 20 druhów - pracowników przedsiębiorstwa, a kierował nim dh Franciszek Warylewski.
Brodnicka Straż Pożarna niezależnie od ćwiczeń prowadzi planowe szkolenie w zakresie obrony lotniczej i przeciwgazowej. Strażacy zdobywają też Państwowe Odznaki Sportowe i Strzeleckie.
Dobrze wyszkoleni osiągają wicemistrzostwo Pomorza podczas zawodów wojewódzkich w Toruniu w dniu 1 września 1935 roku. W nagrodę otrzymują drabinę francuską.
W roku 1936 Zarząd brodnickiej Straży kupuje nową motopompę "Silesia". To też nasi strażacy - wyposażeni w nowoczesny sprzęt, dobrze wyszkoleni z powodzeniem stawiali czoło pożarom w Brodnicy i daleko poza nią.
3 i 4 lipca 1937 roku uroczyście obchodzono 75-lecie OSP w Brodnicy.
W programie tej uroczystości była defilada na Placu Marszałka Piłsudskiego, uroczysta akademia w Domu Katolickim, wspólny obiad, ćwiczenia pokazowe na placu przy Drwęcy przy ul. Kościelnej, festyn w Lasku Miejskim i zabawa taneczna w sali Domu Katolickiego.
W tych uroczystościach brali liczny udział strażacy z jednostek powiatu brodnickiego, a także delegacje z sąsiednich miast.
Działalność brodnickiej OSP przerwała II wojna światowa. Rozpoczął się okres okupacji. Członkowie Zarządu zdążyli jeszcze ukryć cenniejsze pamiątki swojej chlubnej działalności.
Wkrótce po zajęciu Brodnicy wezwano wszystkich strażaków do Urzędu Miasta i pod groźbą kary zobowiązano ich do dalszego pełnienia obowiązków pożarniczych. W tym czasie straż składała się przede wszystkim z Polaków - liczyła 59 członków, w tym tylko 3 Niemców. Udział w ochronie przeciwpożarowej miasta chronił Polaków przed wysiedleniem ich na roboty przymusowe do Niemiec. Straż była dość dobrze zaopatrzona w sprzęt p.poż. - niestety w styczniu 1945 roku ewakuowano go na Zachód.
Zakończyła się II wojna światowa-Polska uzyskuje niepodległość. Od pierwszych dni wyzwolenia strażacy włączają się aktywnie w nurt najważniejszych wydarzeń. A problemów i spraw oczekujących na załatwienie było wiele. Do prac organizacyjnych włączają się doświadczeni strażacy, którzy jeszcze przed wojną byli w Zarządzie. Zaczynają kompletować sprzęt przeciwpożarowy. Ale dopiero w 1948 roku Straż otrzymuje nowoczesny sprzęt.

 

W 1948 roku Brodnica obchodzi uroczystości 650-lecia swego istnienia. Do tych obchodów aktywnie włącza się brodnicka Straż i Ochotnicze Straże Pożarne z powiatu brodnickiego.
Niekorzystne dla pożarnictwa zmiany następują 24 października 1949 roku. Wówczas to na mocy rozporządzenia Rady Ministrów doprowadzono do likwidacji Związku Straży Pożarnych RP. Decyzja ta wpłynęła na osłabienie działalności społecznej ochotniczych straży pożarnych.
Brodnicka Straż działa jednak nadal - systematycznie podnosi swoją sprawność operacyjną. Organizuje rokrocznie zawody sprawnościowe, z powodzeniem startuje w zawodach powiatowych i wojewódzkich.
0d roku 1950 kierownictwo i nadzór nad działalnością Ochotniczej Straży pożarnej przejmuje Powiatowa Komenda Straży Pożarnych. Funkcję Komendanta Komendy Powiatowej objął Franciszek Warylewski.

Rok 1950 jest datą powstania Komendy Powiatowej i powołania pierwszego Komendanta powiatowego. Siedziba Komendy Powiatowej mieściła się przy ulicy Stary Plac Szkolny, a podział bojowy oparty był głównie o Ochotniczą Straż Pożarną, poza etatowym kierowcą, dyspozytorem.

W tym czasie OSP przygotowywała się do swojego stulecia, które oczywiście obchodzono w 1962 roku. Z tej okazji społeczeństwo Brodnicy ufundowało strażakom sztandar, a Komendant wojewódzkiej Straży Pożarnej mjr poż. Władysław Lis udekorował go nadanym przez Zarząd Główny ZOSP-po raz drugi-Złotym Znakiem Związku" -najwyższym odznaczeniem strażackim. Po raporcie, dekoracji przodujących strażaków i przeglądzie jednostek przez Wojewodę i Komendanta Wojewódzkiego odbyły się pokazy strażackie.

W tym okresie swój największy sukces straż pożarna w Brodnicy odnosi w 1966 roku zajmując l miejsce w Wojewódzkich Zawodach Sportowo-Pożarniczych. Wywalczyła prawo reprezentowania województwa bydgoskiego na Krajowych Zawodach Pożarniczych we Wrocławiu.
Z okazji corocznych " Dni Ochrony Przeciwpożarowej" brodnicka straż orga-nizuje pokazy sprawności bojowej, konkursy wiedzy pożarniczej, wystawy, ćwi-czenia pokazowe dla młodzieży na obiektach szkolnych. Bierze udział w akcjach gaśniczych i ratowniczych, szczególnie w 1974 roku gdy cała Brodnica walczyła z wysoką wodą na Drwęcy.
Trudne warunki lokalowe Komendy Powiatowej spowodowały, iż kolejny komendant ppor. poż. Piotr Niedźwiecki

wprowadził do planów inwestycyjnych i rozpoczął budowę nowej strażnicy przy ul.Sienkiewicza, gdzie dziś ma swoją siedzibę Komenda Powiatowa PSP w Brodnicy. W budowę nowej siedziby włączają się również w czynie społecznym strażacy ochotniczych straży pożarnych w Brodnicy.

 

Pomieszczenia biurowe Komendy, to mały, wilgotny pokój, w którym pracowało 6 osób. Większy problem stwarzało zapewnienie noclegu funkcjonariuszom podziału bojowego. Sypialnie oraz szatnie zorganizowano w świetlicy OSP, po jej częściowej modernizacji. W garaże na pojazdy to był również poważny problem. Nowo zakupiony samochód GBA 2,5/16 nie mieści się w nich, parkować go trzeba na wolnym powietrzu.
Ówczesne stanowisko kierowania to małe, ciemne pomieszczenie nie odpowiadające wymogom.
Z dniem 01 czerwca 1975r. następuje nowy podział administracyjny kraju, a tym samym zostaje utworzone województwo toruńskie. W miejsce powiatu brodnickiego powstaje rejon brodnicki. Dotychczasowy Komendant Powiatowy Straży Pożarnych w Brodnicy kpt.poż. Piotr Niedźwiedzki zostaje przeniesiony służbowo do Komendy Wojewódzkiej SP na stanowisko kierowania służby operacyjnej.
Stanowisko Komendnata Rejonowego Straży Pożarnych w Brodnicy obejmuje mł.chor.inż. Jerzy Kreński, który pełni tę funkcję do lutego 1976r.

Przełomowym momentem dla brodnickich straży pożarnej był rok 1976, kiedy to Wojewoda Toruński Zarządzeniem Nr 57/76 z dnia 28 sierpnia powołał Zawodową Straż Pożarną w Brodnicy.
Kolejnym Komendantem Rejonowym Straży Pożarnych w Brodnicy od lutego 1976r. zostaje kpt. poż. Władysław Paprota.

W czasie jego urzędowania, budowa nowej strażnicy nabrała tempa. Do nowej siedziby wprowadzono się jesienią 1977roku. Przecięcia wstęgi dokonali: prezes Zarządu Wojewódzkiego ZOSP – wicewojewoda Stefan Stefański i Naczelnik Miasta-Edward Pawlik.

Strażą Pożarną kieruje Komendant Rejonowy jednocześnie pełniąc funkcję Komendanta Zawodowej Straży Pożarnej. Skład osobowy KRSP i ZSP stanowiło 24 osoby: komendant, inspektor, 2 dyspozytorów, 7 kierowców, 4 dowódców sekcji i 9 pozostałych.
Następuje szereg zmian w organizacji i funkcjonowaniu Komendy i Zawodowej Straży Pożarnej, (Wojewódzki warsztat naprawy sprzętu pożarniczego, filia Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Pożarniczego, Wojewódzki magazyn środków gaśniczych, Stacja Kontroli Pojazdów).
Dnia 17 czerwca 1985 r. w sali szkoleniowej Zawodowej Straży Pożarnej odbyło się pierwsze posiedzenie Komitetu Organizacyjnego Fundacji Sztandaru. Władze polityczno-administracyjne wystąpiły z wnioskiem o nadanie sztandaru z okazji 10-cio lecia istnienia Zawodowej Straży Pożarnej, za dotychczasową działalność nie tylko pożarniczą, ale wkład jednostki w rozwój miasta i duże zaangażowanie społeczne.

Minister Spraw Wewnętrznych przyjął propozycję nadając sztandar Zawodowej Straży Pożarnej z okazji jej X-cio lecia. Uroczystość wręczenia sztandaru odbyła się na zakończenie „Dni ochrony przeciwpożarowej” w 1986r. na brodnickim rynku.

15 kwietnia 1989 roku Komendę Rejonową wizytował gen.poż. Andrzej Stefanowski – Komendant Główny Straży Pożarnych.
Wizytując jednostkę taktyczną zapoznał się z tokiem służby, warunkami panującymi w jednostkach oraz problemami nurtującymi załogę, w tym i kwestią wyposażenia w nowoczesny sprzęt pożarniczy. Po dokonaniu lustracji jednostek w sali konferencyjnej Komendy Rejonowej Straży Pożarnych w Brodnicy odbyła się odprawa Komendantów Rejonowych SP, Kierowników Służby z Komendantem Głównym Straży Pożarnych.

Generał Stefanowski dokonując podsumowania wizyty, oceniał wysoko zaangażowanie wszystkich funkcjonariuszy pożarnictwa w ochronę przeciwpożarową województwa toruńskiego.
Po odwołaniu ze stanowiska Komendanta Władysława Paproty – funkcję tą obejmuje st. kpt. Bogdan Sowiński.

Od wejścia w życie ustawy powołującej Państwową Straż Pożarną – Komendant Rejonowy PSP. Na mocy tejże ustawy jako wyodrębnioną jednostkę organizacyjną PSP powołano Jednostkę Ratowniczo-Gaśniczą PSP.
Pełnił funkcje do czasu mianowania Go na stanowisko Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego PSP w Toruniu.
Zmiany ustrojowe w Polsce spowodowały, że straż pożarna musiała znaleźć się  w nowej regulacji prawnej. Tak doszło do wydania dwóch zasadniczych ustaw z dnia 24 sierpnia 1991 roku o:

• ochronie przeciwpożarowej,
• Państwowej Straży Pożarnej.

W tak nakreślone ramy trzeba było włożyć obraz PSP. Zaczęły ścierać się różne poglądy w naszym środowisku zawodowym. W Brodnicy istniały dwie państwowe jednostki ochrony przeciwpożarowej:

• Komenda Rejonowa Państwowej Straży Pożarnej,
• Jednostka Ratowniczo - Gaśnicza Państwowej Straży Pożarnej.

Jednostka składała się z dowództwa i jednostki taktycznej dzielonej na sekcje a sekcje na zastępy.
Strażacy Komendy Rejonowej i Jednostki Ratowniczo – Gaśniczej w dniu 21 lipca 1992 roku złożyli uroczyste ślubowanie /zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991r. o Państwowej Straży Pożarnej/.
W dniu 19 grudnia 1992 roku wizytę w Komendzie Rejonowej w Brodnicy złożył Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej  nadbryg. inż. Feliks Dela.

Od 15 maja 1996 roku na stanowisko Komendanta Rejonowego PSP został powołany st.kpt.inz. Marek Wałdowski dotychczasowy Dowódca Jednostki Ratowniczo – Gaśniczej PSP w Brodnicy.

Po przeprowadzeniu reformy administracyjnej kraju od 01 marca 1999 roku do dnia 30 kwietnia 2008 r. był Komendantem Powiatowym PSP w Brodnicy.
Dnia 02 stycznia 2001 roku Komendant powołał gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej – Zakład Usługowy Komendy Powiatowej PSP. Został stworzony na bazie istniejącego zaplecza technicznego Komendy i Stacji Kontroli Pojazdów.
Wychodząc naprzeciw nowym zadaniom stawianym przed Państwową Strażą Pożarną Komendant w porozumieniu ze Starostą  Powiatowym podjął decyzję o stworzeniu Zintegrowanego Stanowiska Kierowania powiatu brodnickiego, które zostało oddane do użytku 01 lipca 2001 roku. Zintegrowane Stanowisko Kierowania skupia Powiatowe Stanowisko Kierowania Państwowej Straży Pożarnej oraz Stanowisko Kierowania Pogotowia Ratunkowego, które obsługuje dyspozytor medyczny Szpitalnego Oddziału Ratunkowego.
W dniu dzisiejszym Komenda Powiatowa PSP w Brodnicy liczy 56 etatów funkcjonariuszy PSP oraz 3 etaty dla pracowników cywilnych. Na wyposażeniu posiada łącznie 8 pojazdów samochodowych, w tym 2 samochody ciężkie gaśnicze, 1 ratownictwa technicznego, 1 podnośnik hydrauliczny, 2 samochody operacyjne, 2 samochody kwatermistrzowskie.

Komendą Powiatową kieruje Komendant Powiatowy, którym od dnia 01 maja 2008 r. jest bryg. mgr inż. Waldemar Szrull.