Wicepremier przypomniał w liście historię utworzenia Filharmonii i znaczenie jej powstania dla polskiego społeczeństwa znajdującego się ówcześnie pod zaborami.

Powstanie Filharmonii Narodowej w 1901 roku potwierdza ogromną rangę i znaczenie sztuki wysokiej dla Polaków. Zarówno samodzielna sala koncertowa, jak i stały symfoniczny zespół orkiestrowy, stanowiły w tamtych czasach ewenement, plasujący Warszawę w jednym szeregu z najbardziej prestiżowymi ośrodkami Europy: Wiedniem, Zurychem czy Londynem. Idea powołania do życia narodowej świątyni sztuki była w obliczu sytuacji politycznej i społecznej niezwykle ryzykowna, a proces jej powstawania z zapartym tchem obserwowali mieszkańcy wszystkich trzech zaborów – zaznaczył w liście prof. Piotr Gliński.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego przypomniał o zburzeniu siedziby Filharmonii w czasie II wojny światowej i podkreślił wysiłek kolejnych dyrektorów Filharmonii, którzy doprowadzili do jej rozkwitu, realizując niestrudzenie swoje wizje artystyczne.

Per aspera ad astra – przez ciernie do gwiazd prowadziły karty historii Filharmonii Narodowej, która po zniszczeniach drugiej wojny światowej odbudowywana była z gruzów, aby służyć kolejnym pokoleniom. Od tego czasu rozpoczął się jej rozkwit, zawdzięczany wizjonerskim talentom wszystkich dyrektorów artystycznych: Witolda Rowickiego, Bohdana Wodiczki, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jacka Kaspszyka oraz Andrzeja Boreyki – wskazał wicepremier.

Szef resortu kultury podkreślił także ogromny dorobek koncertowy, obejmujący niemal 150 tras na pięciu kontynentach, dzięki czemu Filharmonia stała się ambasadorem kultury narodowej, oraz prestiżowe osiągnięcia Chóru Filharmonii, który od dziesięcioleci zdobywa liczne wyróżnienia i nagrody. Dodał, że Filharmonia Narodowa – poza prowadzeniem własnej działalności koncertowej – udziela również sceny najważniejszym festiwalom, w tym Międzynarodowemu Konkursowi Pianistycznemu im. Fryderyka Chopina, Międzynarodowemu Festiwalowi Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień czy Międzynarodowemu Festiwalowi Muzycznemu Chopin i jego Europa.

Wicepremier Piotr Gliński docenił także zaangażowanie dyrekcji i zespołu Filharmonii w pomoc muzykom z Ukrainy.

W obecnym czasie, naznaczonym boleśnie poprzez agresję rosyjską na terytorium Ukrainy, Filharmonia ukazała pełnię swojej gościnności, podejmując zespół Kijowskiej Orkiestry Symfonicznej i umożliwiając mu przygotowanie do europejskiej trasy koncertowej.

Dziękując za dotychczasowe osiągnięcia, prof. Piotr Gliński przekazał wyrazy uznania i życzenia dalszej owocnej pracy artystycznej.

Chyląc czoła przed Państwa dotychczasowymi dokonaniami oraz wkładem w rozwój polskiej kultury muzycznej, pragnę życzyć całemu Zespołowi nieustającej energii oraz satysfakcji z podejmowania nowych wyzwań artystycznych. Jestem przekonany, że obchody jubileuszowe jednocześnie otworzą kolejny piękny rozdział w historii Filharmonii Narodowej, obfitujący w sukcesy i dostarczający odbiorcom zachwytu z obcowania ze sztuką – napisał wicepremier.

Po odczytaniu listu wiceminister Jarosław Sellin przekazał na ręce dyrektora Wojciecha Nowaka Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przyznany Filharmonii Narodowej przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego.

Filharmonia Narodowa – artystyczne serce stolicy, które bije od ponad 120 lat

Filharmonia Warszawska powstała z inicjatywy grona polskich arystokratów, finansistów i przedstawicieli świata muzycznego, gdyż u progu XX wieku okazało się, że nie ma w Warszawie sali, która mogłaby pomieścić wszystkich melomanów zainteresowanych prestiżowymi koncertami.

W 1901 r. pomiędzy ulicami Moniuszki, Nowosiennej (dzisiejsza Sienkiewicza) i Jasnej powstał budynek wzorowany na Operze Paryskiej, zaprojektowany przez Karola Kozłowskiego. Długo wyczekiwany gmach stał się architektoniczną perłą miasta. Filharmonia Warszawska stała się głównym ośrodkiem życia muzycznego w zaborze rosyjskim, a później w niepodległej Polsce oraz jedną z najbardziej liczących się instytucji muzycznych w Europie.

Swoją działalność zainaugurowała 5 listopada 1901 roku uroczystym występem Orkiestry Symfonicznej pod batutą Emila Młynarskiego z Wiktorem Grąbczewskim oraz Ignacym Janem Paderewskim jako solistami. Program wypełniły dzieła polskich kompozytorów - Żeleńskiego, Stojowskiego, Moniuszki i Noskowskiego.

W Filharmonii Warszawskiej odbyły się: I, II i III Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina (1927, 1932, 1937), I Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. H. Wieniawskiego (1935), I Powszechny Festiwal Sztuki Polskiej (1937) oraz (częściowo) XVII Festiwal Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1939).

II wojna światowa przerwała działalność Filharmonii. Budynek został zniszczony podczas niemieckich nalotów, a w 1944 r. – doszczętnie zburzony. Zginęła także prawie połowa muzyków związanych z tym miejscem.

Odbudowana po wojnie nowa siedziba Filharmonii została uroczyście otwarta 21 lutego 1955 r. Wtedy to, z okazji inauguracji sezonu, Filharmonia Warszawska została uhonorowana mianem Filharmonii Narodowej.

Obecnie Filharmonia Narodowa liczy 112 wybitnych instrumentalistów i 100 artystów chóru. Koncertuje z najwybitniejszymi muzykami. Obydwa zespoły odbyły ponad 140 tournées na pięciu kontynentach. Zapraszane są systematycznie do najsłynniejszych ośrodków muzycznych świata, takich jak: Carnegie Hall, Chicago Symphony Hall, Berliner Philharmonie, Royal Festival Hall, Suntory Hall, La Scala, La Fenice, Musikverein.

Jubileuszowy 120. sezon artystyczny Filharmonii Narodowej obfitował w wydarzenia na najwyższym poziomie artystycznym. Podczas jego inauguracji, 5 listopada 2021 roku, za pulpitem dyrygenckim stanęli kolejno trzej wybitni dyrygenci, którzy kierowali instytucją przez przeszło 20 lat – Antoni Wit, Jacek Kaspszyk oraz Andrzej Boreyko. Uroczysty koncert wypełniony był muzyką trzech polskich kompozytorów, którzy odegrali najistotniejszą rolę w minionym stuleciu w muzyce również światowej – Szymanowskiego, Lutosławskiego, Pendereckiego.

Zwieńczeniem wydarzeń jubileuszowych stał się piątkowy koncert, podczas którego usłyszeliśmy oratorium „Sen Geroncjusza” Edwarda Elgara w wykonaniu Orkiestry i Chóru Filharmonii Narodowej pod batutą Andrzeja Boreyki. W partiach solowych wystąpili wybitni śpiewacy – Ewa Wolak (kontralt), Michael Spyres (tenor) i Tomasz Konieczny (bas-baryton).