Wygląd:

Mięso wieprzowe, karczek bez kości uwędzony.

Kształt:

Nieregularny, podłużny.

Rozmiar:

Waga około 1500 g.

Barwa:

Zewnętrzna brązowo-czerwona, na przekroju różowa z białymi przerośnięciami.

Konsystencja:

Stała. Mięso soczyste, lekko wilgotne.

Smak:

Charakterystyczne dla wędzonego w ciepłym dymie mięsa. Smak lekko słony z wyczuwalnym zapachem wędzonki i przypraw.

Tradycja:

Zaborów to wieś położona w województwie łódzkim w gminie Tomaszów Mazowiecki niedaleko wsi Ujazd, należącej kiedyś podobnie jak Tomaszów Mazowiecki do rodziny Ostrowskich. Jest to typowo rolniczy teren, oddalony znacznie od przemysłowych obszarów, stosunkowo wolny od zanieczyszczeń środowiska. Mieszkańcy od pokoleń zajmują się tu uprawą ziemi oraz hodowlą zwierząt, głównie trzody chlewnej i bydła. Z pokolenia na pokolenie według tradycyjnej receptury przygotowywany jest na tym terenie baleron wędzony. Mięso przeznaczone na baleron z Zaborowa na początku dzielone jest na odpowiednie kawałki, a następnie przechowywane w chłodzie przez około trzy dni, aby „dojrzało”. Następnym etapem jest peklowanie mięsa na mokro w dębowej beczce w roztworze soli oraz przypraw takich jak ziele angielskie, liście laurowe oraz pieprz. Po minimum 14 dniach mięso jest wyjmowane z marynaty i moczone przez około dobę w chłodnej wodzie. Po tym okresie mięso jest sznurowane dla uzyskania odpowiedniego kształtu i umieszczane w wędzarni. Baleron wędzony jest ciepłym dymem przez około 9 godzin. Do wędzenia używane jest drewno bukowe i olchowe z okolicznych lasów oraz w połowie drewno z drzew owocowych. Cechą charakterystyczną baleronu jest sposób oraz dość długi czas jego peklowania oraz wędzenie w ciepłym dymie. Dzięki temu zachowuje on bardzo długo swoją świeżość. Baleron wędzony z Zaborowa zazwyczaj przygotowywany jest na święta takie jak Wielkanoc czy Boże Narodzenie, choć coraz częściej gości na stołach mieszkańców bez okazji.