Jan Markiewicz
Profesor Jan Markiewicz urodził się 27 listopada 1919 r. w Krakowie. Tu uczęszczał do gimnazjum i zdał maturę w 1938 r. W czasie okupacji niemieckiej, w latach 1941–1943, ukończył Szkołę Chemii Technicznej, a następnie podjął studia chemiczne na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończył je po wojnie, w 1947 r., uzyskując dyplom magistra filozofii z zakresu chemii.
Pracę zawodową rozpoczął już w 1943 r. w laboratorium Gazowni Miejskiej w Krakowie. W 1946 r., jeszcze w okresie studiów, pełnił obowiązki młodszego asystenta w Zakładzie Chemii Lekarskiej UJ, a jednocześnie w tym samym roku podjął pracę w Instytucie Ekspertyz Sądowych w Zakładzie Toksykologii.
Stopień doktora nauk przyrodniczych otrzymał w 1963 r., rok później został powołany na stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego, a następnie docenta. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych otrzymał w 1983 r.
Jego dorobek naukowy, ściśle związany z problematyką nauk sądowych, obejmuje ponad 250 opublikowanych prac, z czego 12 pozycji stanowią podręczniki, skrypty i książki. Był członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, m.in.: The International Association of Forensic Toxicologists, The International Academy of Legal Medicine and Social Medicine, The International Society for Fluoride Research. Od 1958 r. stale współpracował z Komisją Nauk Medycznych Krakowskiego Oddziału PAN (w latach 1984–1986 był jej wiceprzewodniczącym).
W latach 1956–1965 Profesor Jan Markiewicz sprawował funkcję zastępcy dyrektora do spraw naukowych Instytutu Ekspertyz Sądowych, a w 1966 r. został jego dyrektorem. Z dniem 28 grudnia 1991 r. przeszedł na emeryturę, utrzymał jednak kontakt z Instytutem (zatrudniony na stanowisku profesora).
W okresie kierowania Instytutem Profesor Jan Markiewicz rozwinął nowe dziedziny działalności, które nie były w nim wcześniej reprezentowane, a mianowicie utworzył Zakład Psychologii Sądowej oraz Zakład Badania Wypadków Drogowych. Z inicjatywy Profesora reaktywowano również Pracownię Badania Pisma i Technicznej Ekspertyzy Dokumentów.
Profesor Jan Markiewicz, szanowany, ceniony i lubiany przełożony, był wychowawcą wielu pracowników Instytutu, którzy pod jego kierunkiem zdobywali kwalifikacje biegłych i czynili postępy w pracy naukowej. Był on promotorem lub recenzentem szeregu prac doktorskich i habilitacyjnych. W uznaniu jego zasług, został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.