Praktyka ma na celu poprawę żyzności gleby. Polega na rozdrobnieniu i przyoraniu lub wymieszaniu z glebą całej słomy po zbiorze plonu głównego. Za słomę uznaje się pozostałe po oddzieleniu ziarna lub nasion suche źdźbła, łodygi, liście, plewy, łuszczyny i strączyny dojrzałych roślin uprawnych zbożowych, w tym kukurydzy, a także zbóż rzekomych, w tym gryki, szarłatu i komosy, oraz dojrzałych roślin uprawnych oleistych, bobowatych, facelii i traw nasiennych. W przypadku rozdrobnienia lub wymieszania z glebą słomy pozostałej po zbiorze rzepaku, nie łączy się na tej powierzchni realizacji praktyki Zróżnicowana struktura upraw z praktyką Wymieszanie słomy z glebą.

Dodatkowo, rolnika obowiązuje prowadzenie rejestru zabiegów agrotechnicznych lub posiadanie dokumentów w postaci papierowej lub elektronicznej zawierających informacje, które zawarte byłyby w rejestrze.