Polska w Kolumbii

• System gospodarczy i najważniejsze strategie gospodarcze

Kolumbia, zgodnie ze swoją konstytucją polityczną, posiada model społecznej gospodarki rynkowej, która uznaje przedsiębiorstwa, a mówiąc ogólniej, prywatną inicjatywę za siłę napędową gospodarki, ale która w sposób rozsądny i proporcjonalny ogranicza swobodę prowadzenia działalności gospodarczej i wolną konkurencję gospodarczą, wyłącznie w celu realizacji konstytucyjnie ważnych celów, mających służyć ochronie interesu ogólnego. Makroekonomiczne otoczenie instytucjonalne Kolumbii opiera się na ramach fiskalnych opartych na zasadach, elastycznym kursie walutowym i ustalaniu okresowych celów inflacyjnych.

W Kolumbii organami odpowiedzialnymi za ustalanie polityki gospodarczej są Bank Centralny (poprzez jego Zarząd) oraz Krajowa Rada Polityki Gospodarczej i Społecznej (CONPES), które dokonują ustaleń związanych z polityką pieniężną, fiskalną i walutową, a także m.in. Narodowy Departament Planowania, który opracowuje politykę gospodarczą na przyszłość, zgodnie z projektami rządowymi ustalonymi w czteroletnich Planach Rozwoju.

Celem Narodowego Planu Rozwoju 2022-2026 (PND 2022-2026) „Kolumbia, światowa potęga życia”, ma na celu uczynienie z Kolumbii lidera w ochronie życia, w oparciu o ustanowienie nowej umowy społecznej mającej na celu poprawę historycznych niesprawiedliwości społecznych, przezwyciężanie konfliktu wewnętrznego, zmianę relacji z środowiskiem oraz produktywną transformację opartą na wiedzy i harmonii z naturą.

Rząd Kolumbii rozumie, że walka o ochronę życia nie może być prowadzona bez wsparcia międzynarodowego, dlatego w tym planie rozwoju wzywa się społeczność międzynarodową, aby towarzyszyła Kolumbii w tak kluczowych kwestiach, jak walka z wylesianiem, polityka narkotykowa, migracja przepływy ludności, równość płci, pokojowe rozwiązywanie konfliktów zbrojnych, bezpieczeństwo żywnościowe i Agenda 2030.

Jeśli chodzi o transformację produkcyjną, internacjonalizację i działania klimatyczne w Kolumbii, Narodowy plan rozwoju na lata 2022–2026 ma na celu (i) powstrzymanie wylesiania; (ii) promowanie dekarbonizacji gospodarki; (iii) promowanie transformacji energetycznej; (iv) promowanie biogospodarki; oraz (v) finansowanie działań klimatycznych. Razem te elementy mają na celu dywersyfikację działalności produkcyjnej w oparciu o zasoby naturalne kraju. W tym kontekście Plan kontynuuje cel redukcji emisji gazów cieplarnianych o 51%, dla którego obejmie nowe działania wzmacniające działania rządu i polityki publicznej w tym horyzoncie.

Do kształtowania podstaw procesu transformacji działalności produkcyjnej, rząd Kolumbii chce przestać być podmiotem ułatwiającym działalność produkcyjną, który tylko rozwiązuje określone niedoskonałości rynku, a stać się organizatorem produkcji, który ustala priorytety inwestycji publicznych w ramach krajowych planów międzysektorowych. W tym sensie polityka reindustrializacji rządu ma na celu generowanie większej wartości dodanej w produkcji towarów i usług w sektorach gospodarki tworzących bazę produkcyjną poprzez zaangażowanie terytoriów i ich tkanki produkcyjnej, działając zgodnie z czterema strategicznymi celami międzysektorowymi na poziomie krajowym: (i) sprawiedliwą transformacją energetyczną; (ii) rozwojem przemysłu rolnego i zapewnieniem suwerenności żywnościowej; (iii) reindustrializacją w oparciu o sektor opieki zdrowotnej; oraz (iv) reindustrializacją opartą na obronie życia. Zobowiązania te tworzą podstawy do przejścia od gospodarki zależnej od działalności wydobywczej do gospodarki opartej na wiedzy, produktywnej, zrównoważonej i włączającej, która przyczynia się do rozwoju terytorialnego i niwelowania luk w zakresie produktywności i jest zorientowana w szczególności na włączenie mikro, małych i średnich przedsiębiorstw oraz segmentów gospodarki popularnej.

• Główne sektory gospodarki i ich udział w PKB

Liderem, jeśli chodzi o sektory gospodarki Kolumbii, jest handel hurtowy i detaliczny, naprawa pojazdów samochodowych, transport i gospodarka magazynowa, działalność związana z hotelarstwem i usługami  gastronomicznymi - wynika z danych Kolumbijskiego Urzędu Statystycznego DANE. W trzecim kwartale 2025 r. ten sektor odpowiadał za prawie jedną piątą wartości dodanej brutto – 19,26%. Na drugim miejscu plasuje się administracja publiczna, obrona narodowa, edukacja, służba zdrowia i działalność socjalna (18,19%), a na trzecim przetwórstwo przemysłowe (12,32%). Kolejne pozycje na liście gałęzi gospodarki w Kolumbii zajmują: działalność związana z obsługą rynku nieruchomości (9,74%), działalność profesjonalna i naukowa (7,60%) i rolnictwo i hodowla (7,12%):

• Sprzedaż hurtowa i detaliczna, naprawa pojazdów samochodowych, transport i gospodarka magazynowa, działalność związana z hotelarstwem i usługami  gastronomicznymi (19,26%)
• Administracja publiczna, obrona, edukacja i ochrona zdrowia (18,19%)
• Przetwórstwo przemysłowe (12,32%)
• Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości (9,74%)
• Działalność profesjonalna i naukowa (7,60%)
• Rolnictwo i hodowla (7,12%)
• Działalność finansowa i ubezpieczeniowa (5,83%)
• Usługi rozrywkowe i innego rodzaju usługi (5,05%)
• Budownictwo (4,59%)
• Przemysł wydobywczy (3,66%)
• Informacja i komunikacja (3,42%)
• Wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych (3,24%)

Polityka kursowa

Polityka pieniężna w Kolumbii obejmuje działania prowadzone przez Bank Centralny w celu wypełnienia konstytucyjnego mandatu zapewnienia siły nabywczej waluty kolumbijskiej w koordynacji z ogólną polityką gospodarczą. Aby wypełnić mandat konstytucyjny, Bank Centralny realizuje program celu inflacyjnego w ramach elastycznego systemu kursu walutowego, który ma na celu utrzymanie niskiej i stabilnej stopy inflacji - rozumianej jako procentowa roczna zmiana indeksu cen towarów i usług kompsumpcyjnych - oraz osiągnięcie maksymalnego, trwałego poziomu zatrudnienia. W ramach tego schematu działania polityki pieniężnej mają na celu zapewnienie, że przyszła inflacja osiągnie cel 3% r/r ustalony przez Zarząd Banku Centralnego.

W tym kontekście elastyczność kursu walutowego uważa się za podstawowy element osiągnięcia tych celów, biorąc pod uwagę następujące aspekty:

- W systemie charakteryzującym się elastycznością walutową kurs walutowy pełni funkcję zmiennej korygującej w obliczu wstrząsów, jakich doświadcza gospodarka, ograniczając zmienność działalności gospodarczej;

- Elastyczność kursu walutowego pozwala na niezależne wykorzystanie stopy procentowej jako instrumentu przybliżającego inflację i produkt do pożądanych wartości;

- Elastyczność kursu walutowego ogranicza zachęty do podejmowania przez podmioty gospodarcze nadmiernego ryzyka walutowego, które jest niezbędne do utrzymania stabilności finansowej.

Jednakże Bank Republiki jako organ ds. polityki kursowej ma uprawnienia do interwencji na rynku walutowym. Interwencja ta nie ogranicza elastyczności kursu walutowego, nie ma na celu ustalenia ani osiągnięcia określonego poziomu kursu walutowego oraz realizuje cele zgodne ze strategią celu inflacyjnego.

• Surowce i technologie krytyczne

Głównymi surowcami w Kolumbii są węglowodory (ropa i gaz), węgiel (termiczny i metalurgiczny), metale szlachetne (złoto, srebro i platyna), żelazonikiel, żelazo, szmaragdy i materiały budowlane (wapień, glina, piasek).

Potencjał naftowy Kolumbii (ropa naftowa i gaz ziemny) szacowany jest na ponad 37 miliardów baryłek ropy rozmieszczonych w 18 basenach sedymentacyjnych zajmujących powierzchnię 1 036 400 km². Dorzecza o największej aktywności eksploracyjnej to doliny Górnej i Środkowej Magdaleny, Catatumbo, La Guajira, wschodnie pasmo górskie, Putumayo i Llanos Orientales. (Dane z Krajowej Agencji Węglowodorów, 2020 – https://www.eiticolombia.gov.co/es/informes-eiti/informe-2019/contenido/9-perfil-de-productos/)

Kolumbia jest obecnie pierwszym na świecie producentem szmaragdów, dwunastym producentem węgla i trzynastym producentem niklu.

Około 85% węgla wydobywanego w Kolumbii pozyskiwane jest w kopalniach odkrywkowych, głównie w departamentach Cesar, La Guajira i Kordoba, przy czym węgiel energetyczny przeznaczony jest głównie na eksport. Pozostałe 15% węgla wydobywane jest w kopalniach podziemnych w departamentach Antioquia, Cauca i Valle del Cauca węglem energetycznym oraz w departamentach Cundinamarca, Boyacá, Santander i Norte de Santander – węglem energetycznym i metalurgicznym wysokiej jakości.  Według obliczeń Kolumbijskiego Stowarzyszenia Górniczego prognozy produkcji węgla na koniec 2024 roku w Kolumbii wynoszą 65 mln ton.

Kolumbijskie szmaragdy występują we wschodnim pasie górskim kraju, a formacje wapienne Guavio i Lulitas de Macanal w zachodnim pasie. W 2023 roku wydobyto 1,37 miliona karatów o wartości 144,57 mln dolarów.

W Kolumbii znajduje się sześć złóż niklu, trzy z nich znajdują się w regionie Karaibów, w departamentach Kordoby – Cerro Matoso, Planeta Rica i Uré – pozostałe trzy znajdują się w departamentach Antioquia – Ituango, Morro Pelón i Medellín. Na całym świecie rocznie produkuje się około 3,4 miliona ton niklu, a Kolumbia około 40 000 ton.

W ostatnich latach stało się oczywiste, że istnieje duży potencjał w zakresie surowców mineralnych, zwłaszcza złota, srebra, miedzi, żelaza i szmaragdów, minerałów uznanych przez Ministerstwo Górnictwa i Energii za strategiczne. Produkcja złota w Kolumbii w 2023 roku wyniosła 219 708 uncji trojańskich.

Wśród swoich projektów dotyczących transformacji energetycznej rząd Gustavo Petro ma promować szereg „minerałów strategicznych”, takich jak nikiel, mangan, kobalt i lit.

• Stan infrastruktury,

W globalnym rankingu konkurencyjności opublikowanym przez IMD w 2024 r., w którym ocenia się 67 krajów, Kolumbia zajmuje 54. miejsce pod względem infrastruktury: 40. w infrastrukturze podstawowej, 53. w infrastrukturze technologicznej, 52. w infrastrukturze naukowej, 50. w infrastrukturze zdrowotnej i środowiskowej oraz 60. w infrastrukturze infrastrukturę edukacyjną.

Jeśli chodzi o infrastrukturę drogową, Kolumbia posiada sieć drogową liczącą około 205 745 km, z czego 18 323 km to sieć główna (9%), 45 137 km to sieć dróg drugorzędowych (22%), a 142 284 km to drogi trzeciorzędowe (69%). Choć w ciągu ostatnich dwóch dekad nastąpił znaczny postęp w budowie dróg krajowych dzięki koncesjom, drogi drugorzędowe i w głównej mierze trzeciorzędowe, łączące małe miasta z dużymi ośrodkami miejskimi, są w nie najlepszym stanie – dość powiedzieć, że tylko 7 proc. dróg trzeciorzędowych jest utwardzonych. Diagnoza zastosowana do kolumbijskiej rzeczywistości drogowej mogłaby być taka, że kraj ten ma świetne drogi łączące (poczyniono postępy w tworzeniu dużych autostrad i dróg głównych), ale nadal musi dużo pracować nad trasami prowadzącymi do najbardziej odległych miejsc. Porty lotnicze posiadają niemal wszystkie stolice departamentów Kolumbii. Ze względu na duże odległości, trudne ukształtowanie terenu oraz nie najlepszy stan dróg, transport powietrzny jest najwygodniejszym sposobem podróżowania. W Kolumbii nie istnieje pasażerska komunikacja kolejowa.

Zgodnie z treścią projektu ustawy „W stronę gwarantowanego, powszechnego, skutecznego i wspierającego systemu opieki zdrowotnej, który uprzywilejowuje życie” mającego na celu reformę systemu opieki zdrowotnej przedstawionego przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej w 2023 r., kolumbijska infrastruktura szpitalna ma również ograniczenia na całym terytorium kraju, zarówno na marginalnych obszarach miejskich, jak i wiejskich i rozproszonych. Z projektu  wynika, że ​​290 gmin w kraju (26,3%) nie ma specjalistycznej opieki porodowej na miejscu, 293 gminy (26,3%) nie oferuje opieki szpitalnej dla dorosłych, 175 gmin (15,9%) nie posiada systemu ratownictwa medycznego a 175 (15,9%) gmin nie oferuje żadnej z trzech wymienionych usług.

Infrastruktura wodociągowo-kanalizacyjna

Według spisu powszechnego przeprowadzonego przez Krajowy Departament Statystyki – DANE w 2018 r., Kolumbia liczyła 14 243 223 mieszkań, z czego 76,6 % posiadało infrastrukturę kanalizacyjną. Jednakże jedynie w departamentach Antioquia, Valle i części Regionu Kawowego (departamenty Quindío, Risaralda i Caldas) kanalizacja była dostępna w stopniu przekraczającym 80%. W części kraju o największych brakach tej infrastruktury trzy departamenty miały zasięg mniejszy lub równy 30 %: Vichada, Guainía i Chocó; Podobnie na kolejnym poziomie zasięgu (od 30 % do 50 %) znalazły się departamenty La Guajira, Córdoba, Cauca, Nariño, Guaviare, Vaupés i Amazonas. Dokonując przeglądu trzech departamentów o najmniejszym zasięgu odprowadzania ścieków, stwierdzono, że 26 gmin posiadało mniej niż 20 % zasięgu w zakresie odprowadzania ścieków: Vichada (4 gminy z 4), Guainía (7 gmin z 8) i Chocó (15 gmin z 30). Jeśli chodzi o publiczne usługi sanitarne – szczególnie te związane ze wywozem śmieci – według tego samego źródła DANE, w stolicach gmin zasięg ogółem przekracza 80%, ale na obszarach wiejskich występują braki. Istnieje sześć departamentów, których zasięg jest mniejszy lub równy 50 %: La Guajira, Chocó, Cauca, Vichada, Vaupés i Guainía.

Według badań Andrei Yolimy Bernal Pedrazy i Winstona Manuela Licony Calpe, badaczy z Centrum Myśli o Kulturze, Terytorium i Zarządzaniu (CPCTG) Narodowego Uniwersytetu Kolumbii (UNAL) Manizales, w Kolumbii istnieją alarmujące dysproporcje w dostępie do wody pitnej: na obszarach miejskich 98% populacji ma dostęp do usług wody pitnej, ale na obszarach wiejskich odsetek ten spada do 73%. Ta 25% luka podkreśla pilną potrzebę poprawy infrastruktury i gospodarki wodnej na obszarach wiejskich, co ustalono na podstawie analizy danych instytucjonalnych, takich jak spis powszechny przeprowadzony w 2018 r.

• Kalendarz dni wolnych od pracy.

Dni ustawowo wolne od pracy w Kolumbii obejmują różne święta narodowe i religijne. Większość świąt w Kolumbii ma ruchomą datę – obchodzi się je w pierwszy poniedziałek następujący po dacie święta​​​​​​.​ Święta religijne obchodzone są w większości takie same jak w Polsce, z niewielkimi różnicami: w Wielkanoc dniami wolnymi od pracy są Wielki Czwartek i Wielki Piątek, a w okresie Świąt Bożego Narodzenia dzień 26 grudnia nie jest dniem wolnym od pracy. ​​​

• Nowy Rok – 1 stycznia
• Objawienie Pańskie – 6 stycznia *
• Dzień świętego Józefa – 19 lutego *
• Wielki Czwartek (3 dni przed Wielkanocą)
• Wielki Piątek (2 dni przed Wielkanocą)
• Święto Pracy – 1 maja
• Wniebowstąpienie (poniedziałek sześć tygodni po Niedzieli Wielkanocnej)
• Boże Ciało (poniedziałek dziewięć tygodni po Niedzieli Wielkanocnej)
• Dzień Najświętszego Serca Jezusa (poniedziałek dziesięć tygodni po Niedzieli Wielkanocnej)
• Dzień świętego Piotra i świętego Pawła – 29 czerwca *
• Święto Niepodległości – 20 lipca
• Rocznica bitwy nad rzeką Boyacá  – 7 sierpnia
• Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia *
• Dzień Rasy (odkrycie Ameryki) – 12 października *
• Wszystkich Świętych – 1 listopada *
• Dzień Niepodległości Cartageny – 11 listopada *
• Dzień Niepokalanego Poczęcia – 8 grudnia
• Boże Narodzenie – 25 grudnia

* W przypadku, gdy święto nie przypada w poniedziałek, to automatycznie przenoszone jest na następny poniedziałek.

• Najważniejsi partnerzy handlowi

Według danych Kolumbijskiego  Urzędu Statystycznego głównymi partnerami handlowymi Kolumbii są Stany Zjednoczone, Chiny, Brazylia, Meksyk i Panama z odpowiednio 26,19%, 16,62%, 4,18%, 4,58% ​​i 3,11% udziałem w wartej 8,64 miliarda dolarów wymianie handlowej Kolumbii z zagranicą w 2025 r. do września. Unia Europejska jako całość ma udział na poziomie 12,87%, przy czym głównymi partnerami handlowymi Kolumbii są Niemcy (2,68%), Holandia (2,14%) i Hiszpania (1,73%).

DANE - Importaciones

• Podstawowe produkty i usługi importowe i eksportowe

Import towarów do Kolumbii w okresie styczeń – wrzesień 2025 r. ukształtował się na poziomie 51,98 mld USD CIF i odnotował wzrost o 10,95% w porównaniu do analogicznego okresu 2024 r. Do Kolumbii importowano przede wszystkim maszyny i sprzęt transportowy, które stanowiły 32,43% wartości całego importu (16,86 miliardy dolarów). Na drugim miejscu uplasowały się produkty chemiczne i pokrewne (21,77%, 11,31 mld dolarów), na trzecim towary przemysłowe sklasyfikowane głównie według surowca (12,73%, 6,62 mld dolarów) i na czwartym paliwa mineralne, smary i materiały pochodne (8,28%, 4,30 mld dolarów).

W okresie styczeń – październik 2025 r. eksport kolumbijski wyniósł 41,64 mld USD FOB i odnotował wzrost o 1,7% w porównaniu z tym samym okresem 2024 r. W tym okresie eksport ropy naftowej, produktów naftowych i produktów pokrewnych wyniósł 10,60 mld dolarów FOB ( 25,45%), eksport kawy niepalonej wyniósł 4,70 mld dolarów FOB (11,3%), eksport złota niemonetarnego 3,58 mld dolarów (8,61%), a eksport węgla 3,09 mld dolarów FOB (7,4%). Ponadto, Kolumbia eksportuje banany (2,7%), kwiaty cięte (2,4%) i olej palmowy (1,4%).

• Główni inwestorzy

Kolumbia jest krajem, który charakteryzuje się ciągłym napływem zagranicznych inwestycji bezpośrednich (BIZ). BIZ, choć podlegają wahaniom międzynarodowego przepływu kapitału wywołanym ostatnimi kryzysami, bez przerwy dotarły do ​​wszystkich sektorów kolumbijskiej gospodarki. Od 2024 r. obserwowany jest stopniowy spadek bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Wynika to częściowo z większego poczucia ryzyka w kolumbijskiej gospodarce i z sytuacji międzynarodowej, a także z niskiego poziomu inwestycji krajowych. Napływ BIZ do Kolumbii w okresie styczeń-wrzesień 2025 r. spadły o 4,8% w ujęciu rocznym do 9,16 miliarda dolarów. Tendencja ta znajduje również odzwierciedlenie w bezpośrednich inwestycjach zagranicznych w sektorze naftowym i górniczym, które historycznie były głównym źródłem napływu kapitału do kraju. Do września w 2025 roku wartość inwestycji w sektorze górnictwa węgla kamiennego spadła o 51,7% w porównaniu z analogicznym okresem 2024 r. Najwięcej BIZ w okresie styczeń-wrzesień 2025 r. ulokowano w sektorach usług finansowych i biznesowych (2,36 mld USD), naftowym (1,99 mld USD) oraz przetwórczym (1,50 mld USD). Na kolejnych miejscach znalazły się handel hurtowy i detaliczny, gastronomia i hotele z kwotą 831 mln USD oraz sektor energetyczny, gazowy i wodny z kwotą 692 mln USD. W pierwszej połowie 2025 r. największe bezpośrednie inwestycje napłynęły do Kolumbii ze Stanów Zjednoczonych (34,47%) i Hiszpanii (15,06%).

• Główne kierunki inwestycji zagranicznych

W ostatnich latach przepływy kolumbijskich inwestycji bezpośrednich za granicą stały się głównym składnikiem kolumbijskich aktywów zagranicznych, będąc źródłem stabilnych dochodów i instrumentem dywersyfikacji inwestycji. Dane Banku Centralnego pokazują, że kolumbijskie inwestycje zagraniczne w okresie styczeń-wrzesień 2025 r. wyniosły 1,64 mld USD, o 30% mniej niż w tym samym okresie ubiegłego roku, kiedy wyniosły 2,33 mld USD. Głównymi kierunkami kolumbijskich inwestycji zagranicznych w 2025 r. są Panama (40,67%), Stany Zjednoczone (11,29%), Hiszpania (10,14%) i Wielka Brytania (7,4%). Według danych Banku Centralnego większość bezpośrednich inwestycji Kolumbii za granicą została dokonana przez firmy z sektora finansowego i produkcyjnego, zgodnie ze strategią dywersyfikacji portfeli korporacyjnych i poszukiwaniem nowych rynków​​​​​​.

https://www.banrep.gov.co/es/estadisticas/inversion-directa
​​​​​

Kolumbia należy do wyspecjalizowanych agend ONZ, m.in. do Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Rozwoju Rolnictwa, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Rozwoju Przemysłowego UNIDO i Światowej Organizacji Handlu. Jest członkiem organizacji międzyrządowych takich jak Międzynarodowa Organizacja Cukru, Międzynarodowa Organizacja Kawy i Rady Współpracy Gospodarczej Pacyfiku (PECC – Pacific Economic and Cooperation Council). Należy też do różnych organizacji regionalnych: Systemu Gospodarczego Ameryki Łacińskiej i Karaibów (SELA), Międzyamerykańskiego Banku Rozwoju, Sojuszu Pacyfiku, Wspólnoty Andyjskiej, Stowarzyszenia na rzecz integracji Ameryki Łacińskiej ALADI. 28 kwietnia 2020 roku Kolumbia oficjalnie została nowym członkiem OECD.  
​​​​​

• Dwustronne relacje handlowe i inwestycyjne

Polska stanowi atrakcyjnego partnera gospodarczego dla Kolumbii. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, w 2024 r. Kolumbia była czwartym odbiorcą polskiego eksportu w regionie Ameryki Łacińskiej i Karaibów (po Meksyku, Brazylii i Chile). Niemniej jednak, potencjał naszej współpracy gospodarczo-handlowej wciąż nie jest w pełni wykorzystany i szukamy możliwości jej wzmocnienia. Obroty handlowe między Polską a Kolumbią osiągnęły w roku 2024 wartość 708,6 mln USD. Bilans wymiany był dodatni dla Kolumbii i wyniósł 293,34 mln USD. 

Dla polskich przedsiębiorców możliwości eksportowe i inwestycyjne stwarzają następujące sektory: 

• Sektor zielonych technologii
• Sektor kosmetyczny
• Sektor farmaceutyczny i wyrobów medycznych
• Sektor IT
• Rolnictwo - sprzęt i technologie rolnicze.
• Przemysł spożywczy
• Sektor motoryzacyjny (szczególnie części zamienne)
• Przemysł chemiczny

Wśród produktów, które importuje Kolumbia, interesującymi dla polskich przedsiębiorców mogą być m.in.: maszyny i urządzenia mechaniczne, elektryczne oraz ich części, leki i produkty farmaceutyczne, technologie IT i usługi Informatyczne, nawozy, sprzęt medyczny, kosmetyki, artykuły spożywcze, części i akcesoria motoryzacyjne, produkty związane z energią odnawialną.

Polski eksport do Kolumbii

Według kolumbijskiego Urzędu Celnego, wartość polskiego eksportu do Kolumbii w okresie styczeń-wrzesień 2025 roku wyniosła 172,02 mln USD (na bazie CIF), co stanowi wzrost o 9,08% w porównaniu z analogicznym okresem 2024 r. Polski eksport do Kolumbii ma charakter bardzo zróżnicowany i obejmuje m.in. metalowe wieczka do puszek (9,28%), preparaty kosmetyczne i upiększające (7,15%), leki stosowane u ludzi w onkologii lub w leczeniu HIV (6,7%), samochody i pozostałe pojazdy silnikowe (5,10%), czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao (3,67%), mleko i śmietana w proszku (2,88%), pozostałe leki stosowane u ludzi z wyłączeniem środków znieczulających (2,66%), nawozy mineralne lub chemiczne (2,59%), osprzęt torów kolejowych lub tramwajowych (2,07%), papier i tektura siarczanowa na warstwę pokryciową tektury falistej (1,88%), samoprzylepne płyty w rolkach (1,84%), karty inteligentne (1,46%). W tym okresie nie odnotowano eksportu świeżych jabłek, ponieważ eksport odbywa się głównie w ostatnim kwartale roku, ale w 2024 r. wartość polskich jabłek wyeksportowanych do Kolumbii wyniosła 8,57 mln dolarów.

Polski import z Kolumbii

Według danych GUS wartość towarów importowanych z Kolumbii do Polski wyniosła 300,9 mln USD w okresie styczeń-wrzesień 2025 r., co w porównaniu z analogicznym okresem 2024 r. stanowi spadek o 13,28 proc., spowodowany przede wszystkim mniejszym importem węgla. Głównymi towarami importowanymi były: węgiel kamienny (48,15%), banany (23,43%), kwiaty cięte (8,66%), ekstrakty i koncentraty kawy (6,5%), kawa (4,61%) oraz awokado (4,31%).

Wzajemne inwestycje

Wymienić można następujące polskie firmy, które w ostatnich latach dokonały inwestycji bezpośrednich w Kolumbii oraz prowadzą w tym kraju aktualnie działalność produkcyjną  lub usługową: „Instanta” w Palmirze (przetwórstwo produktów kawy i ich eksport), „Canpack” w Tocancipá w 2019 r. (produkcja puszek aluminiowych i innych opakowań spożywczych - wartość  inwestycji ok. 150 mln. USD), „Geofizyka” z Torunia (specjalistyczna firma prowadząca badania geofizyczne metoda sejsmiczną a w zakresie poszukiwania złóż węglowodorów).

W ostatnich latach nie odnotowano znaczących inwestycji kolumbijskich w Polsce. 

• Relacje z UE

Unia Europejska jest drugim po USA partnerem handlowym Kolumbii, największym inwestorem i najważniejszym dawcą pomocy rozwojowej. W okresie styczeń-wrzesień 2025 r. eksport kolumbijski do UE wyniósł 4,70 mld USD a import 6,41 mld USD. Eksport obejmuje głównie węgiel (19%), kawę (18%), banany (14,1%), inne produkty górnicze (11,8%) i ropę naftową (6,8%).

• Baza traktatowa

Podstawowym dokumentem prawnym, określającym współpracę UE z Kolumbią jest „Umowa o handlu między Unią Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Kolumbią i Peru, z drugiej strony” (FTA), która została podpisana w czerwcu 2012 roku, a w Kolumbii weszła w życie tymczasowo 1 sierpnia 2013 roku.

Umowa ta stopniowo otwiera rynki po obu stronach oraz zwiększa stabilność i przewidywalność otoczenia handlowego i inwestycyjnego.

Podstawę prawną dwustronnych relacji Polski z Kolumbią stanowią m.in.:

1.            Porozumienie między Rządem PRL a Rządem Republiki Kolumbii w sprawie współpracy w zakresie górnictwa węglowego, rud miedzi, fosforytów i energetyki, które obowiązuje od dnia 9 grudnia 1985 r.;

2.            Memorandum o Porozumieniu między Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi RP a Ministerstwem Rolnictwa i Rozwoju Wsi Republiki Kolumbii o współpracy w dziedzinie rolnictwa,  które  obowiązuje od 6 października 2009 r.;

3.            Memorandum o Porozumieniu między Ministrem Obrony Narodowej RP a Ministrem Obrony Narodowej Republiki Kolumbii o wojskowo - przemysłowej współpracy technicznej,  które  obowiązuje od 29 sierpnia 2010 r.;

4.            Umowa między Rządem PRL a Rządem Republiki Kolumbii o współpracy technicznej i naukowej, obowiązująca od dnia 17 lipca 1972 r.

Teksty obowiązujących umów dostępne są m.in. na portalu https://traktaty.msz.gov.pl/