Wygląd:

Powierzchnia kolorystycznie niejednolita, lekko połyskująca, gładka

Kształt:

Cienki krążek o nieregularnych brzegach

Rozmiar:

Krążek o średnicy 15 do 17 cm i grubości 0,8 do 1,5 mm

Barwa:

Barwa jasnokremowa, przez słomkową aż do ciemnozłotej

Konsystencja:

Delikatne, kruche, lekkie, suche, gładkie, chrupiące

Smak:

Lekko słodki

Tradycja:

Andruty kaliskie swoją renomę zawdzięczają parkowi miejskiemu, który został założony w 1798 roku. Bardzo szybko park stał się miejscem, w którym kaliszanie całymi rodzinami spędzali czas wolny, szczególnie niedziele i święta. W parku pojawiły się stragany i kioski, w których sprzedawano napoje i andruty kaliskie. Stały się one swoistą atrakcją i wizytówką parku. Starsze pokolenie Kaliszan twierdzi, że andruty były tam „od zawsze” i wspominając atrakcje parku, których było wiele, zawsze wymieniają je na pierwszym miejscu. Po II wojnie światowej andruty nadal pozostały atrakcją parku, pomimo znacznej zmiany kulturowej i obyczajowej. Produkcję andrutów kontynuowano, mimo że atmosfera dla „prywatnej inicjatywy” była bardzo nieprzychylna. Z tego okresu zachowały się zdjęcia pań, które jako małe dziewczynki w roku 1959 jadły w parku andruty. Sprzedażą andrutów w parku zajmowali się między innymi w latach 50. i 60. XX w. rodzice obecnej mieszkanki Kalisza, którzy sprzedawali andruty w kiosku w pobliżu dawnej oranżerii. Tradycja wypieku andrutów kaliskich przetrwała do dnia dzisiejszego.