Wygląd:

Bochenki chleba z dobrze wypieczoną skórką.

Kształt:

Prostokątny lub okrągły.

Rozmiar:

Wielkość bochenka zależy od formy, w której jest pieczony. W formie prostokątnej jego długość wynosi około 20-40 cm, szerokość około 10-15 cm, waga do 1,5 kg. W formie okrągłej: średnica około 20-30 cm, waga do 2,5 kg.

Barwa:

Od złotej do ciemnobrązowej.

Konsystencja:

Bochenek miękki, elastyczny, lekko wilgotny bez odstającej skórki.

Smak:

Smak wyraźny, lekko słony, delikatnie kwaśny z wyczuwalną nutką zakwasu chlebowego.

Tradycja:

Tradycja wypieku chleba domowego na zakwasie, pieczonego w piecu chlebowym opalanym drewnem, na Ziemi Lubuskiej sięga okresu międzywojennego, gdzie na potrzeby rodzin wielopokoleniowych chleb był podstawą pożywienia. Sięgając do tradycji ważną rolę chleb pełnił w obrzędach ludowych np. w swatach, chrzcinach, weselach czy świętach kościelnych. Ponadto zboże tj. żyto i pszenica używane do jego wypieku, były synonimem dobrobytu, ponieważ pszenica uważana była za tzw. „złoto rolników”. Klimat Ziemi Lubuskiej tj. lesiste tereny, czyste powietrze i woda, dobre gleby mają bardzo duży wpływ na jakość ziarna i tym samym mąki. Chleb domowy na zakwasie wyrabiany jest ręcznie w dzieży, z ciasta poddanego fermentacji (zakwas), dzięki czemu jest miękki, elastyczny, lekko wilgotny, bez odstającej skórki. Poprzez dodatek maślanki lub serwatki podkreśla się smak i trwałość chleba. Wypiekany jest on w tradycyjnym piecu opalanym drewnem liściastym. Chrupiące bochenki po wyjęciu z pieca, jeszcze gorące smarowane są plastrem słoniny, dzięki czemu skórka jest błyszcząca i miękka. Mieszkańcy wsi z okolic powiatu słubickiego pieką chleb na zakwasie według przepisów rodzinnych i starej receptury od kilku pokoleń w rodzinach o tradycjach i korzeniach rolniczych. Po niewielkiej modyfikacji jest on pieczony również przez piekarnie w miejscowości Kowalów.