Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                           

Pęta kiełbasy w osłonce naturalnej, na przekroju widoczne składniki farszu.

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Pęta, na przekroju okrągły.

Wielkość

Pęta o długości 18-20 cm.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Zewnętrzna ciemnobrązowa z lekkim połyskiem, z prześwitami składników pod osłonką.

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Dość twarda, krucha, dobrze związana, ścisła.

Smak i zapach

Charakterystyczny dla kiełbas pieczonych, suchych z mięsa peklowanego z wyczuciem przypraw, zwłaszcza czosnku i jałowca.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Gmina Sława położona jest w powiecie wschowskim w południowo-wschodniej części województwa lubuskiego. Obszar gminy w połowie porośnięty jest kompleksem leśnym z przepięknym Pojezierzem Sławskim, a pozostałą część stanowią użytki rolne. Na tym terenie bardzo dużą rolę odgrywa turystyka, ale także produkcja żywności o znaczeniu ponadregionalnym. Sława to zagłębie niewielkich gospodarstw zajmujących się hodowlą drobiu, trzody chlewnej oraz bydła, z których ta pierwsza rozwinęła się tak bardzo, że województwo lubuskie stało się jednym z większych zagłębi producentów drobiu. Z mięsa drobiowego przygotowywano przeróżne wyroby, które dzięki swoim wartościom odżywczym zyskały popularność i stały się wizytówką regionu. Jednym z przykładów jest od wielu lat przygotowywana na tym terenie kiełbasa myśliwska z indyka. Początkowo mięso indycze jest rozdrabniane i kutrowane z niewielką ilością lodu, a w fazie końcowej dodawane są przyprawy. Po nadzianiu masy w osłonki następuje odkręcanie i wieszanie na kijach i wózkach wędzarniczych czyli tzw. osadzanie. Po procesie osadzenia następuje wędzenie i pieczenie w gorącym dymie.