Urodzony 4 października 1894 r. w Warszawie, zmarł 5 czerwca 1944 r. w Staneşti (obecnie Stejaru) w Rumunii. Po uzyskaniu matury studiował na Politechnice Lwowskiej, a później w Akademii Eksportowej w Wiedniu. Wstąpił do Legionów, następnie jako członek POW przebywał w misji wywiadowczej na Ukrainie. W listopadzie 1918 r. powrócił do kraju. Brał udział w wojnie polsko-radzieckiej 1919–1920. W latach 1922–1923 był attaché wojskowym w Paryżu i w Brukseli. W 1925 r. ukończył Wyższą Szkołę Wojenną. W 1926 r. awansowany do stopnia pułkownika dyplomowanego artylerii konnej. Po przewrocie majowym został szefem gabinetu ministra spraw wojskowych Józefa Piłsudskiego (do 1930) i wicepremierem (25 sierpnia – 4 grudnia1930). 2 listopada 1932 r. uzyskał tekę ministra spraw zagranicznych, którą piastował do momentu internowania w Rumunii 30 września 1939 r.