Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej

W latach 2004-2010 został opracowany przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP i wydany przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii cykl zeszytów gazetera (wykazu nazw geograficznych) ważniejszych obiektów geograficznych świata p.t.: „Nazewnictwo geograficzne świata”. Ukazało się łącznie dwanaście zeszytów tego gazetera: 1. Ameryka, Australia i Oceania; 2. Bliski Wschód; 3. Afryka; 4. Azja Południowa; 5. Azja Środkowa i Zakaukazie; 6. Białoruś, Rosja, Ukraina; 7. Azja Południowo-Wschodnia; 8. Antarktyka; 9. Azja Wschodnia;10. Morza i oceany; 11. Europa, część I; 12. Europa, część II.

W wykazach uwzględniane są nazwy dwóch rodzajów – polskie egzonimy oraz endonimy. Egzonimami są tradycyjne polskie nazwy stosowane dla obiektów znajdujących się poza granicami naszego kraju (np. Paryż, Nowy Jork, Bangkok). Endonimami są natomiast nazwy obiektów geograficznych w językach używanych na obszarze, gdzie dany obiekt się znajduje (np. Paris, New York, Krung Thep). W wykazach starano się podać oficjalne formy nazw geograficznych, pochodzące z narodowych wykazów nazewniczych, map topograficznych i innych oficjalnych źródeł. Kiedy okazywało się to niemożliwe, korzystano z najbardziej wiarygodnych publikacji międzynarodowych. Dlatego niekiedy formy nazw urzędowych mogą budzić wątpliwości, bo choć ich ustalanie odbywało się z dużą starannością, to jednak napotykano czasem na trudne do pokonania przeszkody. Mogły one wynikać z braków w materiałach źródłowych, a nawet, bo i to się zdarzało, z różnych, sprzecznych wersji nazewnictwa podawanych w oficjalnych publikacjach instytucji rządowych lub organów ustawodawczych. Należy podkreślić, że Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych standaryzuje polskie formy nazw obiektów znajdujących się poza granicami Polski (egzonimy), nie zajmuje się zaś standaryzacją nazw oryginalnych (endonimów).