Polska w Katarze

Na terenie Kataru władze nie wprowadziły podwyższonego stopnia zagrożenia antyterrorystycznego. Niezależnie od powyższego, biorąc pod uwagę ogólny poziom zagrożeń na Półwyspie Arabskim, zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w miejscach publicznych i uczęszczanych przez turystów, jak również monitorowanie komunikatów władz miejscowych i bezwzględne stosowanie się do ich zaleceń.

Katar należy do krajów o bardzo niskim wskaźniku przestępczości pospolitej.

MSZ apeluje o zgłaszanie podróży w systemie Odyseusz‎.

Na jakim dokumencie podróży można przekroczyć granicę?

• Paszport TAK
• Paszport tymczasowy NIE
• Dowód osobisty NIE

Jaka jest wymagana minimalna ważność dokumentu podróży?

Jest wymagane 6 miesięcy ważności paszportu.

Czy trzeba wyrobić wizę?

Obywatele RP mogą podróżować w ruchu bezwizowym do 90 dni.

Czy są inne, dodatkowe wymogi dotyczące wjazdu?

Obostrzenia związane z COVID-19 znajdziesz w czerwonej ramce na górze strony.

Czy jest wymagana pisemna zgoda rodziców/opiekunów prawnych na podróż dziecka z osobą trzecią? 

Istnieją dwie możliwości:

• Wykupienie usługi oferowanej prze linie lotnicze, wtedy stosuje się wymogi tego operatora.
• Podróż dziecka ze znajomymi (nie rodziną) – zalecane jest posiadanie pisemnej zgody rodziców poświadczonej notarialnie lub przez Konsula, w języku angielskim.

Zasady pobytu

Dozwolony jest pobyt do 90 dni dla nie-rezydentów/turystów.

W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno-epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej. Woda ze wszystkich wodociągów miejskich pochodzi z odsalanej i uzdatnianej do picia wody morskiej. Zalecane jest spożywanie wody przegotowanej bądź mineralnej.

W Katarze działa wiele gabinetów lekarskich oraz szpitali prywatnych. Opieka lekarska jest na dobrym poziomie. Koszt standardowej wizyty u lekarza ogólnego w publicznej służbie zdrowia wynosi ok. 100 rijali, u specjalisty od 200 rijali. Koszt wizyty w prywatnym gabinecie lekarskim wynosi ok. 300 riali. Osoby planujące dłuższy pobyt mogą starać się o tzw. kartę zdrowia (Health Card), upoważniającą do korzystania z publicznej służby zdrowia.

Zabroniony jest przywóz alkoholu (także kupionego w sklepie bezcłowym), wieprzowiny, narkotyków i pornografii. Osoby przywożące leki uspokajające, usypiające czy psychiatryczne powinny mieć przy sobie receptę na te specyfiki.

Utrzymywanie seksualnych stosunków pozamałżeńskich jest w Katarze nielegalne i zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 7. Przepis ten stosuje się również wobec ofiar gwałtu. Kobieta musi liczyć się z tym, że postępowanie – ze względu na miejscowe uwarunkowania społeczne – może być prowadzone w sposób różniący się od standardu europejskiego.

Penalizowane jest ponadto świadczenie usług seksualnych, zachęcanie i podżeganie do wykonywania takich usług oraz stręczycielstwo. Karze podlega także produkcja, sprowadzanie i rozpowszechnianie materiałów pornograficznych do roku pozbawienia wolności lub grzywna do 5000 QR.

Homoseksualizm jest nielegalny. Akty seksualne między mężczyznami zagrożone są karą grzywny i pozbawienia wolności.

Zakup alkoholu przez cudzoziemców na użytek własny jest możliwy wyłącznie w sklepie monopolowym Qatar Distribution Company  po uzyskaniu stosownego zezwolenia. Spożywanie alkoholu przez niemuzułmanów dozwolone jest w wybranych hotelach i klubach, natomiast w miejscach publicznych karane jest ono grzywną do 3 000 QR lub pozbawieniem wolności do 6 miesięcy, podobnie jak przebywanie tam w stanie nietrzeźwości. Ustawa penalizuje ponadto wytwarzanie alkoholu i produkcję napojów alkoholowych, jak również wwóz, wywóz i obrót nimi; w tych przypadkach grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności lub grzywna do 10000 QR. Stwierdzenie spożycia alkoholu u osoby uczestniczącej np. w wypadku samochodowym najczęściej równoznaczne jest z obciążeniem jej odpowiedzialnością finansową i karną.

W Katarze, tak jak w pozostałych krajach Zatoki Perskiej, obowiązują zasady wypływające z tradycji i rygorystycznie interpretowanego islamu. Normy obyczajowe liberalizują się powoli, jednak należy zdawać sobie sprawę z odmienności kulturowej i wrażliwości obyczajowej. Warto jest zachować powściągliwość w zachowaniu i unikać odzieży nadmiernie odkrywającej ciało. Poza specjalnymi miejscami, takimi jak baseny hotelowe i prywatne plaże, niewskazane są głębokie dekolty, bluzki na cienkich ramiączkach, spódnice mini.

Należy zachować szczególną ostrożność w spożywaniu alkoholu. W okresie ramadanu zabronione jest jedzenie, palenie papierosów oraz spożywanie napojów w miejscach publicznych od wschodu do zachodu słońca.

Dniami wolnymi od pracy są piątek i sobota.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych dokłada wszelkich starań, aby informacje dla podróżujących publikowane na stronach MSZ były rzetelne, wyczerpujące i aktualne. Jednocześnie podkreślamy, że publikowane przez MSZ treści należy traktować wyłącznie jako rekomendacje, które nie mogą stanowić podstawy do jakichkolwiek roszczeń. Należy pamiętać, że MSZ nie ma prawnych możliwości zakazania wyjazdu do jakiegokolwiek państwa.