HISTORIA
Referat st. bryg. w stanie spocz. Zygmunta Leszczyńskiego dotyczący historii Koła Emerytów wygłoszony podczas obchodów 20-lecia Koła nr 8
Marszałek Józef Piłsudski powiedział : „Człowiek, który nie szanuje przeszłości nie jest godzien uznania w teraźniejszości, ani prawa do pamięci w przyszłości..."
Tyle maksyma, a teraz czas na podróż w przeszłość.
Dwudziestolecie Koła Emerytów i Rencistów Pożarnictwa Rzeczpospolitej Polskiej w Kaliszu, a co to znowu za uroczystość? Co to? Przed powstaniem Państwowej Straży nie było emerytów? Byli. ale było ich bardzo mało, bo do połowy lat 70, ubiegłego wieku członkowie Korpusu Technicznego Pożarnictwa pełnili służbę do 65 lat życia. Pełnili ją w systemie 24 godzin służby 24 godz. wolne. Trudne warunki służby, brak odpowiedniej odzieży ochronnej powodowały choroby i przedwczesne zejścia.
Od połowy wyżej wspomnianych lat tylko strażacy i podoficerowie mogli skorzystać z luksusu przejścia w stan spoczynku po ukończeniu lat sześćdziesięciu. Trzeba przyznać, że kontakty służbowe z emerytami były luźne, wynikające głównie z takich potrzeb jak:
- udzielenie pomocy finansowej na zakupy, opału, ziemniaków (leki były za darmo)
- udzielenie pomocy przy załatwieniu różnych spraw urzędowych
- udzielenie pomocy transportowej w przypadku pogrzebów i innych zdarzeń. Sprawami pomocy emerytom zajmowali się pracownicy służby organizacyjnej KWSP oraz członkowie Zarządu Rady Zakładowej Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych.
Dzień 23 lutego 1993r. tj. dzień w którym zapadła decyzja, że my strażacy emeryci chcemy mieć swój niezależny „Klub Seniora". W tym czasie na ewidencji Komendy Wojewódzkiej PSP w Kaliszu figurowało 29 emerytów i Rencistów wywodzących się z terenowych i zakładowych jednostek obrony przeciwpożarowej miasta Kalisza. Wśród nich byli tacy, którzy zaczynali służbę pożarniczą od pierwszych dni po wyzwoleniu Kalisza spod okupacji hitlerowskiej.
Jak wskazuje na to „tablo” wykonane w 1950r. z okazji 5 lecia Pogotowia Straży Pożarnej w Kaliszu , pięciu ówczesnych strażaków jest również uczestnikami zebrania założycielskiego „Klubu Seniora" i są to: starsi ogniomistrzowie w stanie spoczynku: Kazimierz Kucharski, Alfred Raryta, Mieczysław Witczak i Józef Wróblewski oraz mjr poż. Wojciech Witkowski. Z powyższego faktu widać jak silna więź istnieje między pokoleniami strażaków. Celem zawiązania „Klubu" była możliwość towarzyskich spotkań emerytów na wieczorkach wspomnień, organizowanie rozgrywek (warcaby, szachy, tenis stołowy, brydż itp.) do tego celu miały służyć pomieszczenia po zlikwidowanym niedawno klubie „Ruch".
Marzenia jednak trwają krótko, życie toczy się swoim torem. Jak się wkrótce okazało w zamiarach organizowania się emerytów nie byliśmy sami. W lutym 1993r dotarta do nas wiadomość, że podobne „Kluby" zawiązały się również w innych województwach.
2 lutego 1993r. odbyło się w Warszawie pierwsze spotkanie Przewodniczących kół i przedstawicieli środowiska pożarników - emerytów w którym z ramienia Zarządu Głównego Polskiego Związku Emerytów. Rencistów i Inwalidów wzięli udział pani Elżbieta Arciszewska — Wiceprzewodnicząca Zarządu i pan Marek Grabowski - sekretarz. Celem spotkania było utworzenie zespołu ds. współpracy z w/w Zarządem oraz sprawy organizacyjne.
W efekcie działań organizacyjnych doprowadzono do zorganizowania w grudniu 1995r w Supraślu koło Białegostoku Pierwszego Zwyczajnego Zjazdu delegatów Związku Byłych Funkcjonariuszy i Pracowników Pożarnictwa Polskiego. W zjeździe tym uczestniczy jako delegat woj. kaliskiego kol. Zbigniew Wyszyński. Zjazd uchwala tymczasowy statut i przyjmuje nazwę Związek Emerytów i Rencistów Pożarnictwa Rzeczypospolitej Polskiej.
Statut przewiduje następujące cele działalności Związku:
- ochrona interesów emerytów i rencistów nabytych z tytułu uprzedniej służby lub pracy,
- uprawnień socjalno - bytowych, zdrowotnych lub kulturalnych oraz sprawowania kontroli społecznej w tym zakresie,
- organizowania życia kulturalnego, wypoczynku i rekreacji,
- pielęgnowanie i utrwalanie bogatych tradycji zawodowych związanych z humanitarną służbą pożarniczą,
- czuwanie nad sprawiedliwą oceną dorobku pokoleń strażaków polskich oraz obroną honoru godności i czci jej funkcjonariuszy,
- wyrażanie opinii wobec problemów ochrony przeciwpożarowej oraz innych sprawach publicznych,
- pogłębienie zrodzonego i ukształtowanego w służbie koleżeństwa,
- wzmacnianie więzi emerytów i rencistów z czynnymi zawodowo strażakami Państwowej Straży Pożarnej i członkami OSP,
- reprezentowanie emerytów i rencistów wobec organów władzy, administracji państwowej, samorządowej, a w szczególności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz komendantów PSP.
Cele te - nasze koło realizuje poprzez Zarząd Koła oraz swoich przedstawicieli w pracy Zarządu Wojewódzkiego (Wiceprezesa także członka zarządu Głównego). Do największych osiągnięć naszego koła należy zaliczyć zdobycie III nagrody w Krajowym Konkursie Kronik. Natomiast jak przebiega realizacja zadań statutowych są koleżanki i koledzy informowani na bieżąco na spotkaniach okazjonalnych w związku z tym nie zachodzi potrzeba ich przypominania.
Koło nasze w swych szeregach skupia 113 członków. Biorąc pod uwagę fakt, że na ewidencji Komendy Miejskiej PSP figuruje 212 osób uprawnionych do świadczeń z funduszu emerytalnego to stwierdzić wypada, że zaledwie połowa jest członkami naszego koła. Nie będę tego komentował, ale odczuwam żal, że w wśród nas strażaków byli ludzie, którzy żyli swoim innym życiem. Pocieszającym zjawiskiem jest to, że spora liczba wdów utrzymuje kontakty z naszym środowiskiem.
Kończąc swoje wystąpienie pragnę wszystkim członkom Koła założyć wyrazy szacunku i uznania za udział i zaangażowanie w życie organizacyjne naszego Koła. Szczególnie serdecznie słowa podziękowania kieruję do założycieli oraz aktywistów czynnie włączających się w pracę i działalność organizacyjną. Życzę również wszystkim członkom i działaczom dalszych wspaniałych osiągnięć w działalności oraz zdrowia, mało kłopotów i wszelkich pomyślności w życiu osobistym i rodzinnym.