W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Historia, muzea, publikacje, tradycja

Logo-psp

Po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej w Turku podjęto działania mające na celu reaktywację działalności Ochotniczej Straży Pożarnej. Jednocześnie w polskim środowisku pożarniczym rozwijała się idea usprawnienia funkcjonowania systemu i powołania fachowych państwowych organów ochrony przeciwpożarowej. W listopadzie 1944 r. utworzono Główny Inspektorat Pożarnictwa, wraz z podległymi mu inspektorami wojewódzkimi i powiatowymi, których zadaniem było kierownictwo i nadzór nad całokształtem ochrony przeciwpożarowej w kraju.

Projekt nowej organizacji ochrony przeciwpożarowej został urzeczywistniony w 1950 r., kiedy to 4 lutego Sejm PRL uchwalił ustawę o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji. Na jej mocy utworzono Komendę Główną Straży Pożarnych podległą bezpośrednio Ministrowi Administracji Publicznej, a od 1954 r. Ministrowi Spraw Wewnętrznych. Jednocześnie zaczęto tworzyć wojewódzkie, powiatowe oraz miejskie komendy straży pożarnych, funkcjonujące przy terenowych organach administracji państwowej, jakimi były prezydia rad narodowych. Powołano więc samodzielny pion organizacyjny o charakterze operacyjnym, w którego dyspozycji znalazły się zawodowe terenowe, zakładowe a także ochotnicze straże pożarne. Rozszerzeniu uległ także zakres działania formacji pożarniczej. Wcześniej koncentrował się on bowiem na prowadzeniu akcji ratowniczych, natomiast wprowadzone w 1950 r. zmiany polegały na rozciągnięciu działalności również na sferę zapobiegania pożarom, zabezpieczeń i kontroli.

Na mocy ustawy o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji, w roku 1950 utworzono Komendę Powiatową Straży Pożarnych w Turku.

Ustawa przewidywała podwójne podporządkowanie powołanej jednostki. Pod względem organizacyjnym nadzór nad nią sprawowało Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Pod względem operacyjnym podlegała Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Poznaniu. Pierwszym Komendantem Powiatowym Straży Pożarnych w Turku był kpt.poż. Józef Jędrych, który pełnił tę funkcję do 1961 r.

W latach 1954-1961 stanowisko zastępcy zajmował ogn.poż. Ignacy Soszyński.

Przez pierwsze cztery lata funkcjonowania siedziba Powiatowej Komendy Straży Pożarnych w Turku mieściła się w budynku Powiatowej Rady Narodowej, po czym przeniesiono ją do nowo wybudowanego gmachu Domu Strażaka.

Od 1950 r. przy Komendzie Powiatowej Straży Pożarnych w Turku funkcjonowało Pogotowie Zawodowe. W jego skład wchodziło 3 kierowców, pełniących służbę w systemie 24×24 godziny. Kierowcy sprawowali również funkcje telefonisty. Obsadę pogotowia stanowili członkowie OSP. Od 1953 r. załoga Pogotowia Zawodowego zajmowała pomieszczenie Domu Strażaka, a od 1959 r. pogotowie dysponowało również drugą salą. W dyspozycji omawianej jednostki znajdował się następujący sprzęt silnikowy:

  • 2 samochody pożarnicze marki „Steyer”- własność OSP Turek
  • 2 motopompy pożarnicze DKW M-80- własność OSP Turek
  • samochód osobowy Olimpia- własność KPSP Turek
  • motocykl marki Java 250- własność KPSP Turek

W latach 1962-1963 na czele Komendy Powiatowej Straży Pożarnych w Turku stał pełniący obowiązki komendanta st.ogn.poż. Jan Rogodziński. W roku 1963 stanowisko Komendanta Powiatowego Straży Pożarnych w Turku objął mjr poż. Ryszard Kurzawski, który pełnił swą funkcję do 1975 r.

{"register":{"columns":[]}}