Ochrona przyrody

Nadleśnictwo Kołaczyce – opis stanu przyrody.

1. Istniejące rezerwaty przyrody.

- „Prządki im. Prof. Henryka Świdzińskiego” – rezerwat częściowy o pow. 13,28 ha, powołany zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 14 lutego 1957 r. (M.P. z dnia 16 marca 1957 r.; nr 18, poz. 143). Położony jest na gruntach wsi Czarnorzeki i Korczyna, w gminie Korczyna w województwie podkarpackim. Obejmuje oddz.: 108h, j, m, n leśnictwa Odrzykoń.Rezerwat należy do typu: geologicznych i glebowych, podtypu: form tektonicznych i erozyjnych (PGg.te) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych i borowych, podtypu: lasów mieszanych, górskich i podgórskich (EL.lmp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (Rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).

Celem utworzenia rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych
i krajobrazowych grupy skał piaskowcowych wyróżniających się charakterystycznymi formami wytworzonymi wskutek erozji eolicznej.
Są to różnopostaciowe skałki porozdzielane szczelinami ciosowymi, występujące
w postaci odosobnionych grup lub mniej lub bardziej jednolitych grzebieni skalnych.

Flora rezerwatu obfituje w rzadkie rośliny, w tym objęte ochroną gatunkową. Należą tu: widłak wroniec Huperzia selago, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, kruszyna pospolita Frangula alnus i pierwiosnek wyniosły Primula elatior. W szacie roślinnej przeważa kwaśna buczyna górska Luzulo nemorosae-Fagetum.

- „Kretówki” – rezerwat częściowy, powołany zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 5 maja 1959 r. (M.P. z dnia 9 czerwca 1959 r.; nr 51, poz. 245). Na mocy tego zarządzenia objęto ochroną 40,54 ha.
W rok później zarządzeniem MLiPD (z dnia 10 listopada 1960 r.) powierzchnię zwiększono do 95,27 ha (M.P. z dnia 7 grudnia 1960 r.; nr 89, poz. 402). W wyniku przeprowadzenia nowych pomiarów geodezyjnych jego powierzchnia wynosi 95,88 ha.

Rezerwat położony jest na terenie wsi: Jabłonica (gmina Haczów)
i Orzechówka (gmina Jasienica Rosielna) w województwie podkarpackim. Obejmuje oddz.: 120b-f, 121a-f, 122h, 124a, b, 125a, d-h leśnictwa Wola Komborska.

Rezerwat należy do typu: florystycznych, podtypu: krzewów i drzew (PFI.kd) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (Rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).

Powstał w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska cisa pospolitego Taxus baccata. W 1997 roku stwierdzono tu 457 okazów cisa. Chroniony gatunek występuje w drzewostanach bukowym
i bukowo-sosnowym, współtworzących zespół żyznej buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fagetum.

Z roślin chronionych oprócz cisa pospolitego Taxus baccata występuje tu także m.in. podrzeń żebrowiec Blechnum spicant, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, widłak wroniec Huperzia selago i kruszczyk siny Epipactis purpurata.

- „Liwocz” – rezerwat częściowy o pow. 84,36 ha, powołany Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego z dnia 19 kwietnia 2004 r. (Dz. Urz. Woj. Podkarp. z dnia 24 kwietnia 2004 r., nr 42, poz. 443).

Położony jest na terenie wsi Lipnica Dolna (gmina Brzyska) oraz Lipnica Górna (gmina Skołyszyn) w województwie podkarpackim. Obejmuje oddz.: 106a, b, d, f, 110a, b oraz 111 leśnictwa Lisów.

Rezerwat należy do typu: florystycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFI.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (Rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).

Powstał w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i przyrodniczych zbiorowisk roślinnych typowych dla wyższych partii Pogórza Ciężkowickiego oraz stanowisk roślin i zwierząt chronionych. Zbiorowiska roślinne są tu reprezentowane przez żyzną buczynę karpacką Dentario glandulosae-Fagetum występującą zarówno w formie reglowej jak i podgórskiej, natomiast flora chroniona liczy kilkanaście gatunków roślin naczyniowych, do których należy m.in.: podkolan biały Platanthera bifolia i wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum.

- „Golesz” – rezerwat częściowy o pow. 27,49 ha powołany Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego Nr 268/00 z dnia 22 grudnia 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Podkarp. z dnia 30 grudnia 2000 r., nr 87, poz. 934).

Położony jest na terenie wsi Krajowice w gminie Kołaczyce województwa podkarpackiego. Obejmuje oddział 89 w leśnictwie Krajowice.

Rezerwat należy do typu: geologicznych i glebowych, podtypu: form tektonicznych i erozyjnych (PGg.te) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (Rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).

Powstał w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych
i krajobrazowych wychodni skał piaskowca ciężkowickiego wraz z otaczającym lasem grądowym, ze stanowiskami rzadkich i chronionych gatunków roślin w runie, a także śladami grodziska wczesnośredniowiecznego i ruinami średniowiecznego zamku obronnego.

Na wychodnię piaskowca ciężkowickiego składa się 13 grup skalnych zgrupowanych na stromym południowym stoku wzgórza Golesz. Ich otoczeniem jest grąd subkontynentalny Tilio-Carpinetum betuli zróżnicowany na trzy podzespoły
i pięć wariantów. W runie występują liczne rośliny chronione z których do najrzadszych należą: buławnik mieczolistny Cephalanthera longifolia i obrazki alpejskie Arum alpinum.

Walor rezerwatu podnoszą obiekty kulturowo-historyczne wpisane do rejestru zabytków – stanowisko archeologiczne obejmujące grodzisko wczesnośredniowieczne, które w XIV wieku zastąpił zamek obronny oraz charakterystyczny krajobraz stanowiący nieodłączny element wzgórz górujących nad doliną Wisłoki.

- Poza gruntami zarządzanymi przez Nadleśnictwo, ale w jego zasięgu terytorialnym, położony jest rezerwat: „Cisy w „Malinówce”, gdzie przedmiotem ochrony jest stanowisko cisa pospolitego Taxus baccata.

„Cisy w Malinówce” - rezerwat częściowy o pow. 4,02 ha, powołany zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 lutego 1957 r. (M.P. z dnia 3 kwietnia 1957 r., nr 26, poz. 180).

Położony jest na terenie wsi Malinówka, w gminie Haczów województwa podkarpackiego. Grunty wchodzące w jego skład stanowią własność prywatną.

Rezerwat należy do typu: florystycznych, podtypu: krzewów i drzew (PFI.kd) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (Rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).

Powstał w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego stanowiska cisa pospolitego Taxus baccata. W 1997 roku zinwentaryzowano tu 952 okazy tego gatunku. Otoczeniem dla nich jest drzewostan sosnowy ze znacznym udziałem jodły, buka, grabu i dębu.

2. Parki krajobrazowe.

- Czarnorzecko-Strzyżowski Park Krajobrazowy.

Czarnorzecko-Strzyżowski Park Krajobrazowy wraz z otuliną utworzony został w 1993 r. na granicy trzech województw:

– krośnieńskiego, zgodnie z rozporządzeniem Nr 15 Wojewody Krośnieńskiego z dnia 7 kwietnia 1993 r. ogłoszonym w Dz. Urz. Woj. Krośnieńskiego, Nr 8, poz. 56 ;

– rzeszowskiego, zgodnie z rozporządzeniem Nr 11 Wojewody Rzeszowskiego z dnia 16 marca 1993 r., ogłoszonym w Dz. Urz. Woj. Rzeszowskiego Nr 3, poz. 35;

– tarnowskiego, zgodnie z rozporządzeniem Nr 6 Wojewody Tarnowskiego z dnia 23 lipca 1993 r., ogłoszonym w Dz. Urz. Woj. Tarnowskiego Nr 6, poz. 47.

W 1998 r. w wyniku zmiany podziału administracyjnego kraju, utworzono województwo podkarpackie, co stworzyło nową sytuację prawną. Granice Parku wraz z otuliną określone zostały ponownie w rozporządzeniu Wojewody Podkarpackiego z dnia 30 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Województwa Podkarpackiego Nr 58, poz. 614).

Park utworzono w celu ochrony walorów przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych obszarów Pogórza, położonych w strefie przejściowej między Karpatami Wschodnimi i Zachodnimi. Obejmuje pasmo łagodnych wzgórz położone na północ od Krosna, ciągnące się z północnego zachodu na południowy wschód, pomiędzy wsiami: Wola Komborska i Domaradz, a Januszkowicami i Kamienicą Górną. W zasięgu Nadleśnictwa znalazła się południowo-wschodnia część Parku.

Powierzchnia Parku wynosi 25 654 ha. Grunty Nadleśnictwa Kołaczyce w granicach Parku zajmują 4906,65 ha. W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Park zajmuje 13 584,43 ha. Wokół Parku wyznaczono otulinę o powierzchni 34 074 ha, która na gruntach Nadleśnictwa obejmuje 384,47 ha. Jej funkcje spełnia tu Czarnorzecki Obszar Chronionego Krajobrazu otaczający Park od strony południowej i wschodniej.

Środowisko przyrodnicze Parku odznacza się unikatowością różnorodnych elementów przyrodniczych, wynikających z różnorodności fizjograficznej obszaru. Najwyższym wzniesieniem jest Sucha Góra (585 m n.p.m.), której towarzyszą m.in.: Królewska Góra (554 m n.p.m.), Kiczora (515 m n.p.m.) i Bardo (534 m n.p.m.). Grzbiety wzgórz porastają lasy, a niższe partie zboczy oraz doliny rzek i potoków zajmuje osadnictwo wraz z łąkami i polami uprawnymi. Charakterystycznym rysem krajobrazu są również malownicze formy skałkowe, będące jedną z głównych atrakcji turystycznych. Najbardziej malownicze zgrupowanie objęte zostało ochroną rezerwatową (rezerwat „Prządki”).

Flora naczyniowa Parku liczy 870 gatunków. Duży udział mają w niej gatunki górskie (67 taksonów), stanowiące ok. 7,5% całej flory Parku. Najważniejszą rolę w tej grupie odgrywają gatunki reglowe, związane z piętrem leśnym górskim (48 taksonów). Mniej liczne są gatunki ogólnogórskie, występujące w różnych piętrach roślinności (14 taksonów). Wiele z nich to rośliny charakterystyczne dla buczyny karpackiej i występujące tu często oraz w dużej obfitości. Grupa gatunków podgórskich, typowych dla piętra pogórza liczy zaledwie 5 taksonów. Z wyjątkiem pospolitego Equisetum telmateia, pozostałe gatunki są rzadkie, np. chroniona paproć pióropusznik strusi (Matteucia struthiopteris).

Swoiste rysy Karpat we florze Parku podkreśla również udział gatunków endemicznych. Na tym terenie jest ich jednak niewiele. Rosną tu jedynie 3 subendemity ogólnokarpackie, spotykane często w całym łuku Karpat: Dentaria glandulosa, Petasites kablikianus i Symphytum cordatum.

Fauna Parku jest stosunkowo uboga – żyje tu około 230 gatunków kręgowców Vertebrata, w tym 123 gatunki ptaków Aves, 49 gatunków ssaków Mammalia, 35 gatunków ryb Pisces, 16 gatunków płazów Amphibia oraz 6 gatunków gadów Reptilia. Na uwagę zasługuje występowanie 18 lęgowych gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej Unii Europejskiej, np.: trzmielojad Pernis apivorus, jarząbek Bonasa bonasia, derkacz Crex crex, puszczyk uralski Strix uralensis, dzięcioł białogrzbiety Dendrocopos leucotos, pokrzewka jarzębata Sylvia nisoria, muchołówka białoszyja Ficedula albicollis i inne. Z gromady ssaków najlepiej zbadano i opisano nietoperze Chiroptera. W jaskiniach, sztolniach, piwnicach, strychach i dziuplach drzew stwierdzono występowanie 10 gatunków. (Materiały do planu ochrony Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego 2005).

Interesującym elementem Parku są zabytki przeszłości. Jedną z największych atrakcji są ruiny XIV-wiecznego zamku warownego zwanego Kamieńcem. Wiąże się z nim szereg legend powiązanych również z towarzyszącymi mu formami skałkowymi. Był również inspiracją wielu utworów literackich, w tym „Zemsty” Aleksandra Fredry. Do innych cennych zabytków Parku należą m.in. kościoły w Gogołowie, Łączkach Jagiellońskich oraz otoczone parkami zespoły dworskie i pałacowe w Łękach Strzyżowskich, Godowej, Komborni, Bratkówce i Kobylem.

Prace nad planem ochrony Parku przerwano w związku z wejściem w życie nowych wymogów prawnych.

- Park Krajobrazowy Pasma Brzanki.

Park Krajobrazowy Pasma Brzanki leży w obszarze Pogórza Karpackiego. Obejmuje wschodnią część Pogórza Cięzkowiekiego , między dolinami Białej i Wisłoki. Obszar Parku znajduje się na terenie zewnętrznych Karpat Fliszowych, w obrębie płaszczowiny śląskiej. Rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona. Charakterystyczne są tutaj znaczne spadki terenu oraz głęboko wcięte doliny potoków. W obrębie najwyższych partii Parku przeważają utwory kredowe (zlepieńce, piaskowce, łupki, margle).

Park Krajobrazowy Pasma Brzanki wyróżnia się dużym bogactwem flory. Dominującym kompleksem leśnym jest zespół żyznej buczyny karpackiej Dentario glandulosae – Fagetumtworzący rozległe kompleksy w wyższych partiach pasma Brzanki i Liwocza. W drzewostanie dominuje buk zwyczajny ze znacznym udziałem jodły. Występują tu również klon jawor, grab zwyczajny, brzoza brodawkowata i czarna w formie podgórskiej, dąb szypułkowy i sosna zwyczajna. Najczęściej spotykane tu krzewy to: leszczyna, dziki bez czarny i koralowy. Runo tego kompleksu jest bogate, najczęściej i najliczniej występującymi gatunkami są m.in. żywiec gruczołowaty, zawilec gajowy, narecznica samcza, jeżyna gruczołowata.

Całkowita powierzchnia Parku wynosi 15 427,28 ha. Obejmuje teren wijewództwa małopolskiego oraz podkarpackiego.Powierzchnia Parku w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Kołaczyce zajmuje 26,19ha, i stanowią grunty bedące pod jego zarządem.

3. Obszary Chronionego Krajobrazu.

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwo Kołaczyce znajdują się fragmenty trzech obszarów chronionego krajobrazu: Czarnorzeckiego OChK, OChK Beskidu Niskiego i południowomałopolskiego OChK.

- Czarnorzecki Obszar Chronionego Krajobrazu.

Obszar tenutworzono w 1998 r. na mocy rozporządzenia Wojewody Krośnieńskiego Nr 10 z dnia 2 lipca 1998 r. w sprawie utworzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa krośnieńskiego (Dz. Urz. Województwa Krośnieńskiego Nr 17 poz. 223). Dokumentem określającym jego powierzchnię, granice, oraz obowiązujące zakazy i nakazy jest aktualnie Rozporządzenie Nr 55/05 Wojewody Podkarpackiego z dnia 30 maja 2005 roku (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego Nr 80 poz. 1356).

Obszar ten wchodzi w skład spójnego ekologicznie systemu obszarów chronionych i umożliwia ochronę całego bogactwa naturalnego w jego pełnej różnorodności biologicznej. Obszar obejmuje tereny przylegające od wschodu i południa do Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego, przy czym jego zasięg w dużym stopniu pokrywa się z zasięgiem otuliny Parku. Ogólna powierzchnia Obszaru wynosi 10 039 ha. Na gruntach Nadleśnictwa obejmuje najdalej na wschód wysunięty kompleks leśny, położony na wschód od drogi Barwinek - Domaradz o powierzchni 384,78 ha. W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Obszar zajmuje 5881,97 ha.

Teren Obszaru cechuje stosunkowo niewielka lesistość. Największy kompleks leśny porasta pasmo wzgórz ciągnące się pomiędzy Wolą Komborską i Turzym Polem, w obrębie którego położone są dwa rezerwaty chroniące naturalne stanowiska cisa – „Kretówki” i „Cisy w Malinówce”. Dominującym zbiorowiskiem jest żyzna buczyna karpacka Dentario glandulosae-Fagetum występująca w kilku podzespołach, z szeregiem roślin objętych ochroną gatunkową. Doliny zajęte są pod zabudowę oraz łąki i pola uprawne.

Obszar stanowi uzupełnienie Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego, obejmując ochroną południowo-wschodnią cześć pasma wznoszącego się na Dołami Jasielsko-Sanockimi.

- Obszar Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego

Obszar utworzony został w 1998 r. na mocy tego samego aktu co poprzedni – rozporządzenia Wojewody Krośnieńskiego Nr 10 z dnia 2 lipca 1998 r. (Dz. Urz. Województwa Krośnieńskiego Nr 17 poz. 223). Najnowszym dokumentem określającym jego powierzchnię, granice, oraz obowiązujące zakazy i nakazy jest Rozporządzenie Nr 56/05 Wojewody Podkarpackiego z dnia 30 maja 2005 roku (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego Nr 80 poz. 1357).

Obszar położony jest w południowej części województwa podkarpackiego jako jeden z elementów regionalnego systemu wielkoobszarowych form ochrony przyrody. Od południowego wschodu przylega do Magurskiego Parku Narodowego, od południa do Jaśliskiego Parku Krajobrazowego, a od wschodu do Wschodniobeskidzkiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Obejmuje teren o powierzchni 82 946 ha, przy czym na gruntach Nadleśnictwa jest to powierzchnia 116,31 ha, a w zasięgu terytorialnym 3 957,98 ha.

Obszar chroni przedpole najwyżej wzniesionych partii Beskidu Niskiego chronionych w ramach parków: Jaśliskiego Parku Krajobrazowego i Magurskiego Parku Narodowego, stąd wzniesienia są tu niższe, łagodniejsze, a doliny szersze i znacznie silniej zurbanizowane. Lesistość Obszaru jest jednakże stosunkowo wysoka. W drzewostanach przeważają jodła i buk, często w starszych klasach wieku. Dominującym zbiorowiskiem jest żyzna buczyna karpacka Dentario glandulosae-Fagetum, występująca w kilku podzespołach.

O wysokich walorach krajobrazowych Obszaru decyduje również ukształtowanie terenu – łagodne wzniesienia porozcinane bogatą siecią rzek i potoków, w wielu miejscach tworzących malownicze przełomy.

-Południowomałopolski Obszar Chronionego Krajobrazu

Został utworzony na mocy Rozporządzenie Nr 27 Wojewody Nowosądeckiego z dnia 1 października 1997 r. (Dz. Urz. z 1997 r. Nr 43, poz. 147 ). Aktualnie obowiązującym aktem jest uchwałaNr XVIII/299/12 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 27 lutego 2012 r. (Dz. Urz. z dnia 20 marca 2012 r. poz. 1194).

Obszar obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych. Ogólna powierzchnia Obszaru wynosi 364176 ha.W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Kołaczyce leży 12,03 ha i stanowią grunty będące w zarządzie Nadleśnictwa.

4. Obszary Natura 2000

Sieć Natura 2000 stworzono w celu zachowania szczególnie cennych
i zagrożonych składników różnorodności biologicznej danego regionu biogeograficznego.

Obszary specjalnej ochrony (OSO) tworzy się dla ochrony populacji dziko występujących ptaków jednego lub wielu gatunków, na terenach gdzie ptaki mają korzystne warunki bytowania w ciągu całego życia, w dowolnym jego okresie albo stadium rozwoju.

Specjalne obszary ochrony (SOO) tworzy się w celu trwałej ochrony siedlisk przyrodniczych albo populacji zagrożonych wyginięciem gatunków roślin i zwierząt, albo w celu odtworzenia właściwego stanu siedlisk lub stanu tych populacji.

Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo występują następujące obszary Natura 2000:

- SOO „Liwocz”.

- SOO „Golesz”.

- SOO „Łąki nad Wojkówką”.

- SOO „Ostoja Czarnorzecka”.

- SOO „Łąki nad Młynówką”.

- SOO „Bednarka”.

- SOO „Wisłoka z dopływami”.

- OSO „Beskid Niski”

5. Istniejące pomniki przyrody.

Wykaz istniejących pomników przyrody na gruntach w zarządzie Nadleśnictwa Kołaczyce.

	Nr rej. woj.	Nr zarządzenia, data	Dz. Urz. Woj. poz.	Położenie	Opis obiektu
	Nr rej. woj.	Nr zarządzenia, data	Dz. Urz. Woj. poz.	gmina LEŚNICTWO	rodzaj	wiek	obwód [cm]	wysokość [m]	stan zdro- wotny
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
1	-	Rozp. Nr 1 Woj. Kroś. z dn. 21.01.1998 r.	Dz, Urz, Woj. Krośn. Nr 2/98, poz. 18	Wojaszówka ODRZYKOŃ	daglezja zielona	ok. 90	230 260 235 257 276 254	ok. 30	2
2	63	Orz. PWRN w Rzeszowie Nr RL-VI-11/1/P/173/63 z 8.05.1963 r.	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 8, poz. 81 z dnia 30.09.1963 r.	Korczyna wola komborska	grupa skałek	-	-	-	-
3	62	Orz. PWRN w Rzeszowie Nr RL-VI-11/1/P/173/63 z 8.05.1963 r.	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 8, poz. 81 z dnia 30.09.1963 r.	Korczyna wola komborska	grupa skałek	-	-	-	-
4	61	Orz. PWRN w Rzeszowie Nr RL-VI-11/1/P/173/63 z 8.05.1963 r.	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 8, poz. 81 z dnia 30.09.1963 r.	Korczyna wola komborska	skała osadowa	-	240	7	-
5	60	Orz. PWRN w Rzeszowie Nr RL-VI-11/1/P/173/63 z 8.05.1963 r.	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 8, poz. 81 z dnia 30.09.1963 r.	Korczyna wola komborska	grupa skałek	-	-	-	-
6	33	Orzeczenie PWRN w Rzeszowie Nr RL.VI/13/P/33/53 z 28.12.1953 r.	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 2, poz. 9 z dnia 27.02.1954 r. Dz. Urz. Woj. Kroś. Nr 27, poz. 248 z 27.12.1990 r.	Lipinki Pagorzyna	dąb szypułkowy	ok. 350	540	26	2
7	47	Orz. PWRN w Rzeszowie Nr RL-VI-11/1/P/142/61 z 14.10.1961 r	Dz. Urz. WRN w Rzeszowie Nr 13, poz. 64 z dnia 23.12.1961 r.	Tarnowiec Tarnowiec	dąb szypułkowy	350	430	25	2
8	-	Uchwała Rady Gminy Korczyna Nr XXXVII/265/06 z 30.06.2006 r.		Korczyna Czarnorzeki	źródło wody	-	-	-	-
9	-	Uchwała Rady Gminy Korczyna Nr XIII/94/08 z 26.03.2008 r.		Korczyna WOLA KOMBORSKA	wodospad	-	-	ok. 5	-
10	-	Uchwała Rady Miejskiej w Kołaczycach Nr XXVIII/158/2017 z 27.01.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.760 Ogłoszony: 28.02.2017	Kołaczyce BIEŹDZIEDZA	dąb szypułkowy	-	610	-	2
11	-	Uchwała Rady Miejskiej w Kołaczycach Nr XXVIII/158/2017 z 27.01.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.760 Ogłoszony: 28.02.2017	Kołaczyce BIERÓWKA	dąb szypułkowy	-	389	-	2
12	-	Uchwała Rady Miejskiej w Kołaczycach Nr XXVIII/158/2017 z 27.01.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.760 Ogłoszony: 28.02.2017	Kołaczyce BIERÓWKA	dąb szypułkowy	-	428	-	2
13	-	Uchwała Rady Gminy Korczyna Nr XXVIII/288/17 z 20.09.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.3309 Ogłoszony: 10.10.2017	Kołaczyce WOLA KOMBORSKA	grupa skał	-	-	-	-
14	-	Uchwała Rady Gminy Korczyna Nr XXVIII/289/17 z 20.09.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.3310 Ogłoszony: 10.10.2017	Kołaczyce ODRZYKOŃ	wychodnia skalna	-	-	-	-
15	-	Uchwała Rady Gminy Korczyna Nr XXVIII/287/17 z 20.09.2017 r.	Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego poz. 2017.3308 Ogłoszony: 10.10.2017	Kołaczyce BIERÓWKA	buk zwyczajny	-	454	-	2

Istniejące stanowiska dokumentacyjne.

Stanowiska dokumentacyjne to forma ochrony przyrody tworzona na podstawie ustawy o ochronie przyrody. Obejmuje się nią obiekty bez szczególnych walorów estetycznych, które nie muszą wyodrębniać się na powierzchni ziemi, ani nie muszą być stale dostępne lub widoczne. Podstawowym kryterium ich wyróżnienia są znaczące walory naukowe i dydaktyczne. Mogą to być naturalne odsłonięcia skał, minerałów i skamieniałości, albo ujawnione w wyniku działalności człowieka, jak np. fragmenty podziemnych wyrobisk górniczych lub naziemnych kamieniołomów, przy czym mogą to być obiekty już nieczynne, albo nadal funkcjonujące, a ochrona ma zapewnić wyłączenie tych miejsc z eksploatacji.

W granicach Nadleśnictwa utworzono 2 stanowiska dokumentacyjne przyrody nieożywionej. Są to nieczynne podziemne wyrobiska pokopalniane (sztolnie). Bliższe dane dotyczące tych obiektów zestawiono w poniższej tabeli.

Stanowiska dokumentacyjne przyrody nieożywionej na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo Kołaczyce.

Lp.

Rodzaj chronionego obiektu

Podstawa prawna utworzenia

Lokalizacja

Opis

Zgrupowanie jaskiń

Uchwała Nr XXXI/316/17 Rady Gminy Korczyna z dnia 01.12.2017 r

Gm. Korczyna, miejscowość Węglówka,

Sztolnie

Wyrobisko pokopalniane

Uchwała Nr XXXI/315/17 Rady Gminy Korczyna z dnia 01.12.2017 r

Gm. Korczyna, miejscowość Czarnorzeki,

Nieczynne wyrobisko podziemne (sztolnia)

7. Strefy ochrony miejsc rozrodu i regularnego przebywania chronionych gatunków zwierząt.

Na terenie Nadleśnictwa Kołaczyce znajdują się gniazda następujących ptaków chronionych:

- bociana czarnego Ciconia nigra.

- orlika krzykliwego Aguila pomarina.

W celu ich ochrony Regionalni Dyrektorzy Ochrony Środowiska w Rzeszowie i w Krakowie wyznaczyli strefy ochronne – całoroczne oraz okresowe.

Materiały

Wniosek o udostępnienie informacji
WNIOSEK_O_UDOSTĘPNIENIE_INFORMACJI.pdf 0.12MB

Informacje o publikacji dokumentu

Pierwsza publikacja:: 14.08.2021 20:47 Grzegorz Więcek
Wytwarzający/ Odpowiadający:: Grzegorz Więcek.

Pokaż historię zmian

Tytuł	Wersja	Dane zmiany / publikacji
Ochrona przyrody	5.0	08.09.2021 10:20 Grzegorz Więcek
Ochrona przyrody	4.0	08.09.2021 10:17 Grzegorz Więcek
Ochrona przyrody	3.0	08.09.2021 09:53 Grzegorz Więcek
Ochrona przyrody	2.0	08.09.2021 09:45 Grzegorz Więcek
Ochrona przyrody	1.0	14.08.2021 20:47 Grzegorz Więcek

Aby uzyskać archiwalną wersję należy skontaktować się z Redakcją BIP