Został utworzony na mocy Rozporządzenia Wojewody Poznańskiego Nr 5/93 z 20 września 1993 roku na powierzchni 9 981 ha w celu zachowania i ochrony największego i najbardziej zbliżonego do naturalnego kompleksu leśnego środkowej Wielkopolski, o dużych wartościach przyrodniczych, krajobrazowych naukowo-dydaktycznych, położonego w bliskim sąsiedztwie aglomeracji poznańskiej (Dz. U. Wojewody Poznańskiego z 1993 r., Nr 13, poz. 149). Park posiadał otulinę Poznańskiego powierzchni 12 450 ha, w tym 8554 ha lasów.
W roku 2004, zgodnie z rozporządzeniem Wojewody Wielkopolskiego nr 10/04 z dnia 26 stycznia 2004 roku, powierzchnia Parku została powiększona do 11 999,61 ha (Dz. U. Województwa Wielkopolskiego z 9 lutego 2004 r., Nr 14, poz. 415). Dla właściwego zabezpieczenia ochrony terenu właściwego parku krajobrazowego wyznaczono wokół niego strefę ochronną (otulinę) o powierzchni 10 969,47 ha.
2. Dolina Wełny i Rynna Gołaniecko-Wągrowiecka
Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Pile z dnia 31 maja 1989 roku Nr IX/54/89, opublikowanej w Rozporządzeniu Nr 5/98 Wojewody Pilskiego z dnia 15 maja 1998 roku w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie pilskim (Dz. U. Województwa Pilskiego z 1998 roku Nr 13, poz. 83). Fakt uznania tego obszaru zawiera Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dnia 24 marca 1999 roku w sprawie wykazu aktów prawa miejscowego obowiązujących na terenie województwa wielkopolskiego (Dz. U. Województwa Wlkp. Nr 14, poz. 246).
Obszar ten obejmuje dolinę Wełny, rynny Małej Wełny i Strugi Gołanieckiej oraz ujściowy odcinek Flinty o ogólnej powierzchni 22 640 ha, z czego na lasy przypada 10 950 ha (lesistość 31,2 %). Przedmiotem ochrony jest malowniczy krajobraz dolin rzecznych, rynien polodowcowych z licznymi jeziorami, wciętych w równiny morenowe. Rzeka Wełna w dolnym biegu meandrując po kamienistym dnie tworzy liczne przełomy i miejscami wykazuje charakter potoku górskiego (z obecnymi tu krasnorostami np. Hildebrandia rivularis).
3. Pawłowicko-Sobocki Obszar Chronionego Krajobrazu
Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Rady Gminy Rokietnica Nr XXIII/232 z dnia 19 maja 2000 roku. Obszar ten został utworzony w ciągu ekologicznym cieku wodnego Samicy Kierskiej o powierzchni 1150 ha, który obejmuje tereny wyróżniające się krajobrazowo, kulturowo i naukowo-dydaktycznie.
Obszar ten stanowi naturalne przedłużenie doliny Bogdanki – tzw. zielonego klina miasta Poznania. Dominuje roślinność wodna i bagienna. Stwierdzono obecność 39 zespołów. Reprezentują szerokie spectrum fizjonomicznego bogactwa, od prymitywnych zbiorowisk rzęs biernie unoszonych na wodzie po wysoko zorganizowane szuwary nadbrzeżne, ściśle powiązane z charakterem podłoża. Sieć hydrograficzna jest bogato rozwinięta. Składa się na nią: rzeka Samica wraz z dopływami i systemem rowów melioracyjnych, bezimienne jezioro w obrębie kompleksu drzewostanów, przy południowej granicy analizowanego terenu, liczne oczka wodne o charakterze wytopiskowym oraz liczne torfianki i stawy rybne. Wszystkie zanotowane zbiorowiska należą do wybitnie autogenicznych – zdolnych do poszerzania zasięgu w warunkach środowiskowych stworzonych przez człowieka.
4. Obszar Chronionego Krajobrazu Biedrusko
Obszar Chronionego Krajobrazu Biedrusko – utworzono na mocy Uchwały Rady Gminy Suchy Las Nr XXV/138/95 z dnia 7 sierpnia 1995 roku.
Obszar charakteryzuje się słabym stopniem antropogenicznego przekształcenia, a zarazem bardzo złożoną, interesującą strukturą krajobrazową. Na wyjątkowy charakter OChK Biedrusko składają się:
Ø duże zróżnicowanie krajobrazowe, z przewagą krajobrazów naturalnych i półnaturalnych,
Ø duża wartość przyrodnicza wyrażająca się m.in. bogactwem florystycznym i faunistycznym,
Ø wysoka lesistość
Ø obecność rzadkich lub zanikających typów biocenoz, w tym torfowisk, łąk trzęślicowych, muraw kserotermicznych i lasów łęgowych,
Ø interesujący układ przestrzenny roślinności dynamicznie związanej z siedliskiem świetlistej i kwaśnej dąbrowy oraz grądu wysokiego,
Ø stare aleje i drzewa pomnikowe, jak również drzewostany o charakterze rezerwatowym.
5. Obszar Chronionego Krajobrazu Dolina Samicy Kierskiej
Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Rady Gminy Suchy Las Nr L/479/2002 z dnia 29 listopada 2002 roku opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego Nr 16, pozycja 550.
Obszar ten obejmuje wyróżniające się krajobrazowo tereny o zróżnicowanych ekosystemach i cennych wartościach przyrodniczych stanowiące część regionalnego korytarza ekologicznego Samicy Kierskiej.
OChK Dolina Samicy Kierskiej zajmuje powierzchnię 378,10 ha i położony jest na terenie gminy Suchy Las, powiat poznański. Jego przedłużeniem w kierunku północnym jest Pawłowicko-Sobocki OChK.
Flora naczyniowa Obszaru Chronionego Krajobrazu (OChK) Doliny Samicy Kierskiej liczy 443 gatunki. Zdecydowana większość to taksony rodzime. Udział antropofitów (roślin geograficznie obcych) dla OChK jest stosunkowo niewielki i wynosi około 21%.
6. Pomniki przyrody
Na terenie Nadleśnictwa Łopuchówko zlokalizowano 218 pomników przyrody. Pomniki przyrody ożywionej reprezentują drzewa (łącznie 216 szt.) – pojedyncze, grupowe i aleja; brak jest pomników powierzchniowych.
Najokazalszym drzewem Nadleśnictwa jest lipa szerokolistna o obwodzie 563 cm rosnąca w leśnictwie Łoskoń. W Konkursie na najgrubsze drzewo Lasów Państwowych u progu XXI wieku drzewo to znalazło się na 18 miejscu wśród najgrubszych drzew tego gatunku w Polsce (rosnących na terenie Lasów Państwowych).
Reprezentowane są tu następujące gatunki:
- dąb szypułkowy – 148 drzew
- dąb bezszypułkowy – 17 drzew
- kasztanowiec biały – 15 drzew
- sosna zwyczajna – 12 drzew
- buk zwyczajny – 10 drzew
- żywotniki zachodnie – 4 drzewa
- olsza czarna – 2 drzewa
- lipa drobnolistna – 2 drzewa
- lipa szerokolistna – 2 drzewa
- daglezja zielona – 1 drzewo
- jesion wyniosły – 1 drzewo
- klon zwyczajny – 1 drzewo
- klon jawor – 1 drzewo
Razem …………….. 216 drzew
Pomniki przyrody nieożywionej reprezentowane są przez dwa głazy narzutowe (granity).
7. Użytki ekologiczne
Na terenie Nadleśnictwa Łopuchówko ustanowiono 5 użytków ekologicznych na łącznej powierzchni 42,83 ha. Podstawą prawną ich uznania były: uchwała Nr XXXII/196/5 Rady Miejskiej Gminy Skoki z dnia 9 lutego 2005 roku (użytek Uroczysko Smolarki) oraz uchwała Nr 401/XLIII/2002 Rady Miejskiej w Murowanej Goślinie z dnia 16 września 2002 roku (pozostałe użytki).
