Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem

19 lutego wspominaliśmy 66. rocznicę śmierci patrona naszej szkoły, Antoniego Kenara. Dla jednych był przyjacielem, dla innych nieocenionym nauczycielem. Ale na pewno dla nas wszystkich był on, jest i będzie – niepodważalnym autorytetem, wzorem i oczywiście patronem! Z tej okazji klasa 3C zorganizowała „dwuetapowe” obchody rocznicy. Z rana klasa – reprezentując całą szkołę – udała się na cmentarz, gdzie zostały złożone kwiaty na grobie zmarłego oraz uczczono jego pamięć krótkim przemówieniem przewodniczącej klasy i chwilą ciszy.

Później odbył się konkurs pt. „Patron poezją malowany”. Był on skierowany do naszych młodszych kolegów z klas pierwszych i drugich, aby mieli okazję lepiej poznać postać Antoniego Kenara i zaprezentować swoje talenty literackie – i nie tylko.

Zaangażowanie uczniów przerosło nasze najśmielsze oczekiwania. Zarówno wiersze, jak i prace malarskie oraz rysunkowe były fantastyczne; słuchając i oglądając je, niejeden z nas uśmiechnął się, oddał się refleksjom, czy otarł łzę wzruszenia. Uczestnicy pracowali sami, w grupach, a nawet całą klasą, a każda z ich prac była niepowtarzalna i – jak na sztukę przystało – zachwycała nie tylko oczy, ale i duszę. Wybór laureatów był więc nie lada wyzwaniem, ale ostatecznie jury udało się podjąć tę trudną decyzję. Poniżej prezentujemy więc Państwu zwycięskie prace, a wszystkim, którzy brali udział w tym wydarzeniu, jeszcze raz - serdecznie gratulujemy i dziękujemy!

 

Laureaci konkursu „Patron poezją malowany” w kategorii „Wiersz”:

- Miejsce trzecie - Karolina Kapel kl. 2A

 

„Wśród gór tatrzańskich, gdzie śnieg lśni na turniach,

Kenar rzeźbił marzenia w drewnianych formach.

Ducha Podhala w dłutach swych zamykał,

By kształt i piękno w sztuce nie zanikał.

 

Jego szkoła, gdzie młody talent dojrzewał,

Nie tylko dłuto, lecz myśl wznosiła w nieba.

Tu rzemiosło ze sztuką splatało się w dźwięk,

By kunszt i wolność połączyć jak pieśń.

 

Minęło lat sześćdziesiąt i sześć od dnia,

Gdy mistrza zabrała cicha śmierci mgła.

Lecz w drzewie, w kamieniu wciąż bije puls,

Bo sztuka nie znikła – trwa ponad czas.”

 

- Miejsce drugie – Sabina Stopka kl. 2A

 

„Miał swój własny świat – świat form,

Swobodnie mknął nim przez aleje,

Aleje pełne wspomnień, marzeń i doświadczeń,

Były one jak rzeźba – utrwalone w bryle -

Tak wyraźnie, niemal namacalnie.

 

Jak to możliwe, że jedna rzecz może

Opowiedzieć historię, wyrazić uczucia?

Rzeźba mówi głosem artysty,

Jej częścią jest przestrzeń – tak jak

Człowiek jest częścią świata,

Dla rzeźby światło i cień -

Jak dla nas dzień i noc.

 

- Miejsce pierwsze – Marlena Pacyga kl. 1B

 

„Antoni Kenarze, tam z góry, z obłoków

Czy patrzysz na szkołę? Czy wzdychasz w doskoku?

Czy widzisz trociny, farby, nici, skrawki?

Czy słyszysz warkot pił, kredy trzaski?

Bo twoja szkoła jak dawniej nie śpi,

Tu każdy tworzy i każdy coś rzeźbi.

 

Snycerze dłutami kłócą się się z lipą,

Bo drewno stawia im opór jak z płytą.

A dłuto w twarde słoje,

Drewno poddaje się z lekkim znojem,

Każda linia to hołd dla sztuki,

Każda figura to dłoni zasługi.

 

Gdy skrzypce milkną – lutnik westchnie.

Czy ten dźwięk już brzmi jak we śnie?

Lakier się mieni w bursztynowym blasku,

Gdy dźwięk się rodzi w cichutkim trzasku.

Mistrzu, tu ręce wciąż stroją struny,

By drewno śpiewało w magii nut cudny.

 

A w pracowni krawieckiej maszyny wciąż mruczą,

Modowe szkice po stołach się tłuczą.

To projektowanie ubioru, w skrawkach

Tkwią po uszy,

Gdy z igłą i nicią świat mody poruszy.

Szarpią się nici, jak nerwy przed testem,

Ale kreacja – arcydziełem jest przecież.

 

A graficy? Cóż, oni klikają zawzięcie,

Czasem w Ilustratorze, czasem w Paincie,

Gradient, kontrast, siatka złotego podziału,

Projektant nie śpi, to sztuka detalu!

Nie tylko myszka, nie tylko piksele,

To dłuto w desce ryje linie śmielej.

Plakat, czy drzeworyt? To wszystko sztuka,

Gdzie forma z treścią wciąż się spotyka.

 

A dalej?

Mistrzu, tu drzewno wciąż żyje w dłoniach,

Każda deseczka marzy o skroniach

Dłuta, bejce, forniry lśnią,

A stoły, krzesła – jak rzeźby brzmią.

Wióry wirują jak śnieg na wietrze.

Meblarz w nich widzi sny najpiękniejsze.

 

Inni nitki wplatają w kolory myśli

Ktoś by powiedział – chaos się przyśnił!

Lecz tu, Mistrzu, wzory się rodzą

Z wełny, lnu, bawełny – co w nitkach brodzą.

To tkanina – sztuka tkackiej opowieści

W gobelin splata się światła treści!

 

Kenar uczy – tradycja nie znika

W dłutach, pędzlach, w tkaninie przemyka

W lutniczym warsztacie, w grafiki kresce,

W rzeźbionym detalu, w tkaninie weneckiej.

Choć nowe czasy, my wciąż pamiętamy,

Bo sztuka nie zginie, dopóki ją mamy.

Niech każdy uczeń – choć sztuka się zmienia -

Pamięta mistrza – wciąż trwa jego wena.

 

Laureaci konkursu „Patron poezją malowany” w kategorii „Inna forma przedstawienia postaci patrona”:

 

- Miejsce drugie – Maksymilian Siemaszko kl. 2A

- Miejsce pierwsze – klasa 1A

 

Tekst: Zofia Bafia, kl. 3C

Fot.: Zofia Ziobrowska, kl. 3C