Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. B. Morando w Zamościu

Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych powstało w 1945 roku. Od początku swojego istnienia Liceum zajmuje część dawnego kościoła franciszkanów. Ta XVII wieczna świątynia - dzieło Jana Jaroszewicza była niegdyś największym kościołem w Zamościu, najdoskonalszą budowlą sakralną w ówczesnej Polsce. Po kasacji zakonu, w związku z rozbudową fortecy kościół przeznaczono na magazyn, potem koszary. Na początku naszego stulecia znalazł tu pomieszczenie Sejmik Powiatowy, Dom Ludowy Polskiej Macierzy Szkolnej oraz kino-teatr "Stylowy". 

Tutaj także w okresie międzywojennym mieściło się pierwsze zamojskie liceum regionalne. Od 24 maja 1993 roku cały obiekt jest własnością franciszkanów. Liceum pozyskało nowy obiekt od 1999 roku kamienice pod Madonną na Rynku Wielkim gdzie znajdują się pracownie, a przy Rynku Solnym - w budynku dawnej mleczarni znajduje się pracownia rzeźbiarsko ceramiczna.

    W 1945 roku z inicjatywy Haliny Rogińskiej, poetki, animatorki życia kulturalnego, został zorganizowany letni kurs rysunku odręcznego i malarstwa. Ten właśnie rok dał początek Szkole Sztuk Plastycznych, którą powołali do życia Lucjan Pakulski - artysta plastyk i Halina Rogińska, sprawująca funkcje pierwszego dyrektora.
Początkowo było to prywatne dwuletnie liceum, do którego przyjmowano uczniów po "małej maturze"- w różnym wieku i różnym stopniu przygotowania z nauczanych wówczas przedmiotów specjalistycznych wymienić należy plastykę użytkową, tkactwo, kreślenie i techniki malarstwa ściennego. Bardzo ważna jest ta ostatnia specjalność, która była pierwszą tego typu w Polsce.

    W 1947 roku Liceum stało się szkołą państwową. W roku 1950 Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych zostało przekształcone w szkołę 4-letnią a w 1952 w 5-letnią. Po likwidacji tkactwa i technik malarstwa ściennego rozwija się pamiątkarstwo. W 1973 roku decyzją Ministra Kultury i Sztuki szkoła zmieniła profil na liceum zawodowe. Kosztem przedmiotów ogólnokształcących zwiększono ilość przedmiotów zawodowych.
    W 1975 roku w związku z powstaniem PP PKZ, które na najbliższe lata stało się zakładem opiekuńczym, został stworzony nowy kierunek kształcenia zawodowego początkowo konserwacja detali architektonicznych, potem konserwacja rzeźby.
    Od 1990 roku szkoła podlega bezpośrednio Ministrowi Kultury i Sztuki w 1991 roku nastąpiło odejście od uzawodowienia na rzecz ogólnego kształcenia plastycznego. Oprócz form użytkowych ze specjalizacji: snycerstwem, tkactwem i ceramiką wprowadzono drugą specjalność - wystawiennictwo.

W 1995 roku władze miasta Zamościa w porozumieniu z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazały szkole dwie kamienice przy ulicy Ormiańskiej 22 /Kamienica Pod Madonną / i 20 oraz działki budowlane od strony Pereca pod budowę plomby. Po renowacji i adaptacji przekazywano szkole sukcesywnie pomieszczenia w kamienicach do użytkowania. Od 2002 roku te dwie kamienice stanowiły główną siedzibę szkoły. W 2003 roku rozpoczęła się budowa plomby od strony ul. Pereca.
    W 2002 roku szkoła została przekształcona w czteroletnie Liceum Plastyczne. Poza podstawowymi przedmiotami artystycznymi /historia sztuki, malarstwo i rysunek, rzeźba, podstawy projektowania, podstawy filmu i fotografii/ uczniowie kształcą się w czterech pracowniach specjalistycznych: ceramika art., reklama wizualna, snycerstwo art., tkanina art.
    W 2005 roku szkoła opuściła starą siedzibę i przeniosła się do nowego kompleksu, który powstał przy ulicy Pereca 17.