Prokuratura Okręgowa
w Krakowie

Prokuratura Rejonowa Kraków - Śródmieście Wschód w Krakowie nadzorowała śledztwo przeciwko Pawłowi P. o przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. dokonane na szkodę Grzegorza K.

            Śledztwo zakończono skierowaniem aktu oskarżenia przeciwko Pawłowi P., któremu zarzucono, że w dniu 26 października 2023 roku w Krakowie, w zamiarze popełnienia zabójstwa Grzegorza K. bezpośrednio zmierzał do jego dokonania poprzez wielokrotne uderzanie Grzegorza K. maczetą w głowę i ręce, powodując u nago obrażenia w postaci: ran ciętych twarzy i głowy w okolicy czołowo-ciemieniowej lewej, podbiegnięcia krwawego i rany w okolicy ciemieniowej prawej, złamania kości sklepienia czaszki (oderwania fragmentu warstwy korowej zewnętrznej kości ciemieniowej prawej), licznych ran ciętych prawego przedramienia oraz ran dłoniowej powierzchni prawej ręki z całkowitym ubytkiem skóry w obrębie kłębu kciuka oraz pojedynczej rany ciętej lewego przedramienia, co skutkowało naruszeniem narządów ciała Grzegorza K. trwającym dłużej niż 7 dni, przy czym zamierzonego zabójstwa nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonego, jednocześnie  groził pokrzywdzonemu pozbawieniem go życia, które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę ich spełnienia, a także w czasie zdarzenia zniszczył rzeczy należące do Grzegorza K., powodując szkody o łącznej wartości 10.246,73 zł, działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, co stanowiło występek o charakterze chuligańskim, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia kary łącznej 7 lat pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 2 k.k.

            Wyrokiem z dnia 14 października 2024 roku Sąd Okręgowy w Krakowie uznał Pawła P. za winnego usiłowania dokonania zbrodni zabójstwa (art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k., art. 64 § 1 k.k., art. 11 § 3 k.k.), przyjmując jednak, że działał z zamiarem ewentualnym, a nie bezpośrednim. Na mocy art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art 64 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 11 lat pozbawienia wolności, orzekając jej odbywanie w systemie terapeutycznym. Na podstawie art. 93a § 1 pkt 2 k.k., art. 93b § 1 k.k., art. 93c pkt 4 k.k. i art. 93f § 1 k.k. zastosowano wobec niego środek zabezpieczający w postaci terapii. Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. orzeczono obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zaś na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek dowodu rzeczowego – maczety z metalową rękojeścią – poprzez jej zniszczenie.

            Prokurator Rejonowy Kraków – Śródmieście  Wschód w Krakowie zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego, zarzucając wydanemu orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że Paweł P. działał z zamiarem ewentualnym, podczas gdy całokształt okoliczności – rodzaj użytego narzędzia, liczba i umiejscowienie ciosów – wskazuje jednoznacznie na zamiar bezpośredni pozbawienia życia. Nadto, wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary wskazując, że stopień społecznej szkodliwości czynu, stopień zawinienia, działanie bez powodu, uprzednia karalność oraz cele prewencyjno-wychowawcze przemawiają za wymierzeniem Pawłowi P. surowszej kary.

            Wyrokiem z dnia 26 marca 2025 roku Sąd Apelacyjny w Krakowie, II Wydział Karny, uwzględnił apelację Prokuratora i zmienił wyrok Sądu Okręgowego, przyjmując, że Paweł P. działał z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia Grzegorza K i podwyższył wymierzoną mu za ten czyn karę pozbawienia wolności do 15 lat.

 

pf. Rzecznik Prasowy
Prokuratury Okręgowej w Krakowie
Oliwia Bożek-Michalec