Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II stopnia im. F. Chopina
w Krakowie

To miłość do epoki Baroku zawładnęła sercem Jean-Pierre Menuge’a i sprawiła, że oddał się całkowicie muzyce tego okresu, a szczególnie jej najbardziej charakterystycznym instrumentom czyli fletowi prostemu - jako wirtuoz i klawesynowi - jako jego budowniczy. W czasach kiedy gry na flecie prostym, z nielicznymi wyjątkami, nie uczono we Francji, Jean Pierre udaje się do Włoch, Belgii, a przede wszystkim do Holandii gdzie korzysta z wiedzy i doświadczenia takich muzyków jak Edgar Hunt, Jeannette van Wingergend, a Pierre Séchet wprowadza go jako pierwszy do świata reguł i estetyki starej muzyki.

Od tego czasu, jako solista lub solista prowadzący zespół kameralny „Orfeo”, którego jest założycielem, wystąpił na wielu koncertach i festiwalach muzyki dawnej we Francji, Anglii, Irlandii, Niemczech, Belgii, Holandii, Szwajcarii, Polsce, Słowacji, Rumunii, na Węgrzech...

Zafascynowany i inspirowany spotkaniami z publicznością, broni swojej bardzo ekspresyjnej, żywej, szczerej koncepcji gry na instrumencie jak również oryginalnej i indywidualnej interpretacji muzyki baroku. To długie doświadczenie koncertowe wiąże go z coraz bardziej wierną mu publicznością i wzbudza podziw u innych, koncertujących muzyków. Wspólnie występował z wieloma wspaniałymi instrumentalistami wśród których są tak uznani jak: James Bowman czy Jaap Schröder. Wiele razy zapraszany był przez Filharmonię w Timisoarze i w Cluj w Rumunii oraz Filharmonię w Krakowie gdzie wystąpił na 3 koncertach z cyklu „Wieczory Wawelskie” i 2 koncertach z cyklu „Koncerty Uniwersyteckie”. W latach 2005 – 2010 był dyrektorem artystycznym festiwalu organizowanego przez France Musiques w Ecrins (Alpy francuskie), a od 1997 r. jest dyrektorem muzycznym Stowarzyszenia „Les Heures Musicales de la Vallée de la Bresle” w Normandii.

Prowadzi kursy gry na flecie prostym w Szwajcarii, a także we Francji, w Normandii gdzie corocznie, w lecie organizuje „Warsztaty muzyki dawnej”. Od 1996 roku, rokrocznie prowadzi w Liceum Muzycznym (obecnie Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st. im. Fr. Chopina) mistrzowskie kursy interpretacji muzyki barokowej dla nauczycieli i uczniów szkoły. Za swoje zaangażowanie i oddanie dla szkoły otrzymał w 2000 roku tytuł „Zasłużony Nauczyciel POSM II st. im. Fr. Chopina”.

Nagrał muzykę do 2 filmów Rogera Planchon: „George Dandin” i „Louis Enfant Roi” oraz do teatru „Les dix commandements” Roberta Hosseina. Wydał również wiele płyt CD m.in. „Bec et Plume” dla Le Château de Clères, „Un concert au Château d’Eu” z kwartetem le Souligner Streichquartett, „Ariane et Bacchus” z udziałem Jaapa Schrödera, „Sonates baroques” w Niemczech z Peterem Lamprechtem, a także DVD „Un concert de Noël” w Château de Compiègne.

Jego wiedza na temat dawnej muzyki jest nierozłącznie związana ze znajomością instrumentów historycznych. Już bardzo wcześnie zaczyna grać na ich kopiach i cierpliwie gromadzi kolekcję fletów prostych wykonanych przez takich mistrzów jak: Claude Monin, Philippe Bolton, Bruno Reinhard, Joël Arpin, Tim Canmore czy Joachim Rohmer. Interesuje go głównie brzmienie instrumentów historycznych oraz ich związek z wykonywanym repertuarem, a szczególnie znalezienie korelacji pomiędzy oryginalnymi utworami skomponowanymi na flet prosty i tymi, na flet poprzeczny. Drugą, niezwykle silną jego pasją jest klawesyn, a przede wszystkim jego konstrukcja. Będąc częstym gościem Muzeum Instrumentów Dawnych w Paryżu, zaczyna jako młodzieniec interesować się klawesynami i tajnikami ich budowy. W wieku 17 lat, z pomocą ojca zafascynowanego pracą w drewnie, buduje swój pierwszy klawesyn. Wiele spotkań z budowniczymi klawesynów, w tym to decydujące z Philippem Humeau z Barbaste, nakierowuje go na realizację ich historycznych kopii. Buduje więc dwa instrumenty oparte na klawesynie niemieckim według Vatera, z 1738r., zachowanego w Muzeum w Norymberdze, następnie dwa inne według oryginału klawesynu Thibaut (Toulouse 1691), który znajduje się w Muzeum w Paryżu. To ten instrument wykorzystany jest przy nagraniach CD we Francji i w Niemczech, a Elisabeth Joyé gra na nim na wydanej przez Auvidis płycie CD z Simphonie du Marais. Obecnie, Jean-Pierre Menuge pracuje nad kopią instrumentu flamandzkiego Joannesa Rückersa z 1634 roku.

Zafascynowany finezją klawesynu i jego subtelną równowagą pomiędzy lekkością a solidnością konstrukcji, łączy on swoją pasję budowniczego klawesynu z pasją muzyka – wykonawcy, urzeczonego bogactwem emocjonalnym muzyki baroku. Jest on przekonany i stara się przekonać innych, że poznanie muzyki dawnej wiedzie przez przyswojenie sobie narzędzi, instrumentów, partytur i dawnych traktatów wykorzystywanych przez współczesnych muzyków. Swoje zainteresowanie muzyką dawną, dalekie od nostalgii za minionym czasem, dotyka tego co jest dla niego najistotniejsze czyli, nieustannego poszukiwania wartości humanistycznych, które poprzez wieki zbliżają i łączą ludzi.

Celem jego i największą pasją jest przekazanie tych wartości młodym muzykom z POSM II st. im. Fr. Chopina w Krakowie.

 

Opracowanie i tłumaczenie
Jan Leśniak