Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Brodnicy

SCHEMAT POSTĘPOWANIA W SPRAWIE CHORÓB ZAWODOWYCH

Podstawy prawne

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367 z późn. zm.),
• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (Dz. U. z 2013 r. poz. 1379 z późn. zm.),
• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.).

 

Za chorobę zawodową, zgodnie z art. 235¹ Kodeksu pracy, uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy.

 

1. Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej 

Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u osób aktualnie pracujących zawodowo dokonuje: 

• lekarz, 
• lekarz dentysta, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta, 
• pracownik aktualnie zatrudniony za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną.

Lekarz kieruje pacjentów na badania do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania.

Niezatrudniona osoba (emeryt, rencista, bezrobotny) zgłasza podejrzenie choroby zawodowej za pośrednictwem lekarza (jak wyżej) lub samodzielnie na druku „zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej”.

 

Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej.

 

Podejrzenie choroby zawodowej zgłasza się właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu inspektorowi pracy, których właściwość ustala się według miejsca, w którym praca jest lub była wykonywana przez pracownika, gdy dokumentacja dotycząca narażenia zawodowego jest gromadzona w tym miejscu, a w przypadku braku takiej możliwości - według miejsca, na terenie którego było ostatnie narażenie zawodowe. W przypadku choroby zawodowej o ostrym przebiegu lub podejrzenia, że choroba zawodowa była przyczyną śmierci pracownika zgłoszenia dokonuje się dodatkowo w formie telefonicznej.

 
2. Postępowanie wyjaśniające 

Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, wszczyna postępowanie administracyjne: 

• powiadamia o wszczęciu postępowania pracodawcę,
• przeprowadza ocenę narażenia zawodowego,
• kieruje na badanie do jednostki orzeczniczej I-go stopnia.

Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wydaje lekarz właściwy do orzekania w zakresie chorób zawodowych zatrudniony w jednostce orzeczniczej I-go stopnia lub w przypadku odwołania od orzeczenia przez lekarza zatrudnionego w jednostce orzeczniczej II-go stopnia. 

Pracownik lub były pracownik, który nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego jednostki orzeczniczej I-go stopnia o rozpoznaniu choroby zawodowej lub braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II-go stopnia. Wniosek o ponowne badanie składa się w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego za pośrednictwem jednostki orzeczniczej I-go stopnia. W przypadku wystąpienia pracownika z wnioskiem o ponowne badanie, jednostka orzeczenia powiadamia o tym właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. 

3. Wydanie decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej stwierdzenia 

Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej, lub o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.

Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny przesyła decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej stwierdzenia: 

• zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikami,
• pracodawcy lub pracodawcom zatrudniającym pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
• jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, 
• właściwemu inspektorowi pracy .

Od decyzji właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Odwołanie składa się za pośrednictwem właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, który wydał decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.

 

Pracodawca po zakończeniu postępowania mającego na celu ustalenie uszczerbku na zdrowiu lub niezdolności do pracy w związku ze stwierdzoną chorobą zawodową pracownika przesyła do Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi oraz do właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego zawiadomienie o skutkach choroby zawodowej.

 

4. Centralny Rejestr Chorób Zawodowych

Szczegółowe dane dotyczące stwierdzonych chorób zawodowych opracowywane są przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi w ramach Centralnego Rejestru Chorób Zawodowych. Celem Rejestru jest zbieranie i przetwarzanie danych dotyczących stwierdzonych chorób zawodowych i opracowywanie analiz kształtowania się zapadalności na te choroby. Rejestr jest tworzony na podstawie kart stwierdzenia chorób zawodowych przesyłanych przez właściwych inspektorów sanitarnych, po uprawomocnieniu się decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej.

 

COVID-19 jako choroba zawodowa

Choroba wywołana zarażeniem wirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) jest chorobą zakaźną, która może zostać uznana za chorobę zawodową. Koniecznym warunkiem uznania takiej choroby za chorobę zawodową jest to, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy. Uznanie zarażenia wirusem SARS-CoV-2 za chorobę zawodową będzie się odbywało na takich samych zasadach jak w przypadku innych chorób zakaźnych.