W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Raport roczny EMN 2020 analizuje tendencje w zakresie migracji i azylu w UE i Norwegii

16.06.2021

Rok 2020 przyniósł nieprzewidziane zmiany w dziedzinie migracji i azylu. Pandemia COVID-19 wpłynęła na liczbę migrantów, osób ubiegających się o azyl i osób powracających, a także zadziałała jako katalizator rozwoju nowych rozwiązań cyfrowych w zakresie zarządzania azylem i migracją. Te nowe wyzwania pojawiły się obok tych, które nadal istnieją, takich jak potrzeba ciągłego ulepszania systemów zarządzania migracją i zapewnienia ochrony uchodźcom. Roczne sprawozdanie na temat migracji i azylu, opublikowane przez Europejską Sieć Migracyjną (EMN), zawiera przegląd najważniejszych wydarzeń w państwach członkowskich UE i Norwegii w 2020 r.

Rysunkowa grafika poglądowa przedstawiająca broszurę z wykresem

W 2020 r. ograniczenia podróży związane z COVID-19 spowodowały znaczny spadek liczby obywateli państw trzecich wjeżdżających do UE jako legalni migranci lub jako osoby ubiegające się o azyl oraz opuszczających UE w ramach procedur  powrotowych. Wstępne dane wskazują, że liczba wiz i dokumentów pobytowych wydanych w 2020 r. spadła w niektórych państwach członkowskich o prawie 50 %, a liczba wniosków o azyl zmniejszyła się o 32,6 % w porównaniu z rokiem poprzednim.

Systemy elektroniczne i narzędzia cyfrowe odegrały kluczową rolę w utrzymaniu funkcjonowania systemów migracyjnych i azylowych pomimo ograniczonego dostępu do urzędów i fizycznych środków dystansujących. Państwa członkowskie, które początkowo nie posiadały takich usług, szybko wprowadziły pocztę, Internet lub inne usługi elektroniczne w zakresie składania wniosków o wydanie wizy i dokumentów pobytowych oraz przedłużania ich ważności. Wprowadzono również środki mające na celu ochronę zdrowia migrantów i osób ubiegających się o azyl oraz zapobieganie popadaniu tych osób  w sytuacje niezgodne z prawem. Kluczowym priorytetem dla niektórych państw członkowskich było ułatwienie przyjmowania niezbędnych pracowników.

Oprócz zmian związanych z COVID-19, wspólnym tematem na szczeblu unijnym i krajowym było zwiększenie wydajności i skuteczności w celu lepszego zarządzania migracją. Nowy pakt Komisji Europejskiej w sprawie migracji i azylu określił kompleksowe podejście w dziedzinie migracji, azylu, integracji i zarządzania granicami. Podkreślono w nim również znaczenie lepszych procesów i systemów oraz znaczenie zwiększonej koordynacji. Państwa członkowskie przyjęły również nowe kierunki i priorytety strategiczne, koncentrując się na przykład na przyciąganiu nowych talentów i integracji rynku pracy. Nowe formy współpracy z krajami trzecimi zostały ustanowione zarówno na szczeblu UE, jak i krajowym, nie tylko w celu zapobiegania nielegalnej migracji, ale także w obszarze migracji wykwalifikowanych pracowników.

Ochrona osób ubiegających się o azyl i ochronę międzynarodową, w tym małoletnich i innych słabszych grup społecznych, pozostawała w 2020 r. obszarem rozwoju prawodawstwa i polityki na szczeblu unijnym i krajowym. Niszczycielski pożar w obozie w  Moria na Greckiej wyspie Lesbos we wrześniu 2020 r. sprawił, że temat przyjmowania osób ubiegających się o ochronę międzynarodową  znalazł się w centrum uwagi, a kilka państw członkowskich zareagowało, składając deklaracje o relokacji.

Materiały

Raport roczny EMN (dokument w języku angielskim)
ftp​_esm​_EMN​_Flash.pdf 0.06MB
Raport roczny EMN - informator (dokument w języku angielskim)
ftp​_esm​_EMN​_Inform.pdf 0.14MB
{"register":{"columns":[]}}