W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

ĆWICZENIA RIT – RATOWANIE STRAŻAKA

12.03.2023

Przygotowanie strażaka do ewakuacji

„Pierwszą powinnością strażaka jest ratować życie. Kiedy tego nie robi, pierwszą powinnością strażaka jest szkolić się!”

Szymon Kokot-Góra

 

W myśl powyższej maksymy funkcjonariusze systemu zmianowego JRG-1 zrealizowali ćwiczenia praktyczne z zakresu ewakuacji nieprzytomnego strażaka ze strefy zagrożenia. RIT (rapid intervention team) to w wolnym tłumaczeniu zespół szybkiej interwencji, którego zadaniem jest rozpoznanie, stała gotowość oraz zapewnienie na miejscu akcji natychmiastowej pomocy poszkodowanym ratownikom przebywającym w strefie niebezpiecznej. Scenariusz ćwiczeń zakładał sytuację w której jeden ze strażaków ulega wypadkowi, traci przytomność, a jego sprzęt ochrony układu oddechowego uszkodził się. Rota RIT wyposażona w specjalnie przygotowany zestaw ewakuacyjny funkcjonujący na JRG 1, nasłuchując włączonego sygnalizatora bezruchu odnajduje poszkodowanego strażaka oraz dokonuje zmiany źródła powietrza wraz z wymianą maski. Następnie przy użyciu noszy płachtowych rota RIT ewakuuje poszkodowanego strażaka ze strefy niebezpiecznej. Ratownicy wykonujący powyższe zadanie pracują w zasłoniętych maskach oraz przy wyłącznym świetle (realna widoczność równa zeru ). Podczas treningu prowadzone jest monitorowanie czasu pracy ratowników przebywających w strefie oraz utrzymana stała łączność radiowa.

Ćwiczenia pokazały jak ważne jest pogłębianie wiedzy i umiejętności z zakresu asekuracji i ratowania strażaków przez strażaków. Wdrażanie RIT na zmianie służbowej to długi i pracochłonny proces, dlatego w najbliższym czasie odbędą się kolejne ćwiczenia doskonalące.

Warto w tym miejscu przypomnieć zapisy Rozporządzenia MSWiA z dnia 31 sierpnia 2021 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny służby strażaków Państwowej Straży Pożarnej:
„§ 38. 1. Podczas pracy strażaka w sprzęcie ochrony układu oddechowego, kierujący działaniem ratowniczym:
1) ustala sposób komunikacji i utrzymania stałej łączności;
2) przekazuje informacje na temat stwierdzonych zagrożeń;
3) wyznacza rotę asekuracyjną, będącą w pełnej gotowości do podjęcia działań, wyposażoną w sprzęt umożliwiający podjęcie pracy w strefie zagrożenia;
4) w przypadku trudnych warunków pracy ogranicza czas pracy strażaka w strefie zagrożenia.
2. Rota asekuracyjna, o której mowa w ust. 1:
1) może realizować inne zadania poza strefą zagrożenia pod warunkiem zachowania gotowości do wejścia w strefę zagrożenia i wsparcia pracujących w niej strażaków w niezbędnym zakresie, w szczególności do pomocy w prowadzeniu ewakuacji;
2) posiada wyposażenie i sprzęt wymagane do realizacji czynności określonych w pkt 1, w szczególności sprzęt ochrony układu oddechowego przygotowany do niezwłocznego użycia.
§ 114. Wezwanie pomocy przez strażaka pracującego w strefie zagrożenia następuje w przypadku, gdy strażak:
1) zagubi się, zostanie uwięziony, ulegnie upadkowi z wysokości lub odniesie obrażenia mogące zagrażać jego życiu lub zdrowiu;
2) odnajdzie zagubionego, uwięzionego, rannego lub nieprzytomnego strażaka;
3) jest unieruchomiony, zaplątany i nie zdoła się wyswobodzić w pierwszej próbie;
4) stwierdzi awarię sprzętu ochrony układu oddechowego lub gdy aktywuje się w tym sprzęcie alarm niskiego ciśnienia i strażak nie jest w stanie wyjść ze strefy zagrożenia;
5) ulegnie dezorientacji w wyniku całkowitego braku widoczności, braku kontaktu z linią gaśniczą lub innym sprzętem wykorzystywanym do asekuracji;
6) nie będzie w stanie zlokalizować innej drogi odwrotu, gdy skorzystanie z podstawowego wyjścia zostanie uniemożliwione przez pożar, zawalenie lub inną przeszkodę;
7) znajdzie się w innej sytuacji, którą uzna za sytuację bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia własnego lub innych osób.
§ 115. 1. Wezwanie przez strażaka pomocy polega na:
1) trzykrotnym podaniu kryptonimu okólnikowego „RATUNEK”;
2) określeniu, kto wzywa pomocy;
3) określeniu, gdzie się znajduje, co się stało i jaki rodzaj pomocy jest potrzebny.
2. Działanie w celu wezwania pomocy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, należy prowadzić do momentu, aż odebranie wezwania zostanie potwierdzone przez kierującego działaniem ratowniczym…”

Opracowanie i zdjęcia: kpt. Przemysław Przybyłowicz

 

Zdjęcia (9)

{"register":{"columns":[]}}