W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Uroczystość posadzenia „Dębu Pamięci” i odsłonięcia tablicy pamiątkowej dla uhonorowania kpt. poż. Klemensa Jerki w 80 - tą rocznicę śmierci.

07.09.2025

Na zdjęciu widzimy oficjalną uroczystość sadzenia drzewa upamiętniającego. W centrum kadru kilku mężczyzn w galowych mundurach strażackich oraz jeden w garniturze wspólnie zakopuje młode drzewko, używając łopat.

 

7 września 2025 roku o godzinie 10:00 przed budynkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Lubowidzu odbył się uroczysty apel z okazji posadzenia „Dębu Pamięci” oraz odsłonięcia tablicy pamiątkowej wybitnego strażaka, samorządowca i niepodległościowca, który urodził się i wychował na terenie obecnego powiatu żuromińskiego – kpt. poż. Klemensa Jerki. Uroczystość odbyła się  z udziałem pocztów sztandarowych, pododdziałów Państwowej Straży Pożarnej i Ochotniczych Straży Pożarnych z terenu powiatu żuromińskiego, Kompanii Reprezentacyjnej 2 Ośrodka Radioelektronicznego Wojska Polskiego w Przasnyszu, zaproszonych gości oraz mieszkańców gminy i powiatu.

Uroczystość rozpoczęła się złożeniem meldunku Mazowieckiemu Komendantowi Wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej nadbryg. Arturowi Gonerze, następnie odbyła się uroczysta zmiana posterunku honorowego przy tablicy pamiątkowej i dokonano podniesienia flagi państwowej oraz odegrano hymn narodowy.

W dalszej części uroczystości, Burmistrz Miasta i Gminy Lubowidz Pan Jarosław Czapliński przywitał uczestników uroczystości i wygłosił okolicznościowe przemówienie. Po przemówieniu Burmistrza, sylwetkę kpt. poż. Klemensa Jerki przybliżył uczestnikom apelu Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Żurominie st. bryg. Zbigniew Kąpiński.

Następnie głos zabrał Mazowiecki Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej nadbryg. Artur Gonera, Dyrektor Delegatury Urzędu Marszałkowskiego w Ciechanowie Pan Rafał Woźnowski odczytał list okolicznościowy Marszałka Województwa Mazowieckiego Pana Adama Struzika, następnie przedstawiciel rodziny kpt. poż Klemensa Jerki oraz były Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej  w Sandomierzu st. bryg. w st. spocz. Wiesław Chmielewski. Na koniec głos zabrał  Starosta Żuromiński i jednocześnie Prezes Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP Pan Jerzy Rzymowski.

Po przemówieniach zaproszonych gości dla uhonorowania kpt. poż. Klemensa Jerki, wyznaczona delegacja dokonała posadzenia „Dębu Pamięci” oraz odsłoniła pamiątkową tablicę, a kapelan diecezjalny strażaków ks. kan. Andrzej Zakrzewski i kapelan powiatowy strażaków ks. kan. Tomasz Kadziński dokonali poświęcenia tablicy i dębu pamięci. Dla uczczenia tej podniosłej chwili, Kompania Reprezentacyjna 2 Ośrodka Radioelektronicznego Wojska Polskiego oddała salwę honorową, a w pojazdach pożarniczych uruchomiono sygnały świetlne i dźwiękowe.

Na koniec apelu odbyła się uroczysta defilada pododdziałów i pojazdów pożarniczych, a po niej przemarsz na stadion w Lubowidzu, gdzie odbyły się Powiatowe Zawody Sportowo – Pożarnicze jednostek OSP z terenu powiatu.

 

Sylwetka kpt. poż Klemensa Jerki

kpt. Klemens Jerka urodził się 23 listopada 1896 r. w Rudzie, parafia Zieluń, a obecnie Lubowidz, powiat żuromiński, województwo mazowieckie.  Syn Wincetego i  Elżbiety z Kuczmarskich, brat Marianny i Bernarda. Podczas nauki w Gimnazjum w Płocku – dzisiaj „Jagiellonka” na przełomie listopada i grudnia 1912 r. wraz z sześcioma innymi kolegami, w tym przyszłym poetą Władysławem Broniewskim utworzyli pierwszy w Płocku zastęp skautowy „Orłów”. Miał wtedy zaledwie 16 lat. Po ukończeniu gimnazjum pozostaje jeszcze przez pewien czas w Płocku pomagając w organizowaniu harcerstwa na terenie miasta. W 1917 r. rozpoczyna naukę w szkole techniczno-inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Równocześnie pod pseudonimem „Podkowa” angażuje się bardzo w tajnym szkoleniu i ćwiczeniach Polskiej Organizacji Wojskowej. 10 listopada 1918 r. wstąpił jako ochotnik do 36 pp Legii Akademickiej, a w grudniu zostaje przeniesiony do 10-tego pułku Ułanów w Białymstoku. Bierze udział w walkach z Niemcami pod Bielskiem i Grodzieńskiem i z bolszewikami w styczniu 1919 r. pod Wołkowyskiem i Słoniszczem. Na początku 1919 r. zachorował na tyfus, a po wyzdrowieniu w okresie rekonwalescencji szkoli rekrutów. W październiku 1919 r. wraca na front i bierze udział w bitwach swojego plutonu: w ofensywie na Dniepr i w odwrocie do Warszawy, a następnie w nowej ofensywie na Grajewo. Od 16 maja 1921 r. prowadzi kancelarię pułku. 17 kwietnia 1923 r. zwolniony do rezerwy w stopniu wachmistrza. 1 lipca 1922 r. żeni się z Barbarą Lipczyk z Sierpca. Małżeństwo mieszka w Rudzie i zajmuje się gospodarstwem rolnym i młynem. W 1925 roku zamieszkał z żoną w Lubowidzu, kupił grunty rolne i rozpoczął budowę młyna wodnego wspólnie z Eugeniuszem Kuczmarskim. Budowę młyna ukończono w 1926 r. W tym okresie Klemens Jerka pełni wiele funkcji społecznych m.in. Prezesa Kasy Stefczyka w Lubowidzu, Naczelnika Ochotniczej Straży Pożarnej w Lubowidzu, członka Sejmiku Mławskiego, Wiceprezesa Kółka Rolniczego w Lubowidzu, Sekretarza Powiatowego Komitetu Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego. W 1929 roku sprzedaje gospodarstwo i młyn w Lubowidzu. Po ukończeniu kursu oficerów pożarnictwa w Krakowie przenosi się wraz z żoną do Mławy, gdzie od 1 stycznia 1930 r. rozpoczyna pracę na stanowisku Powiatowego Instruktora Pożarnictwa. 15 września 1932 r. przenosi się do Sandomierza, obejmuje stanowisko komendanta i Powiatowego Inspektora Pożarnictwa w Sandomierzu. Po wybuchu II wojny światowej, pod pseudonimem „Podkowa” angażuje się w działalność konspiracyjną. Został Komendantem Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”. Organizatorem Polskiej Organizacji Wojskowej i jej dowódcą. Szefem referatu organizacyjnego miejscowej Komendy Obwodu ZWZ – AK. Aresztowany 8 marca 1944 r. i osadzony na zamku w Sandomierzu skąd wywieziony został do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Z tej katowni trafił do obozu Neuengamme. Otrzymał numer obozowy – 47 975. Więziony był także w obozie zewnętrznym w Hamburgu. Tam zginął podczas ewakuacji obozu 26 lutego 1945 r. Pochowany na Hamburskim cmentarzu Ohlsdorf. Aresztowany przez gestapo w budynku Starostwa Powiatowego w Sandomierzu. Gestapo w uzasadnieniu aresztowania podało, że stanowił zagrożenie dla III Rzeszy.

Cześć jego pamięci ! 

 

 

 

 

 

Opracowanie: st. kpt. Tomasz Welenc – KP PSP Żuromin;

Źródło: Roman Świst „Strażacy – ofiary II Wojny Światowej”; Informacje zebrane przez siostrzeńca kpt. Klemensa Jerki – Pana Przemysława Woźniaka.

Zdjęcia: Pani Lucyna Kowalska UGiM Lubowidz

Zdjęcia (21)

{"register":{"columns":[]}}