Tadeusz Brzozowski
Dyrektor Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, w latach: 1959-1961
Tadeusz Brzozowski — malarz, rysownik, pedagog, scenograf — urodził się 1 listopada 1918 we Lwowie; zmarł w Rzymie 13 kwietnia 1987 roku. W latach 1918-1954 mieszkał w Krakowie, a potem, aż do śmierci, w Zakopanem.
W latach 1936-39 studiował na krakowskiej ASP u Władysława Jarockiego, Kazimierza Sichulskiego, Xawerego Dunikowskiego i Ignacego Pieńkowskiego oraz Karola Frycza (scenografia) i Jana Hoplińskiego (konserwacja i technologie malarskie), a następnie (1940-1942) w Szkole Przemysłu Artystycznego (Kunstgewerbeschule) u Józefa Mehoffera i Fryderyka Pautscha. Dyplom ASP uzyskał w roku 1945. Podczas okupacji był jednym z animatorów Grupy Młodych Plastyków, z której po latach powstała II Grupa Krakowska, oraz aktorem Konspiracyjnego Teatru Tadeusza Kantora (Grabiec w Balladynie, rola tytułowa w Powrocie Odysa).
W latach 1945-48 brał żywy udział we wszystkich ważniejszych manifestacjach polskiej sztuki nowoczesnej. W okresie socrealizmu (1949-55) tworzył niewiele i w praktyce nie wystawiał; namalował w tym czasie kilka polichromii, przede wszystkim kościelnych, zajmując się m. in. konserwacją, a przede wszystkim pracą pedagogiczną, którą rozpoczął w roku 1945 jako nauczyciel rysunku odręcznego na wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.
W roku 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie do roku 1969 nauczał w Szkole Kenara, którą w latach 1959-61 kierował. Jednocześnie w latach 1962-79 wykładał w PWSSP w Poznaniu, a następnie (1979-81) w krakowskiej ASP.
Członek-założyciel II Grupy Krakowskiej (1957), w latach 1959-75 związany był również z międzynarodową grupą PHASES. Począwszy od roku 1955 brał udział w niemal wszystkich ważniejszych wystawach polskiej sztuki współczesnej w kraju i za granicą. Po roku 1957 — przede wszystkim w latach 60., gdy zaliczany był do europejskiej czołówki malarstwa nowoczesnego — wystawiał na najwyższej rangi imprezach międzynarodowych (Biennale w Sao Paulo 1959 oraz w 1975 [indywidualnie]; Biennale w Wenecji 1962 [indywidualnie]; Wystawa Światowa Seattle 1962; ROSC Dublin 1967 itd.). W latach Jego prace eksponowane były na ponad 500 wystawach zbiorowych i ponad 80 indywidualnych. Najważniejsze z nich to wystawa retrospektywna w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1974-75), retrospektywa rysunków w Muzeum w Radomiu (1986), seria retrospektyw w dziesięciolecie śmierci (Muzea Narodowe w Warszawie, Wrocławiu i Krakowie oraz Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem — wydany z tej okazji katalog jego twórczości (niepełny) obejmuje ponad 520 obrazów i prawie 1200 rysunków) oraz wystawa retrospektywna w Muzeum Narodowym we Wrocławiu w roku 2018.
Jego prace znajdują się w zbiorach publicznych (wszystkie istotne zbiory sztuki współczesnej w Polsce i wiele za granicą — m.in. Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Muzeum Watykańskie, Muzeum Narodowe w Bratysławie) oraz w wielu kolekcjach prywatnych zarówno w Polsce jak za granicą.
Opracował: Wawrzyniec Brzozowski
Materiały
Tadeusz Brzozowski, Szkoła Kenara - wspomnienia Wawrzyńca Brzozowskiego 2025Tadeusz_Brzozoski,_Szkoła_Kenara_-_wspomnienia_Wawrzyńca_Brzozowskiego_2025.pdf 0.10MB