Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. W. Kilara w Gryficach

Wojciech Kilar

„Ślązak ze Lwowa, ale Ślązak” – mówił o sobie Wojciech Kilar (ur. 17 lipca 1932 we Lwowie, zm. 29 grudnia 2013 w Katowicach), jeden z najwybitniejszych polskich twórców muzyki klasycznej i filmowej, pianista, miłośnik gór i podróży, prawy i rzetelny człowiek obdarzony niezwykłym poczuciem humoru.

Twórca wybitny, tworzący dzieła symfoniczne inspirowane miłością do Tatr i folklorem góralskim („Krzesany”, „Kościelec”, „Orawa”), a także towarzyszące wielkim wydarzeniom i przemianom w Polsce („Exodus” i „Wiktoria”), wyrażające zarazem chrześcijańskie credo kompozytora. To dzieła wybitne, sięgające istoty przesłania kompozytora, który swą muzyką chciał pomnażać wśród ludzi dobro i nadzieję, kierować ich uwagę na wartości najwyższe. Autor muzyki do ponad 150 filmów pełnometrażowych najwybitniejszych reżyserów polskich, m. in. Andrzeja Wajdy, Krzysztofa Kieślowskiego, Jerzego Hoffmana, Krzysztofa Zanussiego i Kazimierza Kutza. Zaproszony do współpracy w centrum światowego filmu – Hollywood – stworzył muzykę do obrazów „Dracula” Francisa F. Coppoli, „Portret Damy” Jane Campion, „Śmierć i dziewczyna” , „Dziewiąte Wrota” i „Pianista” Romana Polańskiego i wiele innych.

Kilar - to nazwisko, które na zawsze wpisuje się w światową spuściznę muzyki klasycznej i filmowej, tworząc jej historię jako jeden z najwybitniejszych na świecie jej przedstawicieli.

Dzięki jego cudownej muzyce dotykamy sztuki najwyższej miary i najszlachetniejszej urody.

Wojciech Kilar jest laureatem licznych krajowych i zagranicznych nagród państwowych i artystycznych.

Ten, kto choć raz posłucha muzyki Wojciecha Kilara, na zawsze stanie się jej sympatykiem, a czasem rozkochanym w niej bez granic miłośnikiem. Wojciech Kilar stał się w swojej twórczości artystą uniwersalnym. Jego kompozycje znają i słuchają melomani, miłośnicy muzyki klasycznej, ale także przeciętni słuchacze, dla których często właśnie utwory Wojciecha Kilara były początkiem i inspiracją do poznawania piękna muzyki.

Mimo tak wysokiej pozycji w światowym panteonie kompozytorów, mimo niezaprzeczalnego geniuszu jest dla nas kimś bardzo bliskim, obecnym wśród nas. Wraca w naszych wspomnieniach poprzez muzykę płynącą z ekranu kinowego lub telewizyjnego albo podczas meczów siatkarskiej reprezentacji Polski, kiedy to kilkanaście tysięcy osób dopinguje zawodników śpiewając „Pieśń o małym rycerzu”. Podczas górskiej wycieczki po Tatrach, w absolutnej ciszy możemy go usłyszeć przez dźwięki „Krzesanego”.