Państwowa Szkoła Muzyczna
I i II stopnia im. K. Szymanowskiego
w Płocku

Urodzona w Krakowie, w rodzinie o tradycjach muzycznych (córka słynnej pianistki Haliny Czerny-Stefańskiej oraz profesora fortepianu Ludwika Stefańskiego). Już we wczesnym dzieciństwie zdradzała niezwykłą muzykalność. Gry na fortepianie uczyła się u swego ojca. Jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, którą ukończyła w klasie klawesynu wybitnego klawesynisty niemieckiego prof. Hansa Pischnera
z Berlina. Swoje umiejętności muzyczne wzbogacała na międzynarodowych kursach w Sienie i Weimarze, kształcąc się pod kierunkiem światowej sławy klawesynistów, m.in. Zuzanny Ruzickovej czy Ruggiero Gerlina. W roku 1964 otrzymała dwie pierwsze nagrody na Konkursie Muzyki Dawnej w Łodzi za wykonanie utworów kompozytorów epoki Baroku – na fortepianie i klawesynie. W roku 1965 została laureatką głównej nagrody Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Genewie, otrzymując równocześnie nagrodę specjalną im. Henriego Gheza, dla najlepszego klawesynisty konkursu. W następnych latach za wybitne osiągnięcia artystyczne, dokonane z zespołem Trio Barokowe, wraz z flecistką Barbarą Świątek i wiolonczelistą Jerzym Klockiem, została uhonorowana Nagrodą Miasta Krakowa: «Laur Melomanów Krakowskich», który otrzymała w dowód uznania i wdzięczności za popularyzowanie pięknej muzyki. Oprócz wspomnianych wyróżnień w Jej dorobku znajduje się Nagroda Wojewody Krakowskiego w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1998, The Ray E. and Ruth A. Robinson Musicology Award za doskonałe wyniki nauczania (2000) oraz Nagroda Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki za rok 2003. Poza licznymi występami w kraju, Elżbieta Stefańska koncertuje często za granicą, m.in. w Austrii, Czechach, Bułgarii, Słowacji, Rumunii, na Węgrzech,
w Rosji, na Łotwie, Litwie, Ukrainie, Francji, Szwajcarii, Holandii, w Niemczech, Anglii, Szwecji, we Włoszech, Hiszpanii oraz w USA i Iranie. Uczestniczy również wielokrotnie
w krajowych i zagranicznych festiwalach, jako solistka i kameralistka, m.in. w Hanowerze, Halle (Festiwal Haendlowski), Lipsku (Festiwal Bachowski), Brnie, Bratysławie, Shiraz (Iran), Orvieto, Interlaken (Szwajcaria), Gaming (Austria), Paryżu.

W repertuarze Elżbiety Stefańskiej znajdują się dzieła muzyki solowej i kameralnej epoki renesansu, baroku, klasycznej, jak również XX-wiecznej, w tym także muzyki polskich kompozytorów dawnych i współczesnych. Artystka w swej wieloletniej karierze muzycznej dokonała bardzo licznych nagrań radiowych i telewizyjnych, jak również płytowych dla Polskich Nagrań, EMI Elektroli, Decca, Fonit Centra. Wśród zrealizowanych albumów znalazły się nagrania zawierające takie dzieła, jak m.in. Sonaty Domenico Scarlattiego (Polskie Nagrania), sześć Suit francuskich Jana Sebastiana Bacha oraz z okazji Roku Mozartowskiego osiemnaście Sonat W.A.Mozarta (Pony Canyon (Tokio) na instrumencie pianoforte z czasów kompozytora, koncerty Jana Sebastiana Bacha (DUX, EMI) oraz Partita na klawesyn koncertujący, gitarę elektryczną, gitarę basową, harfę, kontrabas i orkiestrę Krzysztofa Pendereckiego (EMI, Naxos – Nagroda Grammy 2013). Ponadto artystka ma w swym dorobku dyskograficznym płytę z muzyką francuską XVII i XVIII wieku (Cosmo), a także 8 DVD
z muzyką polską, francuską i niemiecką XVIII wieku (IMC).

W latach 1974-82 była etatową solistką Komitetu ds. Radia i Telewizji. Oprócz działalności koncertowej brała czynny udział jako juror w konkursach muzycznych tak krajowych, jak
i zagranicznych. Na szczególną uwagę zasługuje I Konkurs Klawesynowy im. Wandy Landowskiej, którego była organizatorem (Kraków 1985), pełniąc równocześnie funkcję przewodniczącej jury. W roku 1970 zasiadała w jury Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Monachium. W 1992 roku brała udział w jury Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku, a w 1993 roku w Międzynarodowym Konkursie Klawesynowym w Warszawie. Była też jurorem w dwóch Ogólnopolskich Konkursach Gitarowych w Krakowie (w latach 1986-87). W roku 1990 jako juror uczestniczyła
w Konkursie Pianistycznym w Taipei (Tajwan). W latach ostatnich 1990-96 na szlakach jej koncertowych podróży pojawia sie wielokrotnie Japonia, Korea Południowa i Tajwan,
w których to krajach odbyła liczne i znaczące w jej karierze artystycznej koncerty. W latach 1991-2001 występowała w duecie fortepianowym z Haliną Czerny-Stefańską. W dorobku duetu znajduje się album z tańcami polskimi, nagrany dla wytwórni DUX; dla tej samej firmy fonograficznej artystka dokonała także rejestracji płytowej koncertów klawesynowych Jana Sebastiana Bacha ze swoimi studentami. Płyta nagrana wraz z Mariko Kato otrzymała nominację do Nagrody FRYDERYK. Fascynacja Elżbiety Stefańskiej tańcem barokowym
i renesansowym zaowocowała współpracą z Baletem Dworskim Ardente Sole, kultywującym tradycje tańca historycznego. W ramach projektów klawesynistka tworzy koncerty – spektakle tańców europejskich XVII, XVIII i XIX wieku. Współpracuje również z wieloma artystami, m.in. z Kają Danczowską, Agatą Sapiechą, Dorota Imielowską, Kazimierzem Moszyńskim.

Elżbieta Stefańska była wieloletnim profesorem Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie przez wiele lat pełniła funkcję kierownika Katedry Klawesynu i Instrumentów Dawnych, oraz prowadziła klasę klawesynu. W 2018 roku Elżbieta Stefańska otrzymała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

absolwentka Państwowego Liceum Muzycznego im. Stanisława Moniuszki
w Bielsku- Białej w klasie fortepianu  Ditlindy Czyż.  W latach 1992-98 studiowała pod kierunkiem
prof. Czesława Stańczyka i prof. Pawła Skrzypka w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach gdzie ukończyła także dwuletnie studia podyplomowe w zakresie kameralistyki fortepianowej pod kierunkiem prof. Marii Szwajger-Kułakowskiej.

 

Pianistka była trzykrotną laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego na Stypendia Artystyczne Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie. W 1997 roku otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki; zdobyła również wyróżnienie Estrady Młodych XXXI Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku; równocześnie przyznano jej Stypendium Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia artystyczne.

 

Zofia Antes występowała w kraju i  za granicą zarówno w programach recitalowych, kameralnych,  jak również w koncertach symfonicznych.

 

Od 1998 roku pracowała jako pedagog fortepianu w szkołach muzycznych
w Warszawie i Płocku; w 2004 roku została  wykładowcą w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie na stanowisku adiunkta (doktorat 2007, habilitacja 2020). Obecnie łączy działalność akademicką z pracą dydaktyczną w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Olsztynie oraz Państwowej Szkole Muzycznej
I stopnia w Giżycku. Jej aktywność pedagogiczna obejmuje także liczne warsztaty i kursy pianistyczne, a także lekcje otwarte. Przez wiele lat związana była z Warszawskimi Warsztatami Pianistycznymi w roli wykładowcy i organizatora. Od 2017 roku jest także wykładowcą Zimowej Akademii Muzyki w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. Za swoją pracę pedagogiczną otrzymała nagrodę Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej.

Pianistka nagrała dwie płyty dla wydawnictwa Dux –  z pieśniami Roberta Schumanna
(z tenorem Leszkiem Świdzińskim) oraz z utworami solowymi i kameralnymi Johannesa Brahmsa (z altowiolistką Aleksandrą Batog).

Pianistka, profesor zw. Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.W latach 2005-2008 prorektor tej uczelni.

Finalistka Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w 1975 r.oraz laureatka Międzynarodowego Konkursu im. M. Long-J. Thibaud w Paryżu w 1977r.

Elżbieta Tarnawska studiowała w Konserwatorium Petersburskim w klasie prof. Ludmiły Umanskiej oraz w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie prof. Reginy Smendzianki. Odbyła ponadto studia podyplomowe pod kierunkiem prof. Wiktora Mierżanowa i as. Iriny Rumiancewej
z Konserwatorium Moskiewskiego,jak również pod kierunkiem znanej pianistki francuskiej-Monique Haas w Paryżu.

Jako stypendystka Fundacji Fulbrighta Elżbieta Tarnawska pogłębiała swą wiedzę i umiejętności
w USA pod kierunkiem prof. Eugene Lista w New York University,a następnie na studiach doktoranckich University of Maryland w klasie prof. Nelity True.

Jako artystka kontraktowa agencji "PAGART" Elżbieta Tarnawska występowała w niemal wszystkich krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych oraz na Kubie.Brała udział w festiwalach muzycznych oraz pełniła funkcję jurora w konkursach pianistycznych w Polsce i na zagranicą. Pianistka ma w swym dorobku nagrania radiowe ,telewizyjne i płytowe.

Podczas jedenastoletniego pobytu w USA Elżbieta Tarnawska była pedagogiem w wielu amerykańskich szkołach muzycznych, jak również w prestiżowej uczelni Peabody Conservatory of Music w Baltimore.

Oprócz działalności koncertowej i pedagogicznej Elżbieta Tarnawska ma w swoim dorobku działalność publicystyczną. Jej artykuły poświęcone problemom pianistyki i systemom edukacji muzycznej na świecie ukazały się w wielu muzycznych periodykach w Polsce i zagranicą.

Elżbieta Tarnawska wielokrotnie komentowała występy uczestników Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w TVP- Kultura  oraz Programie  2 Polskiego Radia.

 

Prezydent organizacji Nippon Arts Project (NPO). Przybywał w Krakowie w latach 1980 ~ 1982 i uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem Prof. Ludwika Stefańskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie. 

Od 1999 roku, prowadził międzynarodowy projekt muzyczny „Aomori Music Festival”, którego dyrektorem artystycznym została Pani Halina Czerny-Stefańska. Po śmierci artystki kontynuuje organizację różnych konkursów muzycznych oraz muzyczny obóz letni w miejscowościach: Ajigasawa, Hakodate oraz Hachinohe. W konkursach tych i obozie uczestniczyło w sumie ponad 1200 muzyków. Wśród nich były artystki, które prowadzą swoją działalność na scenie światowej, m.in.: Naomi Kudo – pianistka, która otrzymała pierwszą nagrodę w konkursie Bachowskim w Lipsku, Kana Okada - finalistka
w konkursie Elżbiety w Brukseli w 2016 r. oraz Hiroko Suseki, która wygrała w drugim konkursie pianistycznym im. Haliny Czerny-Stefańskiej w Aomori w 2000 r.

 Ponadto Teruyuki Okada, w ramach własnego festiwalu, jako ufundowaną przez siebie Nagrodę Specjalną, zaprasza do Japonii na tournee młodych pianistów – laureatów Konkursu Pianistycznego im. Haliny Czerny-Stefańskiej i Ludwika Stefańskiego w Płocku.

Pianista, urodzony 15 czerwca 1981 r. w Płońsku. Jest absolwentem Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, w klasie fortepianu prof. Anny Jastrzębskiej-Quinn (dyplom z wyróżnieniem w 2005) oraz muzyki kameralnej w klasie prof. Krystyny Borucińskiej. Jednocześnie odbył studia na Politechnice Warszawskiej.
W latach 2005-2010 odbył studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu w klasie prof. Jewgenija Koroliova. Swoje umiejętności doskonalił na kursach mistrzowskich m.in. w Dusznikach-Zdroju, Catanii (Włochy) i Weikersheim (Niemcy). Pracował z takimi profesorami, jak Halina Czerny-Stefańska, Andrzej Jasiński, Valery Kozlow, Victor Makarov, Tatiana Szebanowa, Jan Micheils, Wiera Gornostajewa, Epifanio Comis, Inge-Susann Römhild i Artemis Quartett.
W marcu 2005, jako jedyny reprezentant Polski, brał udział w warsztatach The 10th International Hamamatsu Piano Academy, gdzie miał okazję współpracować z Hiroko Nakamurą, Piero Rattalino, Piotrem Palecznym, Michelem Béroffem oraz Arie Vardim.

Otrzymał wiele nagród i wyróżnień na konkursach, m.in. w 1994 - III nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ludwika Stefańskiego w Płocku, w 1999 - III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Wilnie, w 2000 - I nagrodę
i nagrodę specjalną (w postaci koncertów promocyjnych w Berlinie oraz w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie) na 4. Festiwalu Młodych Pianistów
w Siedlcach, w 2006 - wyróżnienie "Medalla per Unanimitat" na 52. Maria Canals International Piano Competition w Barcelonie, II nagrodę na 15. Elise Meyer Wettbewerb w Hamburgu i Grand Prix na  3. Konkursie na projekt nagraniowy "Zapomniana Polska" Wydawnictwa Muzycznego Acte Préalable (nagranie dzieł fortepianowych Juliana Fontany), w 2007 - I nagrodę na Konkursie Chopinowskim w Hanowerze, w którym nagrodą było stypendium. Ponadto był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci (2001), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2002, 2004), Budge Stiftung oraz Otto Stoterau Stiftung w Hamburgu. W 2013 roku został odznaczony prestiżową nagrodą Berenberg-Kulturpreis w Hamburgu.

W ostatnich latach pasją Huberta Rutkowskiego stały się fortepiany historyczne. Jako pianista i pedagog współpracuje z kolekcją fortepianów historycznych Museum für Kunst und Gewerbe w Hamburgu. W roku 2013 nagrał płytę z utworami C. Debussy’ego na fortepianie Erarda (1880), w roku 2018 ukazała się jego płyta z utworami F. Chopina na fortepianie Pleyela (1847) dla wytwórni Piano Classics.

Intepretacje Huberta Rutkowskiego kształtuje jego pasja do estetyki wykonawczej starej szkoły XIX wieku. U podstaw rozwoju jego profilu artystycznego leżą tradycje pianistyczne Fryderyka Chopina, Teodora Lesztyckiego i ich spadkobierców, takich jak np. Karol Mikuli, Moritz Rosenthal, Raul Koczalski czy Artur Schnabel.

Ważnym momentem w karierze Huberta Rutkowskiego było dokonanie nagrań płytowych nieznanych dzieł fortepianowych Juliana Fontany, przyjaciela i ucznia F. Chopina oraz utworów Teodora Leszetyckiego dla wytwórni Acte Préalable (2007, 2008). W Roku Chopinowskim 2010 artysta zrealizował nagranie “Pupils of Chopin” dla wytwórni Naxos.

„Wrażliwy poeta dźwięku” – napisał o nim prestiżowy magazyn Gramophone. Jego interpretacje określane są jako bliższe stylowi Friedmana czy Paderewskiego – w przeciwieństwie do aktualnych, często zestandaryzowanych praktyk wykonawczych. Alexei Lubimov podkreślił szczególne poczucie swobody, formy i zmysłową radość w grze Rutkowskiego, a Paul Badura-Skoda – wrażliwość i stylowość jego interpretacji przy doskonałym warsztacie pianistycznym.

Hubert Rutkowski to pianista o międzynarodowej renomie. Koncertował w większości krajów Europy, Azji, Ameryki Południowej i USA. Występował m.in. na Schleswig-Holstein Musik Festival, Festiwalu Raritäten der Klaviermusik Schloss vor Husum, Ars Longa Music Festival w Moskwie, Festiwal Mozartowski w Warszawie, Festiwal Paderewskiego w Paso Robles (USA), Festiwalu Pianistyki Polskiej w S Festiwal Artura Rubinsteina w Łodzi oraz na Międzynarodowym Festiwalu Paderewskiego Warszawie.

Pianista występuje z renomowanymi artystami i dyrygentami, takimi jak Lilya Zilberstein, Alexei Lubimov, Łukasz Borowicz, Martin Haselböck, Jamie Phillips czy José Maria Florêncio.

Hubert Rutkowski jest dyrektorem artystycznym Chopin Festival w Hamburgu, jak również inicjatorem i dyrektorem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Teodora Leszetyckiego
w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu.

W kwietniu 2010 roku wygrał konkurs na stanowisko profesora Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu, jako jeden z najmłodszych profesorów w Niemczech. Od tego czasu prowadzi własną klasę fortepianu. Od 2014 roku jest kierownikiem Katedry Fortepianu tejże Uczelni. Od listopada 2011 roku prowadzi rHochschule f K w Bremie.

Hubert Rutkowski jest także prezesem Towarzystwa Chopinowskiego w Hamburgu, założycielem i prezesem Towarzystwa Muzycznego im. T. Leszetyckiego w Warszawie. W 2013 roku powołał do życia Niemiecki Konkurs Pianistyczny Muzyki Polskiej w Hamburgu.