Jak spędzić czas wolny w rezerwacie przyrody „Góra Ślęża” w zgodzie z naturą
Góra Ślęża, wraz z usytuowanym w szczytowej części rezerwatem przyrody o tej samej nazwie, odwiedzana jest przez turystów masowo przez cały rok.
Rezerwat przyrody „Góra Ślęża” stanowi formę ochrony przyrody o najwyższej randze – w skali ochrony przyrody jest bowiem usytuowana zaraz po parkach narodowych – a przy tym w jego granicach obowiązują zakazy wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 55 ze zm.), które mają na celu zabezpieczenie tego obszaru przed niszczeniem i zachowanie go dla przyszłych pokoleń.
Być może nie wszyscy turyści odwiedzający rezerwat przyrody „Góra Ślęża” mają świadomość, iż głównym celem ochrony tego obszaru jest samotny szczyt Ślęży, stanowiący niegdyś miejsce kultu pogańskiego, porośnięty naturalnym lasem bukowym i bukowo-świerkowym. Warto również zdawać sobie sprawę, iż w rezerwacie otacza nas dzika przyroda, w tym zazwyczaj płochliwe i schowane przed ludzkim wzrokiem zwierzęta leśne np. sarny, gryzonie i ptaki.
W świetle powyższego szczególnie istotne jest, aby wędrując w granicach ww. obszaru poruszać się wyłącznie szlakami turystycznymi – które umożliwiają obcowanie z naturą, a jednocześnie omijają miejsca najcenniejsze przyrodniczo – jak również zachować ciszę, a towarzyszących nam czworonożnych przyjaciół trzymać na smyczy (aby uniknąć sytuacji, w której „pogonią za zwierzyną”).
Natomiast kiedy dotrzemy na kopułę Ślęży, która stanowi punkt kulminacyjny większości wycieczek turystycznych, warto zastosować się do następujących zaleceń:
-
przede wszystkim nie rozpalać ognisk na murawie „gdzie popadnie” – do dyspozycji turystów udostępnione zostało specjalnie wyznaczone do tego celu miejsce, które zlokalizowane jest przed Kościołem (jeżeli w danym czasie korzystają z niego inni turyści należy poczekać na swoją kolej),
-
nie zaśmiecać terenu – w dobrym tonie jest zabranie (niepozostawianie w rezerwacie) wygenerowanych przez siebie drobnych śmieci np. papierowych i foliowych opakowań, butelek itp.
-
dbać o otoczenie – tablice informacyjne, wiata turystyczna, ławy i stoły, a przede wszystkim obiekty zabytkowe jak np. rzeźba „Niedźwiadka Ślężańskiego”, stanowią dobro wspólne i nie powinny być w żaden sposób niszczone.
Pamiętajmy, że szczyt Ślęży – chociaż jest przekształcony antropogenicznie oraz częściowo zagospodarowany przez Dom Turysty na Ślęży, Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny na Ślęży oraz Radiowo Telewizyjne Centrum Nadawcze Ślęża – jest w pierwszej kolejności rezerwatem, w drugiej zaś kategorii miejscem turystycznym, stąd powyższe zasady winny być respektowane.
Wyjaśniam również, że z uwagi na fakt, iż jest to teren górzysty oraz przez inne uwarunkowania formalno-prawne, na szczycie Ślęży istnieją utrudnienia związane z brakiem bieżącej wody oraz toalet, co należy wziąć pod uwagę podczas planowania wycieczki do tego rezerwatu przyrody.
