W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Podsumowanie zarybień

25.07.2025

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Lublinie systematycznie kontroluje zarybienia podlegających mu obwodów rybackich. W pierwszym półroczu 2025 r., a konkretnie w sezonach wiosennym i wczesnoletnim, wykonano ponad 80 zarybień obejmujących rzeki, jeziora, zbiorniki retencyjne oraz starorzecza będące w użytkowaniu rybackim. Prace zarybieniowe objęły zlewnie rzek Bugu i Wieprza wraz z ich dopływami, m.in.: Liwiec, Brok, Por, Huczwa, Sołokija, Tyśmienica, Ciemięga, Krężniczanka, Bystrzyca. Równocześnie zarybiono 10 jezior Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego, a wśród nich: Bialskie Uścimowskie, Bikcze, Czarne Sosnowieckie, Cycowe, Krasne, Łukcze, Rogóźno, Uściwierz, Zagłębocze i Zienkowskie oraz zbiorniki retencyjne - Zemborzycki, Nielisz, Krynice i Zaborek.

ryby

W sumie do naszych wód wprowadzono 16 gatunków ryb, zarówno drapieżnych jak i spokojnego żeru: pstrąg potokowy, lipień, miętus, szczupak, sandacz, węgorz, sieja, sielawa, lin, karaś pospolity, certa, świnka, boleń, kleń, jaź i karp.

Na uwagę zasługuje fakt, iż zarybienia sieją i sielawą trzech jezior: Krasne, Rogóźno i Zagłębocze w skali regionu są wyjątkowe, bowiem te zbiorniki leżą poza naturalnym zasięgiem występowania obu gatunków ryb. Jeziora te należą do pięciu najgłębszych na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, bowiem ich głębokość waha się od 24 do 33 m. Wśród roślinności zanurzonej do głębokości ok. 5 m występują łąki ramienicowe Charetea, które stanowią potencjalne tarliska dla obu gatunków ryb. W klasyfikacji rybackiej zaliczane są do typu sielawowego, stąd też mamy do czynienia z kontynuacją zarybień wskazanymi gatunkami rozpoczętych w latach 70. XX w.

Pstrąg potokowy i lipień wprowadzane były do górnych odcinków rzek Wieprz i Bystrzycy wraz z dopływami na odcinkach klasyfikowanych jako „kraina pstrąga i lipienia”. Z kolei miętusa wsiedlano do środkowego biegu rzek Huczwa, Wieprz i Krzna, w których warunki hydro-morfologiczne spełniają jego wymagania siedliskowe. Węgorz znalazł się w zbiornikach: Jacnia, Nielisz (Roztocze), Siemiatycze (Podlasie) oraz w jeziorze Białym Sosnowickim (Polesie Lubelskie). Z kolei świnką zarybiono rzeki: Wieprz, Bystrzycę, Bug, zaś certą jedynie Liwiec. Na uwagę zasługuje certa, gdyż jest to gatunek wędrowny (anadromiczny), którego rozród odbywa się w wodach słodkich rzek, a wzrasta w nieznacznie zasolonych przybrzeżnych wodach morskich.

Pozostałe formy sortymentu materiału zarybieniowego, w tym: szczupaka, sandacza, karasia pospolitego, lina i karpia zasiliły właściwe obiekty hydrogeniczne, zgodnie z wytycznymi zawartymi w operatach rybackich.

Każda partia materiału zarybieniowego posiadała aktualny certyfikat weterynaryjny świadczący o jej pochodzeniu i zdrowotności.

Zdjęcia (4)

{"register":{"columns":[]}}