Gruźlica
Jest to choroba bakteryjna wywoływana przez prątki gruźlicy. Do zakażenia dochodzi głównie przez drogi oddechowe, rzadziej przez przewód pokarmowy.
Źródłem zakażenia jest chory człowiek, silnie prątkujący (najczęściej nieleczony), rzadziej chore bydło.
Chory człowiek podczas kichania, kaszlu, mówienia itp. jest źródłem prątków, które szybko ulegają wchłonięciu. Najczęściej osiedlają się w płucach (prątki „lubią” środowisko dobrze natlenione) powodując powstanie płucnego ogniska zapalnego lub pozostają w stanie utajenia. Znacznie rzadziej do zakażenia dochodzi poprzez spożycie niepasteryzowanego mleka (lub jego przetworów) pochodzącego od chorych krów. Już po 2–3 tygodniach leczenia chory przestaje być groźny dla otoczenia – nie prątkuje. Przeciętne ryzyko zachorowania osoby zakażonej prątkiem wynosi 6–10% w ciągu trwania życia.
Ryzyko zachorowania zwiększają niektóre choroby, np. cukrzyca, choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, alkoholizm, nikotynizm, zakażenie wirusem HIV lub też inne czynniki, jak nieprawidłowe odżywianie się, złe warunki społeczno-ekonomiczne.
Polska należy do krajów, w których zapadalność na gruźlicę jest stosunkowo wysoka, choć ma tendencję malejącą.
Gruźlica jest dziś chorobą całkowicie wyleczalną.
Objawy
- utrzymujący się ponad 3 tygodnie kaszel
- stany podgorączkowe
- bóle klatki piersiowej
- spadek masy ciała
- krwioplucie
Zaobserwowanie takich objawów wymaga skontaktowania się z lekarzem rodzinnym w celu dalszej diagnostyki.
Zapobieganie
- profilaktyczne prześwietlanie klatki piersiowej
- prawidłowe odżywianie się
- eliminowanie szkodliwych nałogów
- zdrowy tryb życia
- szczepienia ochronne (szczepionka BCG)
Źródła
Informację opracował Oddział Promocji Zdrowia i Oświaty Zdrowotnej WSSE w Łodzi w oparciu o materiały:
- Państwowego Zakładu Higieny;
- Choroby zakaźne i pasożytnicze – epidemiologia i profilaktyka pod redakcją Wiesława Magdzika.