Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Zagrożenie przestępczością jest niewielkie, chociaż zdarzają się drobne kradzieże uliczne.

Swobodne przemieszczanie się po terytorium kraju może być utrudnione przez służby porządkowe, zatrzymujące przejezdnych i żądające bezpodstawnych opłat. Odradza się samotnych podróży i podróży po zmroku.

W związku z brakiem polskiej placówki, możliwość udzielenia bezpośredniej pomocy konsularnej obywatelom polskim może być ograniczona. Zgodnie z prawem UE, obywatele polscy przebywający w państwach trzecich (poza UE), w których nie ma polskiej placówki, uprawnieni są do pomocy dyplomatycznej i konsularnej państw członkowskich UE posiadających w danym kraju placówkę, na takich samych warunkach, na jakich państwa te pomagają swoim obywatelom. W celu nawiązania kontaktu z placówką państwa członkowskiego UE, zachęcamy do korzystania z wyszukiwarki na stronie Komisji Europejskiej.

MSZ apeluje o zgłaszanie podróży w systemie Odyseusz‎.

Obywatele polscy udający się do Gwinei Równikowej muszą mieć ważną wizę. Można ją uzyskać w Ambasadzie Gwinei Równikowej w Berlinie. Osoba starająca się o wizę winna mieć paszport z co najmniej 6-miesięcznym terminem ważności.

Przy wjeździe należy zwrócić uwagę, aby miejscowa straż graniczna ostemplowała paszport.

Zagraniczne ubezpieczenia mogą nie być honorowane; przed wykupieniem ubezpieczenia należy upewnić się, że obejmuje ono również terytorium Gwinei Równikowej.

Wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze (adnotacja o ważnym szczepieniu w międzynarodowej książeczce zdrowia).

Występują znaczne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne, głównie malarią różnego typu, cholerą, tyfusem, żółtą febrą, wirusowym zapaleniem opon mózgowych, żółtaczką A i B, AIDS i wieloma chorobami tropikalnymi (stopień ryzyka może być bardzo różny, w zależności od miejsca i warunków, w jakich się przebywa). Należy ściśle przestrzegać zaleceń sanitarnych obowiązujących w tropiku.

W związku ze stwierdzeniem na terenie kraju ognisk zakażeń wirusem polio, przed podróżą należy poddać się właściwym szczepieniom. Dotyczy to w szczególności osób planujących pobyt ponad 4 tygodnie. Specjalne zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) określają optymalny czas szczepienia na 12 miesięcy do 4 tygodni przed przyjazdem, a w wypadku pilnej podróży nawet tuż przed jej podjęciem.

W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno-epidemiologiczną lub specjalistą ds. medycyny tropikalnej.

Dostęp do opieki lekarskiej na poziomie zbliżonym do europejskiego jest możliwy praktycznie tylko w dużych miastach. W kraju pracuje kilkudziesięciu lekarzy specjalistów z organizacji Lekarze bez Granic, których można prosić o pomoc w nagłych przypadkach.

Istnieje obowiązek zgłoszenia wyjazdu poza Malabo (na wyspie) i Bata (na kontynencie). Zgłoszenia należy dokonać w ministerstwie spraw zagranicznych, bądź jego delegaturze.

Sieć połączeń drogowych jest coraz lepiej rozwinięta, między miastami kursują mikrobusy oraz samochody osobowe.

Restrykcje celne nie odbiegają od powszechnie stosowanych standardów. Turyści muszą deklarować wwóz obcej waluty.

Konsekwencje naruszenia prawa w Gwinei Równikowej mogą być bardzo dotkliwe. Posiadanie narkotyków jest ścigane i surowo karane. Zakazane jest wykonywanie zdjęć obiektów wojskowych, rządowych i strategicznych oraz na obszarach zastrzeżonych. Zakazane jest również noszenie ubiorów podobnych do mundurów wojskowych i policyjnych (należy unikać nawet koszulek i spodni typu moro).

Należy zawsze mieć ze sobą co najmniej fotokopię paszportu i miejscowej wizy w celu wylegitymowania się lokalnym władzom.

W przypadku zatrzymania lub aresztowania należy domagać się powiadomienia o tym fakcie konsula.

W Malabo są sklepy z artykułami pierwszej potrzeby, restauracje, hotele. W hotelach i bankach honorowane są najbardziej znane karty kredytowe, jednak bezpieczniej posługiwać się gotówką.

Ceny w sklepach i hotelach są zwykle znacznie wyższe od europejskich. Ceny na bazarach i u ulicznych sprzedawców są zazwyczaj niższe, ale asortyment - ubogi, a jakość towarów - mierna. Targowanie się jest niemal obowiązkowe, a pierwsza cena proponowana przez sprzedawcę cudzoziemcowi jest wielokrotnością tej, za którą spodziewa się on rzeczywiście sprzedać towar.

Ludność nie jest niechętna fotografowaniu, trzeba jednak zawsze się upewnić, czy można zrobić zdjęcie.