W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Polska w Holandii

Praca i pobyt w Holandii

PRAKTYCZNY PORADNIK DLA OBYWATELI POLSKICH PRZYJEŻDZAJĄCYCH DO PRACY NA TERYTORIUM KRÓLESTWA NIDERLANDÓW

 

Niniejsza informacja adresowana jest do obywateli polskich, którzy zamierzają podjąć, bądź już podjęli pracę w Królestwie Niderlandów. Poniżej przedstawiamy wyjaśnienia, które przybliżą czytelnikom podstawowe kwestie związane z pobytem w tym kraju. W szczególności celem niniejszego opracowania jest poinformowanie  o  prawach i obowiązkach wynikających ze stosunku zatrudnienia w Niderlandach.

Elementarna znajomość miejscowych przepisów z zakresu prawa pracy oraz  ostrożność i stosowanie zasady ograniczonego zaufania w relacjach z osobami i firmami oferującymi pracę w Holandii pozwolą uniknąć sytuacji,  w której można stać się ofiarą nieuczciwego pracodawcy.

Uwaga: Niniejsze opracowanie jest jedynie materiałem informacyjnym, którego nie można traktować jako źródła uprawnień lub obowiązków. Wydział Konsularny i Polonii Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Hadze nie ponosi odpowiedzialności za skutki indywidualnych decyzji i działań podjętych w oparciu o zawarte w nim dane.

 

 

WJAZD NA TERYTORIUM KRÓLESTWA NIDERLANDÓW

Obywatele Polski korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu (niezależnie od jego celu) na terytorium Holandii na okres do 4 miesięcy jest: ważny nieuszkodzony paszport lub dowód osobisty, zawierający aktualną fotografię.

Przed wjazdem należy się upewnić, czy dokument jest ważny, w wystarczająco dobrym stanie i czy pozwala na stwierdzenie tożsamości posiadacza.

Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu w Holandii (do 4 miesięcy) otrzymuje też członek rodziny obywatela UE, niezależnie od jego przynależności państwowej.

Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie w przypadkach osób zagrażających powszechnemu porządkowi publicznemu lub polityce bezpieczeństwa wewnętrznego państwa holenderskiego (np. podejrzanych o terroryzm).

 

System prawny

Przebywając na terytorium Holandii należy mieć na uwadze, iż w pełni podlega się miejscowym przepisom prawa cywilnego, karnego, administracyjnego oraz podatkowego. Nieświadomość w tym zakresie może być przyczyną poważnych komplikacji.

Obywatel Polski przebywający na terytorium Holandii nie tylko ponosi przewidziane tutejszym prawem konsekwencje drobnych wykroczeń, lecz także, w przypadku popełnienia przestępstwa, zostanie postawiony przed holenderskim sądem na podstawie miejscowego prawa. Ewentualna kara pozbawienia wolności będzie wykonywana w holenderskim zakładzie karnym.

Miejscowe przepisy będą również miały zastosowanie w sprawach regulowanych prawem cywilnym – np. w zakresie stosunków między rodzicami a dziećmi zamieszkałymi na terytorium Holandii. Obywatelstwo rodziców i dzieci nie odgrywa decydującej roli. Kluczowe jest zamieszkiwanie na terytorium Holandii i tzw. miejsce zwykłego pobytu.

Przepisy holenderskie wymagają, aby cudzoziemiec przebywający czasowo lub mieszkający na stałe w Niderlandach posiadał zawsze ze sobą dokument tożsamości w postaci paszportu. W przypadku obywateli Polski zamiast paszportu można posiadać dowód osobisty.

Brak jednego z tych dokumentów w czasie kontroli policyjnej może narazić legitymowaną osobę na otrzymanie mandatu oraz czasowy pobyt w areszcie policyjnym w celu ustalenia jej  tożsamości. Obowiązek wylegitymowania się na podstawie ważnego dokumentu dotyczy w Holandii wszystkich osób od 14 roku życia.

 

POBYT W HOLANDII

Pobyt na okres krótszy niż cztery miesiące

Jeśli planowany pobyt w Holandii nie przekracza czterech miesięcy, nie trzeba zgłaszać pobytu w urzędzie gminy ani w urzędzie imigracyjnym (IND). Mimo to warto uzyskać meldunek tymczasowy RNI (inschrijving als niet-ingezetene), gdyż inne instytucje (np. banki, firmy ubezpieczeniowe) mogą tego wymagać. Posiadając zaświadczanie o zameldowaniu, można np. otworzyć rachunek bankowy w Holandii. Ponadto po uzyskaniu meldunku tymczasowego od razu otrzymuje się numer obsługi obywatela (numer BSN).

Meldunku tymczasowego można dokonać w 19 następujących urzędach gminy: Alkmaar, Almelo, Amsterdam, Breda, Den Haag, Doetinchem, Eindhoven, Goes, Groningen, Heerlen, Leeuwarden, Leiden, Nijmegen, Rotterdam, Terneuzen, Utrecht, Venlo, Westland, Zwolle. Wystarczy zgłosić się do jednego z wyżej wymienionych urzędów z ważnym dokumentem tożsamości. Wymagane jest wcześniejsze umówienie się na spotkanie.

W przypadku, kiedy chcemy zameldować na pobyt tymczasowy niepełnoletnie dziecko, konieczne będzie przedstawienie odpisu aktu urodzenia na druku wielojęzycznym.

 

Pobyt na okres dłuższy niż cztery miesiące

W przypadku pobytu dłuższego niż 4 miesiące, należy się zarejestrować w Basisregistratie Personen (BRP), czyli dokonać meldunku. Można to zrobić w punkcie kontaktowym i informacyjnym (dienst basisinformatie) w każdym urzędzie gminy.

Aby móc się zameldować potrzebne są:

  • dowód osobisty lub paszport
  • umowa najmu lub kupna mieszkania
  • odpis aktu zawarcia małżeństwa na druku międzynarodowym
  • odpis aktów urodzenia dzieci na druku wielojęzycznym
  • w przypadku dzieci adoptowanych: dokument potwierdzający adopcję

W przypadku nieposiadania umowy najmu lub kupna mieszkania należy przedstawić oświadczenie osoby, u której się przebywa, potwierdzające pobyt pod tym właśnie adresem. Do takiego oświadczenia osoba ta musi dołączyć kopię swojego dokumentu tożsamości. W ciągu kilku dni po dokonaniu rejestracji otrzymuje się numer obsługi obywatela (BSN).

Inne zasady mają zastosowanie w przypadku pracowników tymczasowych zatrudnionych przez agencje pracy. Agencja pośrednictwa pracy nie ma obowiązku ubezpieczenia oraz meldunku swoich pracowników, szczególnie, że ci często posiadają umowy w fazie A, które mogą zostać rozwiązane przez każdą ze stron z dnia na dzień.

 

Kod DigiD

Kod DigiD to podpis elektroniczny służący do internetowych kontaktów z urzędami w Holandii. Po dokonaniu identyfikacji za pomocą tego kodu można np. złożyć zeznanie podatkowe, składać wnioski o rόżnego rodzaju dofinansowania, czy zameldować się jako osoba poszukująca pracy w celu uzyskania zasiłku dla bezrobotnych.

Aby uzyskać kod DigiD konieczne jest posiadanie numeru BSN i meldunku. Następnie należy wypełnić formularz na stronie internetowej www.digid.nl. W ciągu 5 dni zostanie wysłany listownie specjalny kod, ktόry umożliwi aktywację podpisu.

UWAGA: Nie należy nikomu udostępniać swojego kodu DigiD.

Uzyskanie kodu DigiD spoza Holandi

Istnieje możliwość uzyskania DigiD bez konieczności ponownego przyjazdu do Holandii. Potwierdzenie tożsamości następuje podczas rozmowy wideo z konsultantem holenderskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Po uzyskaniu kodu aktywacyjnego i aktywacji aplikacji można Pan wykonywać wszystkie czynności online dopuszczalne przy użyciu aplikacji DigiD. Instrukcja postępowania w j. angielskim (oraz odpowiedź na zestaw pytań dotyczących DigiD) znajduje się tutaj: https://www.netherlandsworldwide.nl/digid-abroad/how-to-apply. Jest to rozwiązanie szczególnie wygodne dla osób, które były z Holandią związane i potrzebują obecnie załatwiać sprawy urzędowe będąc za granicą.

Holenderski profil zaufany DigiD jest zarządzany przez organizację Logius podlegającą pod holenderskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i stosunków w Królestwie Niderlandów. Ewentualne skargi można składać tutaj: https://www.digid.nl/en/complaint

 

PRACA W HOLANDII

Zniesienie obowiązku uzyskiwania zezwolenia na pracę

Z dniem 1 maja 2007 r. władze Królestwa Niderlandów postanowiły o zniesieniu ograniczeń w dostępie do miejscowego rynku pracy dla obywateli polskich. W konsekwencji od 1 maja 2007 r. obywatele RP, aby podjąć legalną pracę w Niderlandach, nie muszą już uzyskać zezwolenia na zatrudnienie.

Podejmując pracę zarobkową w Niderlandach należy znać swoje prawa i obowiązujące w tym kraju przepisy dotyczące pracy i pobytu. Leży to w interesie każdego zatrudnionego. Pozwala to także uniknąć przykrych niespodzianek.

 

PODSTAWOWE ZASADY NAWIĄZANIA I WYGAŚNIĘCIA UMOWY O PRACĘ

Podpisując umowę o pracę należy zawsze prosić o jej egzemplarz w języku polskim i nigdy nie podpisywać umowy, jeśli jest ona niezrozumiała.

Umowa o pracę musi zawierać następujące informacje:

  • nazwa i siedziba pracodawcy oraz nazwisko i adres pracownika
  • miejsce lub miejsca wykonywania pracy
  • stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy
  • data zatrudnienia
  • okres obowiązywania umowy (jeśli nie została zawarta na czas nieokreślony)
  • dzienny lub tygodniowy wymiar czasu pracy
  • wysokość wynagrodzenia i termin jego wypłacania
  • obowiązujący zbiorowy układ pracy (CAO)

 

OKRES PRÓBNY

Umowa o pracę może zawierać klauzulę dotyczącą okresu prόbnego. W czasie trwania okresu prόbnego zarόwno pracodawca, jak i pracownik mogą w każdym momencie podjąć decyzję o niekontynuowaniu umowy bez żadnych konsekwencji prawnych.

Długość okresu prόbnego jest uzależniona od czasu, na jaki zwarto umowę o pracę:

  • w przypadku umowy na czas nieokreślony okres próbny może trwać maksymalnie 2 miesiące.
  • w przypadku umowy zawartej na czas określony na okres krόtszy niż 2 lata długość okresu próbnego wynosi maksymalnie 1 miesiąc.
  • jeżeli umowa została zawarta na okres 2 lub więcej lat, okres próbny wynosi maksymalnie 2 miesiące.

Jeżeli długość zawartej umowy nie jest określona, okres próbny nie może być dłuższy niż miesiąc. Przykładem takiej umowy może być umowa zawarta na okres trwania projektu.

  • Okres prόbny musi być zawsze ustalony na piśmie. Umowy ustne dotyczące okresu prόbnego nie są ważne.

 

WYPOWIEDZENIE UMOWY O PRACĘ

W przypadku umowy na czas nieokreślony pracownik może w każdej chwili ją wypowiedzieć zachowując ustalony termin wypowiedzenia (najczęściej jest to jeden miesiąc).

Pracodawca może zakończyć umowę na czas nieokreślony za zgodą instytucji UWV i zachowując obowiązujący go termin wypowiedzenia. Kryteria UWV przy wydawaniu zgody na zwolnienie pracownika są bardzo restrykcyjne i w praktyce takie pozwolenie zostanie wydane jedynie w przypadku reorganizacji firmy, czy też z przyczyn ekonomicznych (brak środków finansowych na wynagrodzenie pracownika). 

Oczywiście zawsze możliwe jest rozwiązanie umowy za porozumieniem stron.

Natychmiastowe rozwiązanie umowy przez pracodawcę lub pracownika musi być uzasadnione ważnym powodem.

W przypadku pracodawcy takim powodem może być odmowa wykonywania obowiązków, kradzież, nadużycia, posługiwanie się fałszywymi dokumentami itp.

W przypadku, gdy pracownik uważa, że jego zwolnienie jest bezpodstawne, winien bezzwłocznie, nie później niż w ciągu 8 tygodni od momentu zwolnienia, powiadomić pracodawcę o tym, że się nie zgadza z powodem zwolnienia.

W przypadku umowy zawartej na czas określony jej rozwiązanie przed przewidzianym terminem wygaśnięcia jest możliwe tylko wtedy, gdy jest to wyraźnie zaznaczone w kontrakcie. Oczywiście zarówno pracownik, jak i pracodawca muszą przestrzegać obowiązującego okresu wypowiedzenia.

 

WYNAGRODZENIE

W Holandii  płaca minimalna jest uregulowana prawnie. Jej wysokość ustala się dwa razy w roku (1 stycznia i 1 lipca). Wynagrodzenie pracownika najemnego w wieku pomiędzy 21 a 66 lat + 4 miesiące nie może być niższe niż obowiązująca stawka płacy minimalnej. Dotyczy to również pracowników zatrudnionych przez polskie firmy i agencje pracy tymczasowej, wykonujących pracę na terenie Holandii. W przypadku pracowników poniżej 21 roku życia obowiązują stawki płacy minimalnej dla młodzieży. Aktualne kwoty są podane na stronie: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/minimumloon/bedragen-minimumloon

Dodatek wakacyjny nie wchodzi w skład płacy minimalnej.

Ustawowa stawka płacy minimalnej dotyczy pełnego wymiaru czasu pracy, jaki obowiązuje w danej branży. W praktyce jest to od 36 do 40 godzin tygodniowo. Jeśli więc zatrudniony otrzymuje płacę minimalną, chociaż pracuje średnio np. 60 godzin tygodniowo, jest to niezgodne z prawem. Stanowi to przykład zaniżonego wynagrodzenia. Można wtedy wnieść skargę do Inspekcji Pracy (Inspectie SZW), która kontroluje przestrzeganie przepisów dotyczących prawa pracy. Możliwe jest również zwrócenie się o poradę do niderlandzkiego związku zawodowego.

Jeśli pracownik nie otrzymał wynagrodzenia lub zapłacono  mu mniej niż wynosi przewidywana dla niego płaca minimalna, powinien zgłosić to niezwłocznie Inspekcji Pracy (Inspectie SZW).

 

CZAS PRACY

Niderlandzkie  przepisy prawne określają wymiar czasu pracy. Można pracować maksymalnie 12 godzin pod rząd i maksymalnie 60 godzin tygodniowo. W okresie 16 tygodni średnia liczba godzin pracy nie może jednak przekroczyć 48 godzin tygodniowo.

Po dniu pracy każdy pracujący ma prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego wypoczynku. Po przepracowanym tygodniu przerwa w pracy nie może być krótsza niż 36 kolejnych godzin.

Jeśli czas pracy przekracza 5,5 godziny, pracownikom przysługuje minimalnie 30 minut przerwy. Jeśli czas pracy przekracza 10 godzin, przerwa powinna trwać przynajmniej 45 minut. Przerwy zazwyczaj są niepłatne.

Praca na nocnej zmianie nie może przekraczać 10 godzin. Jeśli zmiana kończy się po godzinie 2.00 w nocy, pracownikowi przysługuje następnie co najmniej 14 godzin odpoczynku. Nocna zmiana oznacza, że przynajmniej jedna godzina pracy przypada między godziną 0.00 w nocy a 6.00 rano.

Kobiety w ciaży i osoby do 18 roku życia obowiązują inne normy czasu pracy.

 

BEZPIECZEŃSTWO PRACY

W Holandii pracodawcy i pracownicy wspólnie odpowiadają za bezpieczne warunki pracy. Pracownik powinien być dobrze poinformowany o przepisach i zasadach BHP oraz otrzymać jasne instrukcje. Jeśli praca jest niebezpieczna lub pracownicy mają kontakt z niebezpiecznymi substancjami, pracodawca musi zapewnić im nieodpłatnie właściwe środki ochrony indywidualnej. Oczywiście pracownik ma wtedy obowiązek ich używać.

W razie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa pracownika ma on prawo odmówić wykonywania pracy, dopóki warunki pracy nie będą znowu bezpieczne. Skargi i wypadki przy pracy należy zgłaszać do Inspekcji Pracy (Inspectie SZW).

W przypadku pracowników zatrudnionych  za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej, odpowiedzialność za bezpieczeństwo i higienę pracy ponosi firma (pracodawca użytkownik), w której wykonywana jest praca, a nie agencja pracy tymczasowej.

 

ZBIOROWE UKŁADY PRACY CAO

Zasady stosunków prawnych pomiędzy pracodawcą a pracownikiem regulowane są nie tylko przez obowiązujące przepisy z zakresu prawa pracy, ale również tzw. zbiorowe układy pracy (collectieve arbeidsovereenkomst: CAO).

Zbiorowy układ pracy to układ zawarty między organizacjami zrzeszającymi pracowników (związkami zawodowymi) a organizacjami zrzeszającymi pracodawców danej branży.

Ustalenia zbiorowego układu pracy mogą odbiegać na niekorzyść pracownika od norm określonych przez przepisy z zakresu prawa pracy.

Pracownicy tymczasowi zatrudnieni przez agencję będą mieć do czynienia z jednym z następujących zbiorowych układów pracy: ABU-CAO i NBBU-CAO. Teksty obu układów są dostępne w języku polskim na poniższych stronach:

https://www.abu.nl/cao/

https://www.nbbu.nl/nl/downloads/de-nieuwe-nbbu-cao-voor-uitzendkrachten

Warto się z nimi zapoznać, gdyż zawierają bardzo istotne i szczegółowe informacje w odróżnieniu od indywidualnych umów, które bardzo często mają charakter ramowy .

 

AGENCJE POŚREDNICTWA PRACY

Pod nazwą agencja zatrudnienia kryje się kilka różnych usług, które mogą być świadczone przez te podmioty. Należą do nich:

  • pośrednictwo pracy – udzielanie pomocy osobom w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia a pracodawcom w znalezieniu odpowiedniego pracownika;
  • praca tymczasowa – zatrudnianie pracowników przez agencję i kierowanie ich do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika;
  • poradnictwo zawodowe – przede wszystkim doradzanie osobom fizycznym w sprawach kariery zawodowej;
  • doradztwo personalne – doradzanie pracodawcom w sprawach kadrowych.

Agencja zatrudnienia może kierować do pracy za granicą zarówno świadcząc usługę pośrednictwa pracy jak i usługę pracy tymczasowej (w tym drugim wypadku mówimy jednak nie o kierowaniu a „użyczaniu” pracownika pracodawcy użytkownikowi). Z każdą z tych sytuacji wiążą się pewne odmienne obowiązki agencji, a także inna jest sytuacja osoby chcącej pracować za granicą.

Obowiązki pośrednictwa pracy

Agencja pośrednictwa w Polsce:

  • Prowadzenie agencji zatrudnienia jest w Polsce działalnością regulowaną, tzn. przedsiębiorca chcący prowadzić tego rodzaju działalność musi uzyskać wpis do rejestru prowadzonego przez marszałka województwa, w którym jest siedziba tego przedsiębiorcy.
  • Dokumentem potwierdzającym wpis do ww. rejestru jest wydawany agencji zatrudnienia certyfikat. Dostęp do tego rejestru możliwy jest przez stronę internetową www.kraz.praca.gov.pl.

Uwaga: Sprawdzenie czy dana agencja zatrudnienia figuruje w tym rejestrze jest pierwszym krokiem, jaki należy podjąć, celem sprawdzenia jej wiarygodności.

Agencja pośrednictwa z kraju UE (a także EOG i Szwajcarii)

Agencje zatrudnienia z państw należących do UE (a także Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii) nie muszą uzyskać wpisu do rejestru – wystarczy jeśli poinformują marszałka województwa, w którym zamierzają prowadzić swoją działalność, o tym zamiarze.

 

Agencja pośrednictwa pracy ma obowiązek:

  • zamieszczania numeru wpisu do rejestru we wszelkich dokumentach, ogłoszeniach i ofertach;
  • zobowiązana jest posiadać lokal przeznaczony na biuro, zapewniający poufność prowadzonych rozmów oraz wyposażenie umożliwiające prowadzenie działalności;
  • nie może pobierać od osób, dla których poszukuje zatrudnienia, opłat innych niż z tytułu faktycznie poniesionych w tym celu kosztów. Mogą to być opłaty tylko za:
  1. dojazd i powrót
  2. badania lekarskie
  3. tłumaczenia dokumentów
  • inne zobowiązania pomiędzy osobą podejmującą pracę za granicą a agencją zatrudnienia, dotyczące np. wynajmu mieszkania na okres pracy za granicą, powinny zostać wyraźnie wyodrębnione w umowie pomiędzy stronami lub też powinna zostać sporządzona osobna umowa dotycząca tylko tej kwestii.

 

PRACA TYMCZASOWA

W przypadku pracy tymczasowej agencja sama zawiera z pracownikiem tymczasowym umowę o pracę lub umowę cywilnoprawną, a następnie „użycza” takiego pracownika pracodawcy użytkownikowi, za co pobiera od niego opłatę.

W przypadku pracy w Holandii częstą praktyką jest świadczenie przez polską agencję zatrudnienia usługi pośrednictwa pracy, która polega na skierowaniu danej osoby do holenderskiej agencji pracy tymczasowej, a nie bezpośrednio do pracodawcy.

Przed podjęciem pracy w holenderskiej agencji warto sprawdzić jej wiarygodność i uzyskać dane o jej działalności. Takie informacje można znaleźć na stronie internetowej: 

https://www.normeringarbeid.nl/snakeurmerk/gecertificeerde-ondernemingen

 

PRACOWNIK ODDELEGOWANY DO PRACY W NIDERLANDACH

W przypadku pracy czasowej w Niderlandach na rzecz polskiego pracodawcy lub za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej z siedzibą jedynie w Polsce, pracownika łączy umowa o pracę z polskim podmiotem. Dlatego postanowienia umowy muszą być zgodne z polskimi przepisami prawa pracy. Pracodawcę obowiązują jednak także niektóre przepisy niderlandzkie. Pracodawca nie może w żadnym wypadku płacić mniej, niż wynosi holenderska ustawowa płaca minimalna i jest zobowiązany do wypłaty dodatku wakacyjnego (vakantietoeslag). Pracownik będzie się mógł także powołać na przepisy prawa holenderskiego. Dotyczy to np. czasu pracy, warunków pracy i nie ma znaczenia, czy umowa została zawarta w języku polskim czy holenderskim.

Również warunki BHP w miejscu pracy muszą spełniać minimalne wymagania ustawowe obowiązujące w Niderlandach. Skargi dotyczące warunków pracy i wypłacanego wynagrodzenia można zgłaszać w SNCU: https://www.sncu.nl/pl/ (również w języku polskim).

 

PROBLEMY W MIEJSCU PRACY

W przypadku naruszenia warunków umowy, niewypłacenia bądź zaniżenia wynagrodzenia, braku bezpiecznych warunków pracy, należy powiadomić o tym fakcie holenderską Inspekcję Pracy (Inspectie SZW).

Można w tym celu skorzystać z formularza na stronie internetowej www.inspectieszw.nl/melden lub zadzwonić pod bezpłatny numer telefonu: 0 800 51 51.

Za pośrednictwem wyżej wymienionej strony można również zgłosić skargę na nieuczciwą agencję pośrednictwa pracy (malafide uitzendbureus). Formularz zgłoszeniowy jest dostępny w języku polskim.

Skargę w języku polskim można zgłosić również na stronie internetowej holenderskiego Stowarzyszenia Przestrzegania Układu Zbiorowego dla Pracowników Tymczasowych www.sncu.nl/pl/.

W przypadku pracowników delegowanych przez polską agencję zatrudnienia o wszelkich problemach należy poinformować tę agencję oraz Państwową Inspekcję Pracy w Polsce.

 

ZAKWATEROWANIE

Agencje pracy tymczasowej zazwyczaj organizują zakwaterowanie dla swoich pracowników z zagranicy. Dla potrzeb zakwaterowania wykorzystuje się ośrodki domków kampingowych, zagospodarowuje budynki po hotelach, koszarach czy klasztorach. W miastach wynajmuje się domy czy mieszkania od prywatnych właścicieli.

Warunki socjalne w każdym z takich miejsc mogą się znacznie od siebie różnić, należy się jednak liczyć z zamieszkaniem w pokoju 2-3 osobowym, często na łóżku piętrowym, ze wspólną używalnością łazienki i kuchni na 6-8 osób.

Mieszkania pracownicze muszą spełniać określone normy. W poniższym linku można znaleźć ujednolicone normy w zakresie zakwaterowania:  https://www.normeringflexwonen.nl/informacje-dla-mieszkancow

Jeśli udostępnione przez pracodawcę zakwaterowanie nie spełnia tych norm, należy zgłosić skargę do Stowarzyszenia Regulacji Zakwaterowania Pracowników Tymczasowych (Stichting Normering Flexwonen, SNF): https://www.normeringflexwonen.nl/informacje-dla-mieszkancow.

Przed podpisaniem umowy o pracę należy upewnić się, czy dana agencja zapewnia zakwaterowanie oraz jakie są jego koszty.

 

WYNAJEM INDYWIDUALNY

Osoby, które nie chcą korzystać z zakwaterowania zapewnianego przez agencję zatrudnienia, mogą poszukać mieszkania na własną rękę. Najtańsze są mieszkania socjalne wynajmowane od gminy, przeznaczone dla osób o niskich dochodach. Każda gmina ma własny system przydziału mieszkań socjalnych. Aby móc starać się o mieszkanie socjalne, należy spełnić następujące warunki: 

  • być z daną gminą związanym socjalnie lub ekonomicznie, czyli być w niej zameldowanym lub pracować na jej terenie,
  • zarejestrować się w spółdzielni mieszkaniowej jako poszukujący mieszkania i wnieść opłatę, 
  • regularnie reagować na pojawiające się oferty mieszkań. 

Czas oczekiwania na mieszkanie socjalne jest dosyć długi, nawet do kilku lat, zależy od sytuacji rodzinnej starającego się i podaży mieszkań w danej gminie.

W przypadku bardzo trudnej sytuacji życiowej sugerujemy zwrócenie się bezpośrednio do gminy o przyznanie mieszkania w trybie pilnym, tzw. URGENTIE. Gmina następnie oceni, czy w danej sprawie URGENTIE może zostać zastosowane.

Szybszą lecz dużo droższą metodą jest wynajem mieszkania na wolnym rynku (vrije sector) od korporacji mieszkaniowych lub od prywatnych właścicieli. Warunkiem wynajęcia takiego mieszkania jest wykazanie się odpowiednimi dochodami.

 

CZYNSZ

Maksymalną wysokość czynszu w przypadku zakwaterowania w mieszkaniu pracowniczym udostępnianym przez agencje pracy reguluje zbiorowy układ pracy (ABU-CAO lub NBBU-CAO, obydwa dostępne online także w języku polskim).

W przypadku umowy najmu, a więc samodzielnego wynajmu mieszkania, można zwrócić się do komisji ds. najmu (huurcommissie), która skontroluje, czy opłaty nie są zawyżone. Adresy komisji i godziny urzędowania są podane na stronie www.huurcommissie.nl.

 

DODATEK MIESZKANIOWY

W Holandii istnieje system dofinansowania do czynszu czyli dodatek mieszkaniowy (huurtoeslag). Przysługuje on wyłącznie osobom zameldowanym w Holandii. Wysokość dodatku zależy od rodzaju mieszkania, wysokości czynszu oraz dochodów wnioskodawcy. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć na stronie www.toeslagen.nl.

 

ZASADY WSPÓŁŻYCIA SPOŁECZNEGO

Królestwo Niderlandów jest gęsto zaludnionym krajem, gdzie ludzie mieszkają bardzo blisko siebie. Ważne jest, aby brać to pod uwagę w codziennym życiu. Jeśli wynajmujący wprowadził regulamin najmu, należy go przestrzegać.

Oprócz tego obowiązują ogólnie przyjęte zasady współżycia społecznego. Nie należy zapominać o sąsiadach. Dotyczy to nie tylko zakłócania spokoju, ale także np. wystawiania śmieci przed drzwi, parkowania samochodu itp.

Ochrona praw lokatorów

W Królestwie Niderlandów lokatorzy mają dobrą ochronę prawną i nie muszą obawiać się, że z dnia na dzień utracą dach nad głową. Wiele zależy jednak od rodzaju umowy najmu. Imigranci zarobkowi zwykle podpisują umowę zakwaterowania, np. w hotelu czy pensjonacie. W takiej umowie określone są sytuacje, kiedy wynajmujący może zażądać natychmiastowej wyprowadzki z mieszkania lub pokoju. Może to być np. rozwiązanie umowy o pracę, niepłacenie czynszu lub zakłócanie spokoju. W niektórych miejscowościach w Holandii dostępne są mieszkania, których wynajem ma zapobiegać pustostanom (tzw. antikraak). W przypadku mieszkań służbowych wykwaterowanie może nastąpić z chwilą rozwiązania umowy o pracę. Należy brać tę ewentualność i zawsze zabezpieczać niezbędną kwotę pieniędzy na powrót do Polski.

Jeśli mieszkanie wynajmowane jest samodzielnie, jego najemca jest objęty ochroną prawną. Eksmisja jest możliwa tylko w szczególnych wypadkach. Jeśli najemca odmówi opuszczenia zajmowanego lokalu, wynajmujący musi najpierw uzyskać sądowy nakaz eksmisji.

 

PODATKI

Zaliczka na podatek dochodowy odprowadzana jest przez pracodawcę od kwoty brutto comiesięcznych dochodów. Jej wysokość zależy od dochodów w skali roku. Podobnie jak w Polsce, podatnik w Holandii ma obowiązek składania rocznego zeznania podatkowego. Zeznanie podatkowe należy złożyć do końca kwietnia. Jeśli z jakiegoś powodu nie jest możliwe złożenie zeznania w wymaganym terminie, konieczne jest wystosowanie do Urzędu Podatkowego prośby o wydłużenie terminu składania zeznań (tzw. uitstel van aangifte). O pomoc w przygotowaniu zeznania podatkowego można poprosić holenderski Urząd Podatkowy, poprzez wcześniejsze umówienie się na spotkanie. Usługa jest bezpłatna.

Podstawowe progi podatkowe na rok 2023:

Próg podatkowy

Roczne dochody brutto

Stawki podatku dla osób do 66 + 4m roku życia

1

do € 73.032

36,93%

2

od € 73.032

49,50%

 

Powyższe progi dotyczą tylko tzw. box 1 czyli dochodów pochodzących z pracy zarobkowej oraz wartości domu/mieszkania.

Rodzaje ulg podatkowych

W Holandii istnieje rozbudowany system ulg podatkowych. Korzystając z ulg podatnicy mają możliwości znacznego zredukowania swoich obciążeń podatkowych tj.:

  • Algemene heffingskorting (ogólna ulga podatkowa)
  • Arbeidskorting (ulga na podstawie dochodów)
  • Combinatiekorting (ulga dla rodziców pracujących i wychowujących dzieci do 12 roku życia)

Szczegóły dotyczące podatków i ulg podatkowych można znaleźć na stronie internetowej: www.belastingdienst.nl 

Informacje o zasadach rozliczeń podatkowych zgodnie z umową dwustronną pomiędzy Polską i Niderlandami o unikaniu podwójnego opodatkowania dostępne są na stronie internetowej polskiego Ministerstwa Finansów: www.gov.pl/web/finanse 

 

UBEZPIECZENIE KOSZTÓW LECZENIA

Każda osoba mieszkająca i pracująca na terenie Holandii musi być objęta podstawowym holenderskim ubezpieczeniem zdrowotnym. Ubezpieczenie dodatkowe nie jest obowiązkowe. Wyjątkiem jest osoba oddelegowana do pracy w Holandii, która posiada poświadczony w ZUS formularz A1.

Pracownicy zatrudnieni przez agencję pracy tymczasowej podlegają zazwyczaj, ale nie zawsze, ubezpieczeniu zbiorowemu zawartemu przez tę agencję. Składki na ubezpieczenie zdrowotne odciągane są z wynagrodzenia pracownika i odprowadzane przez pracodawcę na konto ubezpieczalni.

Jeśli pracodawca nie zapewnia ubezpieczenia, należy zawrzeć je indywidualnie.

Na terenie Holandii działa kilkanaście towarzystw ubezpieczeniowych oferujących rożnego typu pakiety ubezpieczeniowe. Pakiety są tak skonstruowane, że każdy może wybrać najkorzystniejszą dla siebie opcję w zależności od swoich preferencji i potrzeb. Im droższy pakiet, tym większy zakres refundowanych kosztów. Ubezpieczenie podstawowe obejmujące  niezbędne świadczenia zdrowotne można zawrzeć od ok. € 130  miesięcznie, ubezpieczenie to nie obejmuje jednak np. opieki stomatologicznej czy pewnych form leczenia specjalistycznego.

Każdy rodzaj ubezpieczenia zawiera tzw. wkład własny (eigen risico). Oznacza to, że w każdym roku kalendarzowym pewną kwotę (aktualnie € 385) za leczenie specjalistyczne oraz lekarstwa musimy pokryć z własnej kieszeni. 

 

DODATEK ZDROWOTNY

Osoba opłacająca ubezpieczenie zdrowotne ma prawo ubiegać się o dofinansowanie czyli dodatek zdrowotny (zorgtoeslag). Wniosek o dofinansowanie należy złożyć w urzędzie skarbowym. Osoby zameldowane mogą to zrobić przez internet za pomocą kodu elektronicznego DigiD na stronie www.toeslagen.nl. Na stronie tej znajdują się również informacje dotyczące tego dodatku.

Wysokość dodatku jest uzależniona od wysokości dochodów – im niższe dochody tym wyższy dodatek.

W chwili zmiany dochodów lub zakończenia pracy należy zgłosić do urzędu skarbowego chęć rezygnacji z otrzymywania dodatku (http://www.toeslagen.nl/), w przeciwnym razie trzeba będzie zwrócić nadpłaconą kwotę.

 

SKŁADKI NA UBEZPIECZENIE SPOŁECZNE

Holandia ma rozbudowany system ubezpieczeń społecznych, zapewniający wsparcie w trudnych okolicznościach. Zawsze jednak dąży się do jak najszybszego powrotu danej osoby na rynek pracy.

Uprawnienia do świadczeń społecznych, w postaci zasiłków i dodatków, nabywa się pod warunkiem opłacania składek, a ich rodzaj i zakres zależą m.in. od sposobu i okresu pracy w Unii Europejskiej.

W przypadku pracowników oddelegowanych, a więc wykonujących pracę na rzecz pracodawcy lub agencji pracy tymczasowej z siedzibą w Polsce, można pozostać w polskim systemie ubezpieczeń społecznych. W tym celu trzeba w swoim oddziale ZUS w Polsce uzyskać poświadczenie formularza A1.

 

URLOP I ŚWIADCZENIA WAKACYJNE

Zgodnie z prawem obowiązującym w Holandii każdy pracownik ma prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego. Zatrudnionemu na pełny etat pracownikowi przysługuje co najmniej 20 dni płatnego urlopu w skali roku. Umowa o pracę lub układ zbiorowy dla danej branży mogą przewidywać większy wymiar urlopu.

 

Kwestie dotyczące nabycia prawa do wykorzystania pierwszego urlopu oraz jego wymiaru podlegają uzgodnieniu pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, najlepiej w umowie o pracę.

W związku z prawem do urlopu wypoczynkowego osobom zatrudnionym w Holandii przysługuje również tzw. świadczenie wakacyjne. Świadczenie to naliczane jest od pierwszego dnia pracy. Jego wysokość to co najmniej 8% miesięcznego wynagrodzenia brutto.

Bliższe informacje o zasadach naliczania i wypłacania świadczenia urlopowego można znaleźć na stronie www.uwv.nl.

 

CHOROBA

W przypadku choroby pracownika pracodawca wypłaca mu wynagrodzenie chorobowe przez okres maksymalnie 2 lat. Wynosi ono minimalnie 70%, a maksymalnie 100% wynagrodzenia.

Pracownik ma obowiązek dołożyć wszelkich starań w celu jak najszybszego powrotu do pracy, a pracodawca musi podjąć odpowiednie działania, aby mu to ułatwić.

Jeśli w okresie choroby kończy się umowa o pracę lub praca była wykonywana za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej, można starać się o zasiłek chorobowy z niderlandzkiego Zakładu Ubezpieczeń Pracowniczych (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen, UWV - https://www.uwv.nl/particulieren/werkloos/index.aspx).

W przypadku gdy pracownik zachoruje podczas pobytu w Polsce, a jest zatrudniony przez holenderskiego pracodawcę, powinien podjąć w Polsce następujące działania:

  • zgłosić się do lekarza w celu uzyskania zwolnienia lekarskiego;
  • w ciągu 3 dni zgłosić się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) z wystawionym zwolnieniem przez lekarza na formularzu ZUS ZLA. ZUS weryfikuje wiarygodność zwolnienia, a następnie przekazuje ten formularz do UWV (swojego odpowiednika w Holandii). Formularz ten jest podstawą uzyskania świadczeń pieniężnych (zasiłek chorobowy, wynagrodzenia chorobowe).

Chorego pracownika nie można z dnia na dzień zwolnić. Jeśli pracodawca próbuje zwolnić pracownika w czasie choroby, warto poszukać pomocy prawnej. Choroba nie jest powodem do zwolnienia z pracy.

 

NIEZDOLNOŚĆ DO PRACY

Jeśli choroba trwa dłużej niż dwa lata, a niezdolność do pracy wynosi co najmniej 35%, można ubiegać się o rentę z tytułu niezdolności do pracy (tzw. WIA-uitkering). Formularz wniosku o przyznanie renty przesyła UWV.

Istnieją dwa rodzaje świadczeń z tytułu niezdolności do pracy:

  • Regeling inkomensvoorziening volledig arbeidsongeschikten (IVA) – świadczenie dla osób, których niezdolność do pracy wynosi więcej niż 85%. W tym wypadku mówimy o całkowitej niezdolności do pracy.
  • Regeling werkhervatting gedeeltelijk arbeidsongeschikten (WGA) – świadczenia dla osób, których niezdolność do pracy wynosi od 35% do 85%. W tym wypadku mamy do czynienia z częściową niezdolnością do pracy.

Lekarz w Polsce lub w Holandii (zależnie od aktualnego miejsca pobytu osoby niezdolnej do pracy) oceni, jakie prace nadal może ona wykonywać. Na podstawie tego orzeczenia UWV określi stopień niezdolności do pracy.

 

URLOP MACIERZYŃSKI

Na czas porodu i połogu przysługuje urlop macierzyński (zwangerschpsverlof) w wymiarze 16 tygodni. Urlop może się rozpocząć maksymalnie na 6 tygodni lecz nie później niż 4 tygodnie przed planowaną datą porodu. W okresie urlopu macierzyńskiego pracownica otrzymuje wypłacane przez pracodawcę lub UWV wynagrodzenie w pełnym wymiarze.

 

URLOP WYCHOWAWCZY

Pracownicy mają prawo do bezpłatnego urlopu wychowawczego (ouderschapsverlof) na dzieci do 8 roku życia, jeśli przepracowali przynajmniej rok u danego pracodawcy.

Wniosek o przyznanie urlopu opiekuńczego należy złożyć pisemnie przynajmniej dwa miesiące przed jego rozpoczęciem. Tylko w wyjątkowych wypadkach pracodawca może odmówić udzielenia urlopu.

 

ZASIŁEK DLA BEZROBOTNYCH

W pewnych sytuacjach osobom, które straciły pracę (np. w związku z wygaśnięciem kontraktu, wymówieniem przez pracodawcę podczas okresu próbnego, redukcją etatów, bankructwem przedsiębiorstwa), przysługuje zasiłek dla bezrobotnych (WW-uitkering).

Prawo do zasiłku dla bezrobotnych przysługuje wyłącznie pracownikowi, który przepracował co najmniej 26 tygodni w okresie ostatnich 36 tygodni przed zwolnieniem. 

Wniosek o przyznanie zasiłku należy złożyć do UVW, które rozpatruje sprawę w oparciu o przeszłość zawodową i sytuację wnioskodawcy. Podstawowym warunkiem otrzymywania zasiłku jest ponadto aktywne poszukiwanie pracy. Oznacza to, że wnioskodawca musi być zarejestrowany w UVW jako osoba poszukująca pracy oraz musi wykazać się co najmniej 4 próbami poszukiwania pracy w miesiącu (np. rozsyłanie aplikacji, rejestracja w biurach pracy).

Osoby zameldowane w Holandii powinny złożyć wniosek o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych oraz zarejestrować się w biurze pracy przez internet, korzystając ze strony www.werk.nl. Potrzebny jest do tego klucz elektroniczny, tzw. DigiD.

Osoby niezameldowane muszą zgłosić się do UWV osobiście.

Długość wypłacania zasiłku jest uzależniona od stażu pracy i wynosi minimalnie 3 miesiące.  Od 1 stycznia 2016 r. maksymalna długość trwania zasiłku jest stopniowo redukowana i wynosi od 1 kwietnia 2019 r. dwa lata. Wysokość zasiłku oblicza się na podstawie średnich zarobków z ostatniego roku lub lat zatrudnienia.

Szczegółowe informacje dotyczące praw i obowiązków osób bezrobotnych można znaleźć na stronie www.werk.nl

 

ZASIŁEK RODZINNY

W Holandii państwo dofinansowuje koszty utrzymania dzieci w formie zasiłku rodzinnego (kinderbijslag). Dofinansowanie to należy się również niezameldowanym w Holandii pracownikom z Polski, których dzieci przebywają w Polsce. Zasiłek ten wypłacany jest kwartalnie przez Sociale Verzekeringsbank (SVB - https://www.svb.nl/int/pl/index.jsp).

Warunkiem otrzymania zasiłku rodzinnego jest:

  • uzyskiwanie dochodów z pracy zarobkowej w Holandii lub z własnej działalności gospodarczej zarejestrowanej w Holandii,
  • niepobieranie zasiłku rodzinnego w Polsce.

 

PRACA NA ZASADZIE SAMOZATRUDNIENIA (WŁASNA DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA)

W Holandii można prowadzić działalność gospodarczą na własny rachunek w dwojaki sposób:

Jako firma zarejestrowana w Polsce

Muszą to potwierdzać odpowiednie polskie dokumenty. Są to: zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, numer NIP i numer REGON. Jeśli spełnione są określone warunki, można pozostać w polskim systemie ubezpieczeń społecznych. W tym celu należy złożyć w swoim oddziale ZUS wypełniony formularz A1. Jeśli działalność gospodarcza jest zarejestrowana w Polsce, a polska firma wykonuje zlecenia w Holandii przez okres dłuższy niż 183 dni, wówczas należy (jako jednoosobowa firma lub polski pracodawca) odprowadzać w Holandii podatki od swoich dochodów lub wynagrodzenia pracowników. Jeśli pracownicy są wynajmowani innym firmom w Holandii, obowiązek ten istnieje od pierwszego dnia, kiedy pracownicy wykonują pracę w tym państwie.

Jako jednoosobowa firma zarejestrowana w Niderlandach (Zelfstandige zonder personeel ZZP)

Po zarejestrowaniu firmy w holenderskiej Izbie Handlowej (Kamer van Koophandel) przedsiębiorca jest odpowiedzialny za odprowadzanie podatków. Podlega on również tutejszym przepisom z zakresu ubezpieczeń społecznych.

W Holandii osoby pracujące na zasadach samozatrudnienia (własnej działalności gospodarczej) nie mają prawa do otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych oraz świadczenia chorobowego w razie niezdolności do pracy. Istnieje jednak możliwość zawarcia polisy ubezpieczeniowej na wypadek choroby, niezdolności do pracy czy bezrobocia.

 

EDUKACJA W HOLANDII

Każde dziecko w Holandii podlega obowiązkowi szkolnemu (leerplicht) od 5 roku życia, choć zwyczajowo uczęszcza ono do szkoły podstawowej (basisschool) już od pierwszego dnia po ukończeniu 4 roku życia.

Pełen obowiązek szkolny wygasa po ukończeniu 16 lat, jednak każdy uczeń musi zdobyć tzw. kwalifikacje początkowe (startkwalificatie), które są równoznaczne z dyplomem HAVO, VWO lub MBO 2. W przypadku braku kwalifikacji początkowych uczeń podlega nadal obowiązkowi szkolnemu do momentu ukończenia 18 lat.

W Holandii istnieją szkoły publiczne (openbare school) i niepubliczne (bijzondere school), które są dotowane z budżetu państwa, oraz nieliczne szkoły prywatne (privé school). Zarówno szkoły publiczne jak i niepubliczne mogą pobierać tzw. dobrowolne składki od rodziców (vrijwillige ouderbijdrage). Ich wysokość jest bardzo różna. Szkoły publiczne pobierają zazwyczaj niższą składkę niż szkoły niepubliczne, które mogą uzależniać jej wysokość od przychodu rodziców. Do szkół niepublicznych zalicza się szkoły wyznaniowe, np. katolickie czy protestanckie, szkoły o specjalnej metodzie nauczania, szkoły oparte na pewnej filozofii czy przekonaniu oraz inne szkoły, np. szkoły społeczne, których inicjatorami są rodzice.

Aby zostać przyjętym do szkoły podstawowej lub średniej, uczeń powinien być zameldowany w Holandii, choć w przypadkach, gdy rodzina nie ma prawa do zameldowania, szkoła może zrobić wyjątek.

Szkoła może odmówić przyjęcia, zwłaszcza jeśli uczeń nie zna języka holenderskiego. Niektóre szkoły oferują specjalne programy dla uczniów obcojęzycznych. W szkołach średnich mogą to być tzw. klasy międzynarodowe, natomiast w szkołach podstawowych tzw. klasy przejściowe (brugklas).

Żeby rozpocząć naukę w średniej szkole zawodowej II stopnia (MBO), wyższej szkole zawodowej (HBO) lub na uniwersytecie, kandydat musi udowodnić odpowiednią znajomość języka nauczania.

Jeżeli chce on podjąć naukę w języku holenderskim, musi przedłożyć dokument potwierdzający znajomość języka na poziomie minimum NT2-2 lub wyższym. Natomiast w celu przyjęcia na program po angielsku kandydat musi przedłożyć dokument potwierdzający znajomość języka angielskiego na poziomie minimum Cambridge Certificate in Advanced English (score B).

Zdarza się, że szkoły oferują programy letnie, podczas których kandydaci doskonalą znajomość języka zanim podejmą regularną naukę.

Poza wymaganiami językowymi kandydaci powinni przedłożyć przetłumaczoną i uwierzytelnioną kopię świadectwa lub dyplomu z poprzedniej szkoły oraz odpis ocen. 

Więcej informacji na stronie: http://www.kreda.nl

 

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW I POSIADACZY SAMOCHODÓW

 

Przerejestrowanie samochodu przywiezionego z Polski

Polscy obywatele mają wybór: przerejestrować pojazd na tablice holenderskie albo pozostawić go na tablicach polskich. Niezależnie od wybranej opcji zobowiązani są do uiszczania podatku drogowego. Więcej informacji na ten temat znajduje się na stronie: www.cbr.nl.

 

Prawo jazdy

Prawa jazdy wydane w Unii Europejskiej przed 19 stycznia 2013 r. mogą być używane na terytorium Holandii przez 10 lat od daty wydania.

W przypadku prawa jazdy wydanego przed 10 stycznia 2013 r., ale starszego niż 9 lat obowiązuje następująca zasada: prawo jazdy może być używane jeszcze przez dwa lata (licząc od daty zameldowania danej osoby w Holandii).

Nowe modele prawa jazdy wydane po 19 stycznia 2013 r. ważne są na terenie całej Unii Europejskiej 15 lat od daty wydania.

Jeżeli dana osoba będąc już zameldowaną w Holandii uzyskała prawo jazdy w Polsce, musi je natychmiast wymienić na prawo jazdy holenderskie.

 

 

Przepisy i kontrole

Drogi publiczne i autostrady są bezpłatne. Maksymalna prędkość wynosi:

  • w terenie zabudowanym – 50 km/h,
  • na autostradach 100 km/h w godzinach 6:00-19:00 oraz 120 lub 130 km/h w godzinach 19:00-06:00 (lub zgodnie z oznaczeniami na autostradzie). Jeżeli otwarty jest dodatkowy pas ruchu w godzinach szczytu (spitsstrook), maksymalna prędkość wynosi 80 lub 100 km/h.

Kontrole prędkości są bardzo częste. Przestrzegaj limitów prędkości. W Holandii funkcjonuje rozbudowany system fotoradarów. Jeśli przekroczysz dozwoloną prędkość o ponad 50 km/h, twój samochód może zostać skonfiskowany.

Jeżeli popełnisz w Holandii poważne wykroczenie drogowe, a nie jesteś w tym kraju zameldowany, możesz zostać zobowiązany przez prokuratora do opłacenia mandatu natychmiast po jego wymierzeniu. Jeśli odmówisz zapłaty mandatu, sprawa trafi do sądu, a pojazd na parking policyjny do momentu uregulowania płatności. W przypadku standardowych wykroczeń kierowca z kraju UE otrzymuje mandat na swój adres zameldowania w kraju pochodzenia. Jeżeli uchylasz się od zapłacenia mandatu i ponownie wjedziesz do Holandii, twoje auto może zostać zatrzymane do chwili uregulowania płatności.

Dopuszczalny poziom alkoholu we krwi kierowcy wynosi 0,5 promila oraz 0,2 promila w przypadku początkującego kierowcy o stażu krótszym niż 5 lat.

Jako kierowca zwracaj szczególną uwagę na rowerzystów. Na ścieżkach rowerowych mają oni zawsze pierwszeństwo. W miastach występuje bardzo duże natężenie ruchu i w związku z tym – trudności z parkowaniem. Bezwzględnie przestrzegaj zasad parkowania. Parkowanie w miastach jest płatne w ciągu dnia (np. w godz. 6.00-17.00), w dużych miastach – także w nocny i w weekendy. Służby kontrolujące działają bardzo sprawnie, korzystają również ze zautomatyzowanych metod kontroli przy pomocy pojazdów wyposażonych w specjalne kamery. Jeśli stwierdzą brak opłaty, mogą nałożyć blokadę, którą zdejmują po zapłaceniu mandatu. W przypadku odholowania pojazdu należy się liczyć z wysokimi kosztami.

Nie wolno spać w zaparkowanym samochodzie – ani na ulicy w mieście, ani na parkingu przy autostradzie. Za takie zachowanie grozi kara.

Konfiskaty pojazdów

Zanim przyjedziesz do Holandii nowo nabytym pojazdem, przerejestruj go na swoje imię i nazwisko. Jeśli tego nie zrobisz, nie będzie możliwe udowodnienie, że jesteś jego właścicielem i narazisz się na kosztowne konsekwencje. Jeżeli holenderskie służby stwierdzą, że poruszasz się nieprzerejestrowanym pojazdem, nakażą jego opuszczenie wszystkim podróżującym, a kierowca i pasażerowie wraz z bagażami będą musieli pozostać w najbliższym bezpiecznym miejscu, np. na parkingu przy autostradzie. Auto zostanie odholowane na parking policyjny, a kierujący będzie mieć 14 dni na przerejestrowanie.

Holenderska policja pobiera dane o kierowcach i pojazdach z europejskiej bazy danych EUCARIS, która zaciąga informacje z CEPiK. Jeżeli pojazd został zgłoszony jako zbyty przez sprzedającego, a kupujący go nie przerejestrował, holenderska policja otrzyma komunikat o pojeździe widmo [spookauto] i go zatrzyma. Holenderska policja nie uznaje umów sprzedaży czy faktur zakupu jako dowodu na stan właścicielski pojazdu.

Pamiętaj, aby przed wyjazdem z Polski:

  • przerejestrować zakupiony pojazd i upewnić się, że jego wpis do CEPiK prawidłowy 
  • zadbać o wpis do CEPiK w przypadku wykupu leasingu, zakupu na fakturę od firmy, w przypadku braku konieczności wymiany tablic etc.
  • zadbać o upoważnienie od osoby ewentualnie użyczającej pojazd w formie zrozumiałej, czytelnej i jednoznacznej dla holenderskiego policjanta

Uwaga!
Pojazd może zostać zarekwirowany również w przypadku nieopłacania mandatów, uchylania się od płacenia podatków czy wielokrotnego łamania przepisów drogowych.

Gdy holenderska policja zarekwiruje pojazd:

  • zadbaj, aby otrzymać na papierze zaświadczenie o konfiskacie [bewijs van ontvangst  - pokwitowanie przyjęcia mienia] zawierające dane kierowcy, pojazdu i policjanta, który pojazd zarekwirował
  • poproś policjanta o przekazanie jego danych do kontaktu i adresu posterunku policji, na którym można odebrać pojazd
  • PILNIE skontaktuj się ze swoim Wydziałem Komunikacji w Polsce i zwróć się do Naczelnika Wydziału o przerejestrowanie pojazdu bez konieczności okazania tablic rejestracyjnych
  • po przerejestrowaniu skontaktuj się z policjantem, który pojazd zarekwirował

Uwaga!

  • holenderska policja nie wydaje osobnego zaświadczenia zarekwirowania tablic rejestracyjnych, zaświadczenie bewijs van ontvangst - pokwitowanie przyjęcia mienia obejmuje pojazd razem z tablicami
  • holenderska policja nigdy nie zwraca zarekwirowanych tablic rejestracyjnych - raz zatrzymane zostają zniszczone i nigdy nie wracają do posiadacza
  • wydanie auta jest co do zasady możliwe wyłącznie przez policjanta, który pojazd zarekwirował, dlatego ważne jest posiadanie jego danych do kontaktu
  • kontakt z holenderską policją jest możliwy pod nr telefonu 0900-8844 (dla dzwoniących z Holandii) +31 34 357 8844 (dla dzwoniących spoza Holandii) lub poprzez wygodny formularz
  • jeżeli wszystkie dane w CEPiK są poprawne, a holenderska policja nadal nie odnajduje pojazdu w EUCARIS, należy pilnie skontaktować się z polskim oddziałem EUCARIS, aby sprawdzić poprawność wpisu, e-mail: sekretariat.dzs@mc.gov.pl.

Pamiętaj, że konsul nie zastępuje obywateli polskich w kontakcie z holenderską policją i nie może pełnić funkcji tłumacza.
 

Kierowcy zawodowi

W ostatnich latach w Holandii pojawiają się problemy z imigrantami, którzy próbują nielegalnie przedostać się do innych państw UE (głównie Wielkiej Brytanii) ukryci w samochodach ciężarowych. Firmy transportowe i kierowcy ciężarówek powinni zadbać o to, aby odpowiednio zabezpieczyć pojazdy wjeżdżające na teren Holandii. Skuteczne pomagają w tym urządzenia zabezpieczające (np. profesjonalne kłódki, uszczelki i kable przy plandekach). Po załadunku czy dłuższym odpoczynku lub noclegu kierowca powinien dokładnie sprawdzić urządzenia zabezpieczające i pojazd. Jeśli podejrzewasz, że w Twoim pojeździe ktoś się ukrywa, skontaktuj się z policją lub zawiadom służby graniczne.

Za przemyt ludzi prawo holenderskie przewiduje karę do 8 lat pozbawienia wolności. Za stworzenie możliwości przemytu, udzielanie w nim pomocy i posiadanie informacji o działalności innych osób przemycających ludzi – do 4 lat pozbawienia wolności lub karę pieniężną.

 

NAUKA JĘZYKA NIDERLANDZKIEGO

Istnieje kilka możliwości nauki języka niderlandzkiego: za pośrednictwem gminy, w której jest się zameldowanym, pracodawcy, agencji pracy tymczasowej lub indywidualnie w szkołach językowych. Niektórzy pracodawcy organizują kursy językowe dla pracowników. Warto zapytać swojego pracodawcę lub agencję pracy tymczasowej o taką możliwość.

Materiały do nauki języka można wypożyczyć w bibliotece publicznej. Oczywiście najpierw należy się do biblioteki zapisać. Dodatkowe informacje znajdują się na http://www.hetbegintmettaal.nl/

 

INTEGRACJA SPOŁECZNA

Królestwo Niderlandów przywiązuje dużą wagę do integracji społecznej cudzoziemców czyli nauki języka i poznania społeczeństwa niderlandzkiego. Kursy integracyjne nie są obowiązkowe dla obywateli polskich, ale sama integracja ze społecznością, w której się żyje, jest wskazana. Również znajomość języka niderlandzkiego nie jest konieczna, aby móc pracować w tym kraju. Mimo to warto zadać sobie ten trud, nawet jeśli przyjeżdża się do Niderlandów na krótki pobyt. Łatwiej można sobie poradzić wtedy w codziennym życiu i zrozumieć różne istotne informacje. Dzięki temu lepiej można poznać swoje prawa i obowiązki.

 

PRZYDATNE STRONY INTERNETOWE

 

 

{"register":{"columns":[]}}