Sprawdzenie możliwości lokalizacji w planie zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej (PZPPOM) i załączniku 1 i 2 do ustawy o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (u.p.m.f.w.)
Możliwość lokalizacji morskich elektrowni wiatrowych przedstawia się w sposób dużo bardziej ograniczony aniżeli w przypadku lądowych elektrowni wiatrowych. W Polsce morskie farmy wiatrowe mogą być lokalizowane jedynie w wyłącznej strefie ekonomicznej. Oznacza to minimalną odległość od linii brzegowej wynoszącą 12 mil morskich (ok. 22 km od brzegu).
Aktem umożliwiającym sprawdzenie, w jakich miejscach dopuszcza się rozmieszczenie morskich farm wiatrowych jest PZPPOM. To właśnie w tym planie wskazane zostały obszary morskie, których funkcją podstawową jest wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych.
Warto podkreślić, że w załącznikach 1 i 2 do ustawy o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych w sposób szczególny określone zostały obszary rozmieszczenia morskich farm wiatrowych, w odniesieniu do których wytwórcy mogą ubiegać się o prawo do pokrycia ujemnego salda. Obszary te zawierają się w akwenach o funkcji podstawowej wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych wyznaczonych w PZPPOM i wynoszą łącznie 2310,8 km2. Ich rozmieszczenie przebiega w rejonie Ławicy Słupskiej, Ławicy Środkowej i Ławicy Odrzanej.
Kolejnym ważnym czynnikiem jest głębokość akwenów. Instalacje wiatrowe na morzu można podzielić na te umieszczane na płytkich wodach wybrzeża oraz te instalowane na większych głębokościach. W obszarze morza Rzeczypospolitej Polskiej, występuje wyłącznie ten drugi rodzaj elektrowni wiatrowych, co wiąże się z koniecznością wybudowania sztucznych wysp dla turbin wiatrowych.