W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Ochrona przyrody

Ochrona przyrody i turystyka

Nadleśnictwo Głogów posiada na swoim terenie trzy rezerwaty o łącznej powierzchni 61,68 ha.

 

Rejon Wzgórz Dalkowskich stanowi fragment Obszaru Chronionego Krajobrazu ( część zasadnicza na terenie Nadleśnictwa Szprotawa RDLP Zielona Góra ), który utworzono ze względu na mało zniekształcone środowisko leśne oraz dla wyróżnienia walorów krajobrazowych i turystycznych.

Dla celów masowego wypoczynku ludności przeznaczono kompleks leśny o powierzchni około 300 ha położony pomiędzy miejscowościami Jerzmanowa i Obiszów. Zagospodarowanie tego kompleksu powinno być wspólnym dziełem Samorządów Gmin Jerzmanowa, Żukowice, Polkowice, Grębocice, Radwanice i Miasta Głogów oraz Nadleśnictwa Głogów. Walory turystyczne miejsca zostały dostrzeżone już przed 1939 rokiem kiedy wytyczono część ścieżek spacerowych i wybudowano widokową altanę. Obok szlaków spacerowych usytuowanych na terenie bardzo zróżnicowanym, rozpoczyna się trasa rowerowa przebiegająca wzdłuż cieku Stobna w Dolinie Pięciu Stawów.

Dla zamiłowanych zbieraczy grzybów i jagód usytuowano przy największym kompleksie leśnym dwa miejsca parkowania: w Leśnictwie Gola i Obisz.

Korzystając z terenów leśnych należy pamiętać, że stałym zakazem wstępu objęte są:

a) uprawy leśne do 4 m wysokości,
b) powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne,
c) ostoje zwierząt,
d) źródliska rzek i potoków,
e) obszary zagrożone erozją,

a ponadto należy wiedzieć, że w lasach zabronione jest:

a) zanieczyszczania gleby i wód,
b) zaśmiecania,
c) rozkopywania gruntu,
d) niszczenia grzybów oraz grzybni,
e) niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów lub innych roślin,
f) niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych oraz znaków i tablic,
g) zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych zabronionych,
h) rozgarniania i zbierania ściółki,
i) wypasu zwierząt gospodarskich,
j) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego,
k) wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich, a także niszczenia legowisk, nor i mrowisk,
l) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt,
m) puszczania psów luzem,
n) hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków wymagających wszczęcia alarmu.

Rezerwat "Uroczysko Obiszów"

utworzony zarządzeniem nr 72 MLiPD z 23.06.1972 roku o powierzchni 6,28 ha. Celem utworzenia rezerwatu była ochrona fragmentu lasu dębowego pochodzenia naturalnego na siedlisku lasu świeżego ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych.
Lasy rezerwatu do 1945 roku stanowiły własność państwa. Odnośnie przeszłej niemieckiej gospodarki leśnej brak danych źródłowych. W okresie powojennym z chwilą powstania pierwszych projektów utworzenia rezerwatu zaniechano całkowicie pobierania użytków. Prowadzono jedynie cięcia sanitarne. Rezerwat położony jest na terenie pagórkowatym (różnica wzniesień od 140 - 170 m npm), z klimatem łagodnym, średnią ilością opadów ( 580 mm ) i średnią temperaturą roczną 8,3oC.
W części środkowej występują źródliska, które wykorzystywane są pod ujęcie wody pitnej (jeszcze z okresu przedwojennego).
Budowę geologiczną terenu na którym położony jest rezerwat kształtował lodowiec. Zostały naniesione osady dyluwialne w postaci piasków gliniastych z domieszką żwiru i kamieni na glinie. Taki skład mechaniczny oraz właściwości fizyko - chemiczne przyczyniły się do wytworzenia gleby brunatnej właściwej, a na nieznacznej powierzchni skrytobielicowej.
W rezerwacie podlega ochronie dobrze wykształcony fragment lasu grądowego Galio sylvatici -Carpinetum., o stosunkowo bogatej i naturalnej florze rodzimej, co jest szczególnie cenne na obszarze cechującym się generalnie ubóstwem florystycznym, wysokim zanieczyszczeniem powietrza oraz silnym przekształceniem szaty roślinnej.

Rezerwat "Dalkowskie Jary"

Położony jest na terenie Leśnictwa Dalków (woj. dolnośląskie, powiat polkowicki, gmina Gaworzyce).
Utworzony został Zarządzeniem 72 MLiPD z 23.06.1972 roku o powierzchni 17,05 ha, powiększony w 2002 r na mocy Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskiego z dnia 31 lipca 2002 r., obecnie zajmuje powierzchnię 36,12 ha.
Jest to rezerwat częściowy chroniący fragmentu lasu świeżego z przewagą buka pochodzenia naturalnego dla celów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych.
Lasy rezerwatu do 1945 roku stanowiły własność większego majątku ziemskiego. Do dzisiaj na terenie leśnym znajduje się zniszczony pomnik i grota grobowca rodziny byłych właścicieli.
Brak jest danych źródłowych zarówno co do założeń gospodarczych jak i osiąganych wyników, ale można przypuszczać, że utrzymanie fragmentu drzewostanu bukowego naturalnego pochodzenia miało cele krajobrazowe i doświadczalne.
W okresie powojennym z chwilą powstania pierwszych projektów utworzenia rezerwatu ograniczono pobór użytków do cięć sanitarnych.
Na terenie rezerwatu znalazły ochronę najintensywniej ukształtowane formy geomorficzne Wzgórz Dalkowskich : wzgórza o stromych zboczach żłobione siecią wąwozów. Na stosunkowo małej powierzchni rezerwatu różnica wysokości wynosi 65 m pomiędzy bezwzględnymi wysokościami 150- 215 m. W rezerwacie wyodrębniono dwa zespoły buczyn (żyzna buczyna niżowa Melico ? Fagetum i kwaśna buczyna niżowa Luzulo pilosae- Fagetum) o charakterystycznej dla Wzgórz Dalkowskich zubożałej postaci , rosnące na granicy zasięgu buka.
Obok dojrzałych buczyn występują stadia lasów regenerujących , lecz w dzisiejszym stadium zawansowania nie można określić ostatecznie kierunku sukcesji. Z pewnością na dużym obszarze będą to lasy jaworowe.
W partii szczytowej rezerwatu występują dwa grodziska z dość dobrze zachowanymi fosami obronnymi określone jako zabytki kultury łużyckiej i wczesnośredniowiecznej. Grodziska te są ujęte w rejestrze zabytków kultury.

Rezerwat "Buczyna Jakubowska" 

    Utworzony w 2001 r. na mocy Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskiego z dnia 5 maja 2001r. jako rezerwat fitocenotyczny leśny w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych, unikalnych fragmentów bukowych oraz grądów i łęgów.
Rezerwat zajmuje powierzchnię 19,54 ha . Znajduje się w miejscowości Jakubów (gmina Radwanice, powiat Polkowice, województwo dolnośląskie) Leśnictwie Dobromil .
Dużą atrakcją są źródliska, z których jedno zostało obudowane i znane jest obecnie pod nazwą Źródła św. Jakuba oraz związana z nim legenda o uzdrawiającej mocy jego wody.
Znajduje się tu stanowisko bluszczu pospolitego Hedera helix, rośliny objętej ochroną całkowitą.
W 2003 roku utworzono na terenie rezerwatu ścieżkę edukacyjną, w celu podniesienia dydaktycznych walorów tego miejsca.

Lasy HCVF

Lasy o szczególnych walorach przyrodniczych HCVF(High Conservation Value Forests) wyznaczone w Nadleśnictwie Głogów
  •   HCVF 1 - lasy posiadające globalne, regionalne lub narodowe znaczenie pod względem koncentracji  wartości biologicznych, do których zaliczono:
1.1 - obszary na których w obowiązujących planach ochrony bądź w zadaniach ochronnych nie przewiduje się wykonywanie żadnych zabiegów ochronnych - rezerwaty i Parki Narodowe,
1.2  - ostoje zagrożonych i ginących gatunków - (do tej kategorii zaliczono ostoje takich ptaków jak bocian czarny czy bielik),
  • HCVF 2 -kompleksy leśne odgrywające znaczącą rolę w krajobrazie, w skali krajowej, makroregionalnej lub globalnej,
  •  HCVF 3 -obszary obejmujące rzadkie, ginące lub zagrożone ekosystemy, w podziale na:
3.1- ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące, marginalne z punktu widzenia gospodarki leśnej:  do kategorii tych lasów zaliczono typy siedlisk z załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory uznane za siedliska priorytetowe takie jak bory chrobotkowe, borealna świerczyny bagienne czy bory bagienne typowe;
3.2 -  ekosystemy rzadkie i zagrożone w skali Europy, lecz w Polsce pospolitsze, występujące wielkoobszarowo stanowiące ważne obszary gospodarki leśnej: do kategorii tych lasów zaliczono typy siedlisk z załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, takie jak grądy i łęgi,
  •    HCVF 4 - lasy pełniące funkcje w sytuacjach krytycznych, do których zaliczono:
4.1.  lasy wodochronne zgodnie z wytycznymi zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki leśnej;
4.2   lasy glebochronne zgodnie z wytycznymi zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska , Zasobów  Naturalnych i Leśnictwa z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu uznawania lasów za ochronne oraz szczegółowych zasad prowadzenia w nich gospodarki leśnej;
  • HCVF 6 -lasy kluczowe dla tożsamości kulturowej lokalnych społeczności; lasy tej kategorii wyznaczono na podstawie wyników konsultacji społecznych. Kategorię tą ustalano w porozumieniu z lokalnymi władzami na poziomie gminy.
Logo Biuletynu Informacji Publicznej
Informacje o publikacji dokumentu
Pierwsza publikacja:
12.08.2021 09:39 ŁUKASZ CIOSEK
Wytwarzający/ Odpowiadający:
Łukasz Ciosek
Tytuł Wersja Dane zmiany / publikacji
Ochrona przyrody 1.0 12.08.2021 09:39 ŁUKASZ CIOSEK

Aby uzyskać archiwalną wersję należy skontaktować się z Redakcją BIP

{"register":{"columns":[]}}