Gen. bryg. Adam Karol KIEŁBIŃSKI
Gen. bryg. Adam Karol KIEŁBIŃSKI, syn Jana i Jarosławy z Kalińskich, urodził się 24 grudnia 1886 r. w Kawsku, w powiecie stryjskim, województwo stanisławowskie (obecnie Ukraina). Żonaty z Józefą, z którą miał dwoje dzieci: syna Jerzego i córkę Marię.
Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego w Wiedniu. Jest autorem artykułów o tematyce prawnej. Czynny był również na polu literackim i muzycznym.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich oraz Polskiego Korpusu Posiłkowego. Był oficerem 2 pułku piechoty. 15 grudnia 1915 r. został awansowany na stopień chorążego, a 1 listopada 1916 r. na stopień podporucznika piechoty.
Sprawował funkcję prokuratora i referenta prawnego przy Dowództwie II Korpusu Wojska Polskiego.
Reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 r. został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika. 6 listopada 1918 r. Rada Regencyjna mianowała go kapitanem audytorem. Szef Sztabu Generalnego, gen. dyw. Tadeusz Rozwadowski, przydzielił go do Okręgu Generalnego Lubelskiego i powierzył tymczasowo kierownictwo Sądu i stanowisko referenta prawnego Dowództwa Okręgu Generalnego Lubelskiego.
Od 1 czerwca 1921 r. Adam Karol Kiełbiński pełnił służbę w Najwyższym Sądzie Wojskowym w Warszawie, pozostając na ewidencji Oddziału VI Prawnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
W latach 1923-1924 pełnił służbę na stanowisku sędziego orzekającego w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VII w Poznaniu. 16 marca 1927 r. został awansowany na stopień pułkownika, a w 1928 roku pełnił funkcję prokuratora przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VII w Poznaniu. 7 stycznia 1931 r. został mianowany sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie.
31 sierpnia 1935 r. prezydent RP Ignacy Mościcki zwolnił Adama Karola Kiełbińskiego ze stanowiska sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego i mianował go prokuratorem przy Najwyższym Sądzie Wojskowym.
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosnę 1940 r. został przetransportowany do Katynia i tam rozstrzelany. Jego ciało spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Postanowieniem ś.p. prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 r. został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Wielokrotnie odznaczany, w tym: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych – czterokrotnie, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowy za wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką za Rany i Kontuzje oraz Medalem Międzysojuszniczym „Médaille Interalliée”.
Źródła:
1. Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Warszawa, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000
2. Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych
3. Dzienniki Rozporządzeń Ministra Spraw Wojskowych 1918
4. Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów. Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917
5. Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
6. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
7. Zbiory Centralnego Archiwum Wojskowego
