Prokuratura Krajowa

Oskarżeni wytworzyli znaczne ilości narkotyków

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 24 marca 2017 roku uznał Rafała M., Sebastiana B. i Piotra M. za winnych uprawiania, w celu osiągniecia korzyści majątkowych, konopi innych niż włókniste, w ilości mogącej dostarczyć znacznych ilości ziela konopi, z których wytworzyli nie mniej niż 1200 gram suszu oraz usiłowali wytworzyć 2 544,615 grama suszu. Piotr M. uznany został także winnym udzielania innym osobom, w celu osiągniecia korzyści majątkowej, ziela konopi innych niż włókniste.

Sąd wymierzył Piotrowi M. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Instytucja nadzwyczajnego złagodzenia kary została również zastosowana wobec oskarżonych Rafała M. i Sebastiana B. Sąd wymierzył im karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata.

Prokurator zaskarżył wyrok Sądu I instancji

Od wyroku tego apelację na niekorzyść oskarżonych złożył prokurator. Wyrokowi temu zarzucił rażącą niewspółmierność kar orzeczonych wobec oskarżonych. W apelacji prokurator wskazał także, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego, poprzez błędne zastosowanie art. 60 par. 1 kodeksu karnego, jako podstawy nadzwyczajnego złagodzenia kary. Przepis ten pozwala sądowi na nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy wychowawcze określone w art. 54 par. 1 kodeksu karnego.

Po rozpoznaniu środka odwoławczego Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z 9 sierpnia 2017 roku zmienił zaskarżone orzeczenie. Za podstawę nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec oskarżonych Piotra M., Rafała M. i Sebastiana B. za przestępstwo uprawy konopi w celu osiągniecia korzyści majątkowej Sąd odwoławczy przyjął art. 60 par. 2 i 6 pkt 2 kodeksu karnego. Zgodnie z tymi przepisami Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju. Jeżeli czyn stanowi inną zbrodnię, niż zagrożoną karą co najmniej 25 lat pozbawienia wolności, Sąd wymierza karę pozbawienia wolności nie niższą od jednej trzeciej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Kary wymierzone oskarżonym Sąd Apelacyjny we Wrocławiu uznał za adekwatne do popełnionych przez nich przestępstw, spełniające cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sprawą zajmie się Sąd Najwyższy

Z takim rozstrzygnięciem nie zgodził się Prokurator Regionalny we Wrocławiu i Prokurator Generalny, który na wniosek dolnośląskich prokuratorów wniósł kasacją do Sądu Najwyższego na niekorzyść oskarżonych.

W swojej kasacji Prokurator Generalny zarzucił rażącą niewspółmierność kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonych Piotra M., Rafała M. i Sebastiana B. W ocenie Prokuratora Generalnego orzeczenie wobec oskarżonych kar z zastosowaniem ich nadzwyczajnego złagodzenia, było nieadekwatne do wagi popełnionych przez nich przestępstw, w tym czynu stanowiącego zbrodnię. Orzeczone wobec nich kary nie spełniają celów stawianych im w ramach prewencji ogólnej i szczególnej.

Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu w zakresie orzeczenia o karze i przekazanie sprawy temu Sądowi celem ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym w tym zakresie.

Dział Prasowy
Prokuratura Krajowa