Mjr dr Franciszek Maurycy KONIECZNY
Mjr dr Franciszek Maurycy KONIECZNY, syn Marcina i Klary z domu Grabieckiej, urodził się 22 września 1884 r. w Jarosławiu. Był żonaty z Józefą Osińską.
Po ukończeniu szkoły kadeckiej we Lwowie w 1904 r. służył w 56 pułku piechoty austriackiej w Krakowie i Wadowicach. Jako podporucznik przeszedł w stan nieczynny, kończąc w międzyczasie Szkołę Handlową w Krakowie. Zdobył stanowisko dyrektora Banku Powiatowego w Tarnopolu. W 1914 r. powołany do służby wojskowej. W latach 1915-1918 jako oficer armii austriackiej bronił polskich pracowników kolei przed sądami polowymi zaborcy, ratując im życie. Po przejściu II Brygady ułatwił ucieczkę legionistom, tak że żaden nie został ujęty. Od dnia 4 listopada 1918 r. brał czynny udział w Obronie Lwowa jako szef oddziału defensywy. W 1920 r. był szefem Komisji Sejmowej dla badania okrucieństw ukraińskich, a potem szefem sądu polowego 13 Dywizji. Służbę zakończył w dniu 31 stycznia 1923 r. przechodząc do rezerwy jako major (stopień od dnia 1 czerwca 1919 r.) Korpusu Sądowego Wojska Polskiego. Nadto ukończył studia prawnicze oraz studia filozoficzne uzyskując stopnie doktora praw i doktora filozofii. W latach 1918 – 1921 brał udział w wojnie z Bolszewikami. Po demobilizacji przeszedł do zawodu adwokackiego we Lwowie, z którego w 1926 r. został powołany do Prokuratury Sądu Okręgowego w Starogardzie, a następnie w Poznaniu.
W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku był wiceprokuratorem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. Na Pomorzu był organizatorem oddziałów Związku Strzeleckiego, zaś w Poznaniu piastował godność prezesa Zarządu Powiatowego i wiceprezesa zarządu okręgowego Związku Strzeleckiego. Podczas niemieckiej okupacji, jako uciążliwy Polak, został deportowany z Wartheland do Generalnej Guberni. Zamieszkał wówczas przy ulicy Dietla 83 m. 6 w Krakowie. W dniu 16 kwietnia 1942 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy „Kommandeurder Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienstes für den Distrikt Krakau” jako zakładnik w kawiarni Plastyków przy ulicy Łobzowskiej 3. Następnie został osadzony w więzieniu przy ulicy Montelupich w Krakowie. Do KL Auschwitz został przywieziony transportem z Krakowa w dniu 25 kwietnia 1942 r. W obozie był oznaczony numerem więźniarskim 33133. Osadzony w bloku nr 4. Miesiąc później, w dniu 27 maja 1942 r. został rozstrzelany pod Ścianą Straceń KL Auschwitz.
Źródła:
1. Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.
2. http://www.auschwitz.org/muzeum/informacja-o-wiezniach/
3. https://www.krakow.sa.gov.pl/download/kzs-17-03—dodatek.pdf
4. zbiory Centralnego Archiwum Wojskowego
