Prokuratura Krajowa

Decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej

Decyzją z 16 marca 2012 roku Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej umorzył postępowanie wszczęte z wniosku spółki reprezentowanej przez Roberta N. i tym samym odmówił przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. Noakowskiego 12. Organ wskazał, że wniosek złożony przez spółkę pochodzi od osoby nieuprawnionej, nieposiadającej przymiotu strony w sprawie. Ponadto w archiwach i dokumentach własnościowych nie było orzeczeń, których unieważnienia domagał się wnioskodawca. Pełnomocnik spółki ich nie posiadał, mimo, że powoływał się na nie w treści wniosku. Wnioskodawca swoje prawa do nieruchomości opierał na nabyciu praw przez osoby, które zakupiły je w 1952 roku od Leona K. Ten posługując się sfałszowanym pełnomocnictwem dawnych właścicieli sprzedał powyższą nieruchomość sam sobie, za co został skazany prawomocnym wyrokiem z 08 października 1948 roku. Tym samym Leon K. nigdy skutecznie nie nabył praw do gruntu, wobec czego nie mógł skutecznie dokonać dalszego zbycia roszczeń do nieruchomości.

Organ wskazał, że brak jest przedmiotu orzekania, a mianowicie orzeczeń, których unieważnienia domagał się pełnomocnik Robert N. Ponadto w ocenie organu wnioskodawca nie posiadał legitymacji czynnej. Do Ministerstwa wpłynął wniosek spółki reprezentowanej przez pełnomocnika adw. Roberta N. o ponowne rozpoznanie sprawy. Decyzją z 20 października 2015 roku Minister Infrastruktury i Rozwoju nie uwzględnił  wniosku spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy i utrzymał w mocy decyzję Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Pełnomocnik Robert N. od powyższej decyzji złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Sąd nie podzielił powyższej argumentacji wskazując, że brak jest przedmiotu postępowania, a mianowicie zaskarżonych orzeczeń, których nie ujawniono w żadnych archiwach, ani księgach hipotecznych. Jednocześnie spółka roszcząca sobie prawa do nieruchomości przy ul. Nowakowskiego 12 praw tych skutecznie nie nabyła. Sąd stwierdził, że na organie administracji ciąży obowiązek wszechstronnego zbadania sprawy i ustalenia interesu prawnego stron. W ocenie sądu administracyjnego skoro podstawą nabycia roszczeń przez Leona K., było fałszerstwo  dokumentów, to prowadzi to do jednoznacznego wniosku, że spółka nigdy nie nabyła skutecznie praw do nieruchomości przy ul. Noakowskiego 12. Tym samym spółka nie miała interesu prawnego domagając się unieważnienia orzeczeń związanych z nieruchomością.

Prokurator wniósł o nieuwzględnienie skargi kasacyjnej

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik spółki Robert N. złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, a w konsekwencji nieuzasadnione umorzenie postępowania.

Prokurator wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej wskazując, że prawidłowym było umorzenie postępowania z uwagi na brak przedmiotu postępowania administracyjnego. Przejawia się ona w braku decyzji, wobec której zgłoszono wniosek o stwierdzenie nieważności, ponieważ nie odnaleziono orzeczeń ani Prezydium Rady Narodowej z 1952 roku, ani też decyzji utrzymującej to orzeczenie w mocy z 1953 roku. W ocenie prokuratora brak było uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zarzutów skargi kasacyjnej bowiem wyrok Sądu pierwszej instancji nie zawierał naruszeń tak przepisów procedury, jak przepisów prawa materialnego. Prokurator wskazał, że wyrok WSA należy uznać za słuszny i sprawiedliwy.

Naczelny Sąd Administracyjny w pełni podzielił stanowisko Prokuratury Regionalnej we Wrocławiu i oddalił skargę kasacyjną pełnomocnika Roberta N. (wyrok NSA z 21 sierpnia 2018 roku sygn. I OSK 2356/16)

Dział Prasowy
Prokuratura Krajowa