Prokuratura Krajowa

Prokurator Krajowy w swoim wystąpieniu podkreślił, że styczniowa nowelizacja ustawy o Policji wprowadziła zmiany, na które obywatele, w tym także prokuratorzy długo czekali.

Daje ona większe możliwości skutecznego ścigania przestępców i ochrony Polaków przed zagrożeniami ze strony zorganizowanych grup przestępczych, najgroźniejszych  bandytów i terroryzmu. Jednocześnie ustawa ta oraz nowe Prawo o prokuraturze wbrew doniesieniom niektórych mediów przez przyjęcie nowych rozwiązań, w sposób realny zwiększyło kontrolę nad działaniem operacyjno – rozpoznawczym Policji i innych służb przez niezależną prokuraturę.

Następstwem tych zmian jest m.in. utworzenie po raz pierwszy w historii w Prokuraturze Krajowej Wydziału Nadzoru nad Czynnościami Operacyjno – Rozpoznawczymi.

Nowa ustawa o policji dowiodła już swojej przydatności. Dzięki niej udało się w lutym br. stosunkowo szybko zatrzymać bardzo niebezpiecznego przestępcę, który zabił, poćwiartował i podpalił młodą kobietę z Warszawy. Policja trafiła na jego ślad dzięki temu, że uciekając przez kilka krajów Europy aż na Maltę korzystał z Internetu.

To właśnie ustawa o Policji daje teraz możliwość organom ścigania uzyskiwania informacji, z jakich serwisów korzystają internauci i gdzie się logują. Tego rodzaju kontrola jest konieczna także po to, żeby w porę wykrywać ewentualne zagrożenia. Dziś przestępcy, czy zamachowcy bardzo często porozumiewają się właśnie za pośrednictwem serwisów internetowych.

Ustawa – na co zwracał uwagę przedstawicieli Komisji Weneckiej Prokurator Krajowy w czasie spotkania – jest zgodna z dyrektywą Unii Europejskiej z 2006 roku, która powstała jako odpowiedź na zamachy w Londynie i Madrycie. A po tragicznych marcowych zamachach w Brukseli nikt nie powinien mieć wątpliwości, że wprowadzenie takich rozwiązań jest konieczne i pilne także w naszym kraju. Zwłaszcza że coraz częściej stajemy się krajem tranzytowym dla terrorystów.

Na koniec Prokurator Krajowy stwierdził, że w jego ocenie został wysłuchany z życzliwością i zrozumieniem.

Europejska Komisja na rzecz Demokracji przez Prawo, szerzej znana pod nazwą Komisji Weneckiej, jest organem doradczym Rady Europy złożonym z niezależnych ekspertów w dziedzinie prawa konstytucyjnego i międzynarodowego, sędziów sądów najwyższych i trybunałów konstytucyjnych państw członkowskich, członków parlamentów narodowych oraz urzędników służby cywilnej.

Komisja Wenecka działa w formule tzw. rozszerzonego porozumienia częściowego RE.  Powstała w 1990 r. w czasie transformacji ustrojowej państw Europy Środkowej i Wschodniej. W jej skład wchodzi obecnie łącznie 59 państw – wszystkie państwa członkowskie Rady Europy oraz Algieria, Brazylia, Chile, Izrael, Kazachstan, Republika Korei, Kirgistan, Maroko, Meksyk, Peru, Tunezja i USA. Ponadto wiele państw posiada status obserwatora, a OBWE oraz Komisja Europejska uczestniczą w sesjach plenarnych Komisji Weneckiej.

Działalność Komisji dotyczy 3 głównych obszarów:
– instytucje demokratyczne i prawa podstawowe;
– sprawiedliwość konstytucyjna
– wybory, referenda i partie polityczne.

Nadrzędnym celem Komisji jest zapewnianie demokratycznego i sprawnego funkcjonowania instytucji demokratycznych oraz ochrona praw człowieka. Działalność Komisji Weneckiej koncentruje się przede wszystkim na udzielaniu pomocy technicznej indywidualnym państwom. Analizując przepisy prawa krajowego, Komisja Wenecka identyfikuje potencjalne niezgodności ze standardami europejskimi lub luki w prawie.  Komisja Wenecka ocenia teksty konstytucyjne i inne uregulowania o charakterze systemowym (np. prawo wyborcze, prawo dotyczące mniejszości lub niezależności sądownictwa). Opinie Komisji nie są wiążące, a sama Komisja za zadanie postawiła sobie działanie na bazie dialogu, stąd też choćby wizyty studyjne w państwach, których akty prawne są opiniowane celem lepszego zrozumienia realiów i wypracowania jak najbardziej obiektywnego spojrzenia.

Głównym zadaniem Komisji jest wydawanie opinii prawnych dotyczących projektów aktów prawnych przygotowanych przez poszczególne państwa bądź aktów prawnych mających już moc prawną. Jak dotąd Komisja wydała ponad 500 takich opinii na temat ponad pięćdziesięciu krajów. ETPCz tylko od 2002 r. w ponad 50 sprawach powołał się na opracowania Komisji Weneckiej.

Wniosek o opinię prawną w sprawie danego aktu prawnego może złożyć państwo członkowskie (parlament, rząd lub głowa państwa), Rada Europy (Sekretariat Generalny, KM, Zgromadzenie Parlamentarne RE lub Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych) oraz organizacje międzynarodowe (UE, OBWE lub inne organizacje zaangażowane w prace Komisji Weneckiej).

Biuro Prezydialne
Prokuratura Krajowa