Prokuratura Krajowa

Postępowanie w tej sprawie zostało zainicjowane zeznaniami Zastępcy PG Roberta Hernanda.

Po przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego prokurator z WSW PK w dniu 8 lipca 2024 r. wydał decyzję o odmowie wszczęcia śledztwa wobec braku znamion czynu zabronionego. Prokurator uznał, że działania Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Adama Bodnara, polegające na wydaniu polecenia wykorzystania przez Zastępcę PG Roberta Hernanda zaległego urlopu wypoczynkowego oraz dezaktywowaniu jego karty wejściowej do budynku Prokuratury Krajowej, nie stanowiły przestępstwa określonego w art. 231 § 1 kk (przekroczenie uprawnień) ani w art. 218 § 1a kk (złośliwe lub uporczywe naruszenie praw pracowniczych). Zdaniem prokuratora Prokurator Generalny był uprawniony do wydania polecenia służbowego dotyczącego urlopu – jako przełożony wszystkich prokuratorów, także Zastępcy PG. Polecenie wykorzystania zaległego urlopu było zgodne z przepisami prawa pracy.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik pokrzywdzonego Roberta Hernanda, podnosząc zarzuty obrazy przepisów postępowania.

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2025 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie nie uwzględnił powyższego zażalenia i utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż podziela argumentację prawną prokuratora z WSW PK, że czyny Prokuratora Generalnego nie stanowiły przestępstwa przekroczenia uprawnień ani złośliwego lub uporczywego naruszenia praw pracowniczych.

W szczególności Sąd wskazał, iż zgodnie z treścią art. 13 § 1-3 ustawy Prawo o prokuraturze, Prokurator Generalny kieruje działalnością prokuratury osobiście lub za pośrednictwem Prokuratora Krajowego oraz pozostałych zastępców Prokuratora Generalnego, wydając zarządzenia, wytyczne i polecenia. Prokurator Generalny jest przełożonym prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury. Kompetencje i zadania Prokuratora Generalnego wynikające z ustaw może również realizować upoważniony przez niego Prokurator Krajowy lub inny zastępca Prokuratora Generalnego. Prokurator Generalny wydaje w tym zakresie stosowne zarządzenia.

Zgodnie zaś z przepisem art. 13 § 3a pkt 2 ww. ustawy, do kompetencji i zadań Pierwszego Zastępcy Prokuratora Generalnego – Prokuratora Krajowego należy w szczególności „podejmowanie decyzji w sprawach osobowych prokuratorów oraz asesorów prokuratury, z wyłączeniem decyzji należących do kompetencji kierowników podległych jednostek organizacyjnych.” W ocenie Sądu, wykładnia systemowa regulacji zawartych w ustawie Prawo o prokuraturze prowadzi do wniosku, że Prokurator Generalny może samodzielnie działać w ramach przyznanych mu ustawowo kompetencji. Dotyczy to również spraw osobowych prokuratorów. Należy zauważyć, że przepis art. 13 § 3a pkt 2 ustawy Prawo o prokuraturze nie przyznaje Prokuratorowi Krajowemu wyłącznych uprawnień w zakresie podejmowania decyzji w sprawach osobowych prokuratorów oraz asesorów prokuratury. Oznacza to, że takie uprawnienia przysługują również Prokuratorowi Generalnemu, a tym samym nie doszło do realizacji znamion przestępstwa z art. 231 § 1 kk. Zdaniem Sądu, nie stanowiło przekroczenia uprawnień również dezaktywowanie karty dostępu do budynku Prokuratury Krajowej. Było to konsekwencją wcześniejszej decyzji Prokuratora Generalnego i miało na celu realizację polecenia wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego.

Nadto Sąd podkreślił, iż przestępstwo z art. 218 § 1a kk polega na złośliwym lub uporczywym naruszaniu prawa pracownika. Tymczasem wydanie polecenia wykorzystania przez Zastępcę Prokuratora Generalnego zaległego urlopu wypoczynkowego przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego nie może zostać uznane za działanie złośliwe. Jednorazowe polecenie dotyczące wykorzystania zaległego urlopu nie nosi również znamion uporczywości.

Postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa jest obecnie prawomocne. 

prok. Przemysław Nowak
Rzecznik Prasowy
Prokuratury Krajowej