Prokuratura Krajowa

Czego domagała się pacjentka

W sprawie tej powódka Z. B. wniosła o zasądzenie od pozwanego szpitala kwoty 50 tysięcy złotych tytułem odszkodowania, kwoty 350 tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia i po 2 tysiące złotych miesięcznie tytułem renty. Wniosła również o ustalenie odpowiedzialności pozwanego szpitala za przyszłe następstwa operacji tarczycy.

Uzasadniając swoje roszczenia pacjentka wskazała, że lekarze dopuścili się błędu medycznego.

Sąd Okręgowy oddalił powództwo pacjentki. Sąd Apelacyjny również nie uwzględnił jej argumentów. Podzielając ustalenia faktyczne i ocenę prawną sądu pierwszej instancji oddalił apelację powódki Z. B.

Zarzuty Prokuratora Generalnego

Prokurator Generalny nie zgodził się z rozstrzygnięciem sąd odwoławczego. Złożył skargę kasacyjną wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Prokurator Generalny podniósł, że sąd dopuścił się naruszenia przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy. Polegało to na nie uwzględnieniu przez sąd odwoławczy fragmentów opinii biegłych lekarzy i zeznań powódki istotnych dla oceny odpowiedzialności pozwanego szpitala.

Prokurator Generalny wskazał również na niewłaściwe zastosowanie przez sąd art. 355 par. 2 kodeksu cywilnego. W ocenie Prokuratora Generalnego sąd w sposób nieodpowiedni oraz niedostosowany do okoliczności sprawy uwzględnił czynnik należytego i starannego działania profesjonalnego personelu medycznego szpitala.

Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego

Podzielając argumentację Prokuratora Generalnego Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania.

Sędziowie Sądu Najwyższego wskazali m.in., że każdorazowo ocena, iż określona szkoda jest skutkiem niepowodzenia medycznego, objętego wyłącznym ryzykiem pacjenta, wymaga poczynienia nie budzących wątpliwości ustaleń odnośnie do przyczyn szkody, w całym łańcuchu zdarzeń, które ją spowodowały. Sąd odwoławczy takich stanowczych ustaleń, opartych na pełnej wszechstronnej ocenie materiału dowodowego, nie poczynił. Sąd drugiej instancji nie odniósł się również do zarzutów apelacyjnych powódki.

Między innymi z tych powodów Sąd Najwyższy uznał, że nie można odeprzeć zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej Prokuratora Generalnego. Musiało to skutkować uchyleniem zaskarżonego orzeczenia.

Dział Prasowy

Prokuratura Krajowa