Policealne Studium Animatorów Kultury w Kaliszu

Dwa lata intensywnej nauki, artystycznych poszukiwań i pracy z medium fotograficznym – tyle trwała droga słuchaczek kierunku „Animator fotografii” w Studium Animatorów Kultury w Kaliszu. To wyjątkowe kształcenie łączy teorię i praktykę, oferując uczestnikom solidne podstawy z zakresu fotografii, historii sztuki, kultury wizualnej, a także działań animacyjnych w obszarze obrazu. Zwieńczeniem tej drogi są prace dyplomowe, które nie tylko podsumowują zdobyte umiejętności, ale również stanowią osobiste wypowiedzi artystyczne.

Wystawa dyplomowa “Potrójna ekspozycja” – trzy spojrzenia, trzy opowieści

23 maja w przestrzeni Forum Synagoga w Ostrowie Wielkopolskim odbyła się wystawa dyplomowa, podczas której swoje projekty zaprezentowały trzy absolwentki: Małgorzata Margarita Dąbrówka, Marta Wolff-Brajer i Justyna Nożyńska. Wydarzenie zatytułowane „Potrójna ekspozycja” było nie tylko podsumowaniem ich edukacyjnej drogi, ale również świadectwem indywidualnych poszukiwań i artystycznych głosów.

• Małgorzata Margarita Dąbrówka – „Czas”
  
  Jej prace to abstrakcyjna refleksja nad ulotnością i trwaniem. Forma, światło i kompozycja stają się tutaj narzędziami narracji o tym, co nieuchwytne i trudne do zdefiniowania.
  
  „Czas” w fotografii ma szczególne znaczenie – jest nie tylko symbolem, ale także jej wewnętrzną gramatyką.Ustawienie czasu naświetlania może zatrzymać ruch – zamrozić nawet najszybciej pędzącego konia w locie – lub, odwrotnie, rozciągnąć go w malarską smugę, jak cień przesuwającego się cicho człowieka. Czas w fotografii staje się metaforą przemijania, ale też sposobem narracji. Margarita Dąbrówka używa go intuicyjnie i poetycko, tworząc obrazy, które mówią o zatrzymaniu chwili i równoczesnym jej rozmyciu. W tym ujęciu każda fotografia jest z jednej strony śladem, z drugiej – propozycją refleksji nad tym, jak bardzo nasze postrzeganie rzeczywistości zależy od rytmu, w jakim ją zapisujemy.
   
• Marta Wolff-Brajer – „Obecni Nieobecni”
  
  Jej cykl fotograficzny to przejmująca podróż przez miejsca i pamięć. Autorka zestawia archiwalne fotografie z aktualnymi ujęciami tych samych lokalizacji, tworząc wizualny dialog przeszłości z teraźniejszością.
  
  Fotografia w tym projekcie funkcjonuje jako dokument historyczny – nie tylko zapis chwili, ale również próba zachowania dziedzictwa kulturowego. Staje się narzędziem budowania idiomów miejsc, wspólnot i tożsamości lokalnych. Wolff-Brajer pokazuje, że nawet jeśli fizyczna obecność ludzi z dawnych zdjęć została wymazana przez czas, ich duch pozostał wpisany w przestrzeń. Te zestawienia są opowieścią o ciągłości, ale i o przemianie – o tym, jak nieobecność może wciąż rezonować w obecnym. To także subtelna lekcja patrzenia – z uwagą, z empatią, z historyczną świadomością.
   
• Justyna Nożyńska – „Ciała Nieposłuszne”
  
  Seria portretów Justyny Nożyńskiej to mocna, świadoma i zaangażowana wypowiedź artystyczna. Autorka mierzy się z tematami sprawczości, cielesności i oporu wobec narzucanych ról społecznych.
  
  Fotografia staje się tu narzędziem portretowania społeczeństwa – medium, które obnaża jego wady i mechanizmy wykluczania, ale też potrafi podkreślić siłę, indywidualność i odwagę jednostek. W tym ujęciu aparat to nie tylko rejestrator obrazu, lecz także lustro – nieustannie odbijające nasze lęki, ambicje, relacje władzy i wyobrażenia o ciele. Nożyńska świadomie sięga po estetykę portretu krytycznego, by zadać pytanie: kto decyduje o normie? Kto ma prawo być widziany i w jaki sposób? Jej bohaterki i bohaterowie nie wpisują się w dominujące wzorce – i właśnie dlatego ich obecność w kadrze jest tak ważna i silna.

Edukacja jako przestrzeń twórczego dojrzewania

Kierunek „Animator fotografii” to nie tylko technika i wiedza – to przede wszystkim nauka patrzenia, rozumienia obrazu i świadomego korzystania z języka fotografii w kontekście kultury i społeczeństwa. Studenci uczą się pracy z grupą, planowania i realizacji wydarzeń artystycznych oraz krytycznego podejścia do własnej twórczości. Dyplom wieńczy ten proces – nie tylko jako formalne podsumowanie nauki, ale też jako osobisty projekt, który często staje się początkiem nowej drogi.

Wernisaż – przestrzeń spotkania i rozmowy

Wieczór w Forum Synagoga był nie tylko prezentacją prac, ale również okazją do rozmów, refleksji i spotkania z fotografią w jej najbardziej zaangażowanej formie. Obecni goście mieli możliwość bezpośredniego kontaktu z autorkami i ich historiami, a także wspólnego przeżywania sztuki w atmosferze wzajemnego szacunku i otwartości.

Organizatorzy dziękują Forum Synagoga oraz Ostrowskiemu Centrum Kultury za wsparcie i gościnność. Dla tych, którzy nie mogli być obecni – dostępna jest fotorelacja autorstwa Tomasza Bąka, dokumentująca ten ważny moment w życiu młodych artystek.

„Potrójna ekspozycja” to nie tylko wystawa – to świadectwo tego, jak fotografia może opowiadać o świecie, który jest zarazem zewnętrzny i wewnętrzny.