Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. W. Żeleńskiego w Krakowie

Sala Koncertowa Państwowej Szkoły Muzycznej II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie zaprojektowana została z myślą o co najmniej dwustuosobowej widowni uczniowskiej (muzyczną edukację pobiera tu corocznie 320 do 340 uczniów krakowskich szkół średnich, a grono nauczycielskie liczy 110 profesorów). Główny projektant, dr inż. arch. Wojciech Chmielewski, zaplanował przebudowę istniejącego, nieużytkowego poddasza zabytkowego budynku (nadbudowa nowej kubatury dachu w granicach niezmienionych gabarytów ścian kolankowych) oraz dobudowę od strony niewielkiego podwórza przeszklonego holu wejściowego wraz z windą dla niepełnosprawnych.

Budynek PSM II stopnia jest obiektem zabytkowym, znajdującym się w strefie ścisłej ochrony konserwatorskiej i stanowi istotny element architektonicznej pierzei ulic Basztowej i Krowoderskiej. Pierwotnie został wzniesiony jako trzykondygnacyjna rezydencja mieszczańska, nadbudowana o jedną kondygnację pod koniec XIX wieku. Nadbudowa ta nie objęła swym zakresem architektonicznego ukształtowania sylwety dachu stosowanej do neorenesansowej stylistyki elewacji budynku. Do czasu przeprowadzonych zmian dach był wręcz niewidoczny, prawie płaski, prowizoryczny. Według Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, warunkiem nadbudowy było zachowanie dotychczasowego gabarytu gzymsowania ścian kolankowych oraz niewprowadzanie otworów okiennych w nowo kształtowane połacie dachowe od strony Plant oraz sąsiedniego budynku „Florianki”.

Układ funkcjonalno-przestrzenny sali koncertowej i pomieszczeń dydaktycznych zdeterminowany został kształtem istniejącego budynku, który jednocześnie pozwolił na wprowadzenie do kondygnacji dachu nowych technologicznie rozwiązań konstrukcyjnych (przekrycie z ram drewna klejonego oraz stalowo-płytowe stropy odciążające nad drewnianymi stropami niższej kondygnacji). Sala posiada bardzo dobrą akustykę m.in. dzięki zastosowanemu wyposażeniu z naturalnych materiałów - drewna klejonego, fibro tapety, drewnopochodnych rozpraszaczy dźwięku oraz ruchomych paneli sufitowych pochłaniająco-odbijających z prasowanej wełny mineralnej. Sala posiada własny system klimatyzacji i zabezpieczeń przeciwpożarowych. Budowa była pewnego rodzaju wyczynem firm budowlanych, zwłaszcza w pierwszym etapie realizacji, kiedy przywiezione spoza Krakowa gotowe elementy ram konstrukcji drewnoklejonej zamontowano do stropu wprost z ulicy Basztowej w ciągu jednej nocy za pomocą samochodowych żurawi hydraulicznych. Wszystko to zostało przeprowadzone w godzinach nocnych bez konieczności tymczasowego rozbierania istniejącej więźby dachowej i pokrycia, przy braku tzw. placu budowy oraz przy zdemontowanej trakcji tramwajowej. Ta złożona operacja przebiegała płynnie i na pewno nie zakłóciła krakowianom spokoju, a budynek po 110 latach od ostatniej nadbudowy, został wreszcie ukończony, zyskując architektonicznie ukształtowaną sylwetę dachu i tak potrzebną szkole salę koncertową. Ważne jest też to, że udostępniono go osobom niepełnosprawnym.

Źródło: „Architektura i Biznes” nr 3/2005

Informacje techniczne:

Główny projektant: dr inż. arch. Wojciech Chmielewski

Miejsc siedzących: 250

Miejsc stojących: 50

Oświetlenie sceny

Oświetlenie: kinkiety boczne, górne światła centralne

Klimatyzacja