Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Jaworze

Każdego roku 16 października świat obchodzi Światowy Dzień Żywności, ale rok 2025 jest wyjątkowy. To nie tylko 44. rocznica święta, ale przede wszystkim 80 lat istnienia Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO).

Paradoks współczesnego świata jest jednak bolesny. 673 miliony ludzi żyje w głodzie, a jednocześnie planeta zmaga się z epidemią otyłości i masowym marnotrawstwem żywności. Trzecia część produkowanej żywności nigdy nie trafia na talerze.

Hasło tegorocznych obchodów brzmi: "Ramię w ramię dla lepszej żywności i lepszej przyszłości". To wezwanie do współpracy przez granice, sektory i pokolenia. Jak podkreśla dyrektor generalny FAO Qu Dongyu: "Musimy produkować więcej z mniejszymi zasobami".

Od rezolucji do globalnego ruchu
5 grudnia 1980 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję 35/70. Dokument uznawał żywność za "wymóg dla ludzkiego przetrwania i dobrostanu" oraz "podstawową ludzką potrzebę". Rezolucja ustanawiała Światowy Dzień Żywności, który miał być obchodzony po raz pierwszy 16 października 1981 roku.

Data nie była przypadkowa. Wybrano rocznicę założenia samej organizacji w 1945 roku. Decyzja zapadła jednogłośnie podczas 20. sesji Konferencji FAO.

Cztery dekady później święto stało się jednym z najważniejszych w kalendarzu ONZ. Dziś obchodzi je 150 krajów w 50 językach. Setki wydarzeń i działań informacyjnych łączą rządy, samorządy, przedsiębiorstwa, organizacje społeczne, media i młodzież.

Co może zrobić każdy z nas
Konsumenci również niosą część rozwiązania. Małe akty się sumują.

Wybieranie zdrowych diet i ograniczanie marnotrawstwa żywności to pierwsze kroki. Pomaganie w ochronie gleby, wody i bioróżnorodności, które czynią żywność możliwą, to kolejne.

Mówienie w imieniu głodujących, angażowanie się z decydentami i pozostawanie uważnym na zmiany – to sposoby na wzięcie udziału. Wybory, które robimy każdego dnia, kształtują świat, w którym żyjemy.

Rolnicy jako strażnicy zasobów naturalnych potrzebują narzędzi i technologii. Niezbędne jest zapewnienie im dostępu do ziemi, rynków i innych zasobów oraz zachowanie ich wiedzy, kultury i tradycji.

Środowiska akademickie mogą wykorzystać badania, dane, technologię i innowacje jako potężne narzędzia do zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego.

Organizacje społeczeństwa obywatelskiego dzięki swojej unikalnej pozycji jako mediatorzy mogą być kluczowymi graczami w podtrzymywaniu prawa do wystarczającej ilości żywności dla wszystkich.

Sektor prywatny odgrywa istotną rolę we wspólnym wysiłku kształtowania środowiska żywnościowego na rzecz przystępnych cenowo, zdrowych diet.

Razem możemy być zmianą