Powiatowa Stacja Sanitarno-
Epidemiologiczna w Lwówku Śląskim

Wścieklizna

Wścieklizna jest chorobą odzwierzęcą, wywołaną przez wirus neurotropowy, przenoszony na człowieka w następstwie pogryzienia bądź zanieczyszczenia uszkodzonej skóry lub błony śluzowej śliną zakażonych zwierząt. U ludzi wirus ten atakuje układ nerwowy, co objawia się ostrym zapaleniem mózgu i rdzenia kręgowego, które niemal zawsze prowadzi do śmierci. Głównym rezerwuarem wirusa są zwierzęta dzikie (wilki, lisy, nietoperze, wiewiórki), rzadziej domowe (psy, koty).

Okres wylęgania - od 1 do 3 miesięcy; w sporadycznych przypadkach może wynosić od 9 dni do kilku lat.

Źródło zakażenia - psy, koty, dzikie zwierzęta drapieżne, nietoperze, czasami inne zwierzęta – sarny, krowy, wiewiórki, gryzonie (myszy, szczury).

Drogi szerzenia - wirus przenoszony jest ze śliną chorego zwierzęcia przez ugryzienie albo oślinienie uszkodzonej skóry lub błon śluzowych.

W przypadku pogryzienia człowieka przez chore lub podejrzane o wściekliznę zwierzę należy:

• pozwolić, aby krew przez jakiś czas swobodnie wypływała z rany
• przemyć ranę wodą z mydłem
• zdezynfekować ranę
• nałożyć opatrunek
• zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu.

Lekarz ocenia stopień narażenia pacjenta na zakażenie wścieklizną i kwalifikuje do ewentualnych szczepień w poradni profilaktyki wścieklizny.

 

Objawy wścieklizny u ludzi:

• gorączka, ból głowy, nudności (ogólne osłabienie),
• niepokój, pobudzenie,
• nietypowe mrowienie, kłucie lub pieczenie w miejscu rany,
• wodowstręt, światłowstręt,
• zaburzenia świadomości,
• nadmierne ślinienie i trudności w połykaniu,
• ostre zapalenie mózgu i rdzenia,
• rozdrażnienie niepokój,
• napady drgawek bolesne skurcze mięśni gardła i przełyku.

 

Objawy wścieklizny u zwierząt:

• nagła zmiana usposobienia zwierzęcia – łagodne stają się drażliwe, dzikie zwierzęta, które zazwyczaj są płochliwe uciekają przed człowiekiem zachowują się agresywnie, atakują człowieka lub odwrotnie - są zbyt łagodne i dają się złapać,
• drgawki, śpiączka lub otępienie,
• brak koordynacji ruchowej, niezborność wzroku,
• ślinotok,
• wodowstręt,
• wzmożone reakcje na bodźce zewnętrzne.

 

Zapobieganie

Jedynym sposobem zapobiegania śmiertelnym skutkom zakażenia wirusem wścieklizny jest jak najwcześniejsze wdrożenie szczepień p/wściekliźnie, a w szczególnych przypadkach stosowanie surowicy odpornościowej. Taka profilaktyka przynosi bardzo dobre efekty. Decyzja o podjęciu szczepień p/wściekliźnie zawsze poprzedzona jest wnikliwym wywiadem epidemiologicznym, w którym należy rozważyć: rodzaj ekspozycji; gatunek zwierzęcia, które pokąsało (domowe, dzikie) oraz okoliczności towarzyszące ekspozycji.

 

W każdym przypadku ekspozycji na zakażenie należy dążyć do:

• • • • schwytania podejrzanego o wściekliznę zwierzęcia, celem przeprowadzenia obserwacji weterynaryjnej;
      • poddania padłego lub zabitego zwierzęcia badaniom w kierunku wścieklizny - co często pozwala wykluczyć wściekliznę, a tym samym nie wymaga wdrożenia szczepień;
      • oceny stanu zdrowia po zdarzeniu przez lekarza specjalistycznej poradni chorób zakaźnych, który dokonuje kwalifikacji do szczepień p/wściekliźnie.

 

Pamiętaj!
Wścieklizna to choroba w 100% śmiertelna, której można zapobiec przez szczepienia ochronne.

Więcej o wściekliźnie na:

https://www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/wscieklizna

Wścieklizna - Szczepienia.Info

WŚCIEKLIZNA - Główny Inspektorat Sanitarny - Portal Gov.pl