Polska w Szwajcarii

Wstąpienie Polski do UE w 2004 roku oznaczało konieczność wypowiedzenia umów handlowych ze Szwajcarią  w świetle wyłącznych kompetencji traktatowych Wspólnoty. Z dniem 1 maja 2004 roku straciły ważność dwustronne umowy handlowe Polski ze szwajcarią i EFTA. Zostały one zastąpione Umową o wolnym handlu miedzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską z 1972 r. oraz pakietem umów sektorowych UE – Szwajcaria dotyczących swopbodnego przepływu osób, transportu lotniczego, transportu towarów i osób koleją, handlu produktami rolnymi, wzajemnego uznawania w dziedzinie oceny zgodności, zamówień publicznych, współpracy naukowo-technicznej. Umowy te zostały przejęte automatycznie z wyjątkiem ustawy o swobodnym przepływie osób. Szwajcaria pod koniec 2018 roku zajmowała 22. miejsce jako partner handlowy Polski w eksporcie ogółem. Od 2012 roku wystepuje dodatnie dla Polski saldo spowodowane wysokim kursem franka oraz racjonalizacją importu farmaceutyków. W polskim eksporcie do Szwajcarii największy udział mająwyroby przemysłowe, aparaty i elektronika, pojazdy, meble i wyposażenie mieszkań, metale i wyroby metalowe, tekstylia ubiory i obuwie. W polskim imporcie ze Szwajcarii dominują farmaceutyki i wyroby chemiczne, maszyny, aparaty i elektronika, metale, instrumenty precyzyjne, zegarki.

Współpraca kulturalna pomiedzy Polską a Szwajcarią ma długą i nieprzerwaną tradycję.   Najstarszą polską instytucją działającą na terenie Szwajcarii jest Muzeum Polskie w Rapperswilu. Jest ono jednocześnie jedną z najstarszych polskich instytucji działających na emigracji. W jego historii można wyróżnić trzy zasadnicze okresy: działalność Muzeum Narodowego Polskiego w latach 1868-1927, Muzeum Polski Współczesnej  w latach 1936-1952 oraz okres najnowszy od reaktywowania działalności Muzeum w 1975 r.  Pierwsze Muzeum zostało powołane dzięki staraniom Władysława hr. Broel-Platera (1806-1889) dnia 16 sierpnia 1868, w setną rocznicę Konfederacji Barskiej. Dzięki jego staraniom, w wynajętym od rady miejskiej zamku otwarto w 1870 r. muzeum, które nazwano Muzeum Narodowym Polskim. Od początku swojego istnienia stało się ono instytucją gromadzącą pamiątki narodowe, ale też miejscem spotkań emigracji polskiej i kultywowania polskiej tradycji narodowej. Z muzeum związanych jest wiele nazwisk słynnych Polaków, w tym pisarza Stefana Żeromskiego. Muzeum stało się też miejscem złożenia w 1895 roku urny z sercem Tadeusza Kościuszki, jednego z polskich bohaterów narodowych.  Zbiory rapperswilskie zgromadzone przez pierwsze dziesięciolecia istnienia Muzeum przewieziono w 1927 r. do niepodległej Polski. Znaczna część z nich, w tym  zwłaszcza archiwalia, uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej.  W okresie II Rzeczypospolitej placówka funkcjonowała pod nazwą “Muzeum Polski Współczesnej”, a jej działalność skupiała się na prezentowaniu współczesnej kultury i sztuki Polski.  Niekorzystny dla Muzeum w Rapperswilu okres rozpoczął się po 1945 r. w związku z polityką władz komunistycznych w kraju, które dążyły do przejęcia kontroli nad tą placówką. Likwidacja dotychczasowych działów muzealnych doprowadziła do konfliktu z gminą rapperswilską, która na znak protestu wypowiedziała umowę dzierżawną, zaś na skutek decyzji szwajcarskiego Sądu Najwyższego Muzeum zostało zamknięte w 1951 r. Rok później zbiory rapperswilskie ponownie przewieziono do kraju, gdzie zostały rozproszone w różnych instytucjach. Sytuacja Towarzystwa uległa poprawie dopiero w latach 70-tych. Uroczyste otwarcie zorganizowanej na nowo placówki nastąpiło 21 czerwca 1975 r. Od tego momentu zbiory Muzeum powiększały się m. in. o liczne dary emigrantów z różnych krajów świata. Szczególnie prężnie rozwijała się działalność popularyzatorska Muzeum, które zorganizowało ponad 100 wystaw poświęconych historii Polski, jak też związkom Polaków i Szwajcarów i ich wzajemnym relacjom, a także szereg konferencji naukowych, przybliżających Szwajcarom polską kulturę i dzieje.    Obecnie Muzeum Polskie w Rapperswilu pełni de facto rolę nieoficjalnego polskiego instytutu kultury w Szwajcarii, z którego usług korzystają chętnie zarówno Szwajcarzy jak i Polacy. Ważną rolę w obecnej działalności Muzeum odgrywa Polska Fundacja Kulturalna Libertas w Rapperswilu. Instytucja ta, utworzona 13 stycznia 1978 r., ma za zadanie wspieranie działalności polskich instytucji kulturalnych na Zachodzie, a Muzeum Polskiego w Rapperswilu w szczególności.                

Muzeum Polskie w Rapperswilu

W ramach współpracy w obu krajach istnieje szereg programów stypendialnych i programów wymiany naukowej umożliwiających kształcenie wielu dziedzinach nauki. 

Linki:

Uznawalność kształcenia

Polska i Szwajcaria uznają wzajemnie z mocy prawa świadectwa i dyplomy ukończenia szkoł podstawowych, średnich i wyższych w ramach systemów oświaty państw Unii Europejskiej, Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu – Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

Muzeum Polskie w Rapperswilu
Fundacja “Archivum Helveto-Polonicum”       
Muzeum Tadeusza Kosciuszki w Solothurn
 “Nasza Gazetka” – czasopismo polonijne w Szwajcarii
 Stowarzyszenie Polskie w Genewie 
Stowarzyszenie Polskie w Lozannie/Association Polonaise de Lausanne 
Polska Misja Katolicka w Szwajcarii 
Polonijny Zespół Tańca “Lasowiacy” 
Polonijny Zespół Tańca i Pieśni “Piast”