Zespół Szkół
Centrum Kształcenia Rolniczego w Wojsławicach

 

Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Wojsławicach (1945 – obecnie)

 

„Szkoła to nie tylko budynek. To historia ludzi, ich marzeń, wysiłku i wspólnoty”

A Wojsławice opowiadają tę historię od niemal 80 lat.”

 

1945–1960: Początki na trudnej ziemi

W listopadzie 1945 roku, w cieniu wojennej zawieruchy, 23 uczniów rozpoczęło naukę w I klasie Państwowego Gimnazjum Rolniczego w Wojsławicach. Inicjatywa ta była odpowiedzią na pilną potrzebę odbudowy rolnictwa i kraju. Szybko szkoła przekształciła się najpierw w Państwowe Liceum Rolnicze, a w 1952 i 1954 roku – odpowiednio w 4-letniei 5-letnie Państwowe Technikum Rolnicze. W tym czasie kształcono także młodzież w ramach Szkoły Przysposobienia Rolniczego, Szkoły Rolniczej oraz Rolniczo-Mechanizacyjnej.

Dyrektorzy:

• Stanisław Raczyński (1945–1947)
• Władysław Burger    (1947–1948)
• Antoni Burcan          (1948–1962)

 

1960–1980: Rozwój i inwestycje

Od 1962 roku szkołą kierowała Leokadia Burcan (do 1973 r.), nadzorując dalszy jej rozwój. W 1972 roku powołano Zasadniczą Szkołę Rolniczą, a rok później uruchomiono także Wydział Zaoczny Technikum Rolniczego. W 1975 roku szkoła wzbogaciła się o Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa.

Rok szkolny 1972/1973 był przełomowy – oddano do użytku nowe budynki: gmach główny, internat oraz salę gimnastyczną. To była nowa era edukacji w Wojsławicach – bardziej dostępna, nowoczesna, stabilna.

W 1977 roku, decyzją Wojewody Sieradzkiego, powołano Zespół Szkół Rolniczych w Wojsławicach – który skupiał wszystkie funkcjonujące dotąd szkoły.

Dyrektor:

Wiesław Sobociński (1973–1999)

 

1980–2000: Innowacja i tradycja

Lata 80. i 90. przyniosły dalsze zmiany strukturalne i kierunkowe:

• 1984 – uruchomienie 5-letniego Technikum Rolniczego.
• 1991 – powstanie 4-letniego Technikum Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego.
• 1992 – utworzenie 5-letniego Technikum Technologii Żywności, Policealnego Studium Rolniczo-Ekologicznego i Zasadniczej Szkoły Ogrodniczej.
• W 1992 roku włączono do zespołu szkoły filialne w Goszczanowie i Zadzimiu.
• 1996 – otwarcie 4-letniego Liceum Technicznego o profilu rolniczo-spożywczym (program eksperymentalny MEN).
• 1998 – szkoła zmienia nazwę na Zespół Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego (ZSRCKU), ukierunkowując się na edukację młodzieży i dorosłych.

Od 1 stycznia 1999 roku organem prowadzącym szkołę stało się Starostwo Powiatowe w Zduńskiej Woli, a nadzór pedagogiczny przejął Kurator Oświaty w Łodzi.

 

2000–2020: Szkoła wielu szans

W roku szkolnym 2000/2001 uruchomiono 4-letnie Liceum Techniczne o profilu usługowo-gospodarczym oraz Publiczne Gimnazjum. Przez wiele lat w szkole działała Państwowa Komisja Egzaminacyjna, przeprowadzając egzaminy eksternistyczne.

Kluczowe wydarzenia:

• 2009/2010 – otwarcie Liceum Ogólnokształcącego z klasami mundurowymi (profil policyjny).
• 2013/2014 – kolejne klasy mundurowe: profil pożarniczy i bezpieczeństwa wewnętrznego.

Dyrektorzy:

• Urszula Drylewska (1999–2009)
• Ireneusz Stasiak      (2009–2024)

 

2024–obecnie: Nowy rozdział w historii szkoły

W kwietniu 2024 roku podpisano porozumienie o przejęciu szkoły przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Od 1 stycznia 2025 roku szkoła przeszła pod nadzór ministerstwa, stając się siódmą tego rodzaju placówką w województwie łódzkim. We wrześniu 2025 roku szkoła zmienia nazwę na Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Wojsławicach.

Dyrektor:

• Jolanta Będkowska-Ławniczak (od 2024)

 

Dziedzictwo i życie szkolne

Szkoła to także tradycja kulturowa.

W 1974 roku z inicjatywy Bożeny Sobocińskiej powstał zespół taneczny, który przekształcił się w Zespół Pieśni i Tańca – promujący folklor do lat 80. W 1976 roku Bożenna Antoszczyk założyła Szkolne Muzeum Regionalne, które dziś, pod opieką Izabeli Wrąbel-Perdek, pielęgnuje dziedzictwo przodków.

Od 2005 roku działalność muzeum wspiera Stowarzyszenie Absolwentów  i Darczyńców Izby Regionalnej. Od 1995 roku działa także Towarzystwo Przyjaciół Szkół Rolniczych – fundujące stypendia, wspierające szkołę, jej uczniów i nauczycieli.

Działały tu Koło PTTK i Klub "Cegiełka", a uczniowie odnosili sukcesy sportowe – w lekkoatletyce, zapasach i podnoszeniu ciężarów. Trenerzy: ś.p. Mirosław Andrychowicz,  ś.p. Waldemar Rudzki, Aleksander Fryze, Tadeusz Biały, Roman Filipiak, Jarosław Bomba.

 

Nasze dziedzictwo

Szkoła w Wojsławicach to miejsce, które dla wielu stało się nie tylko edukacyjną przestrzenią, ale także przystanią, w której kształtowały się marzenia i plany na przyszłość. To tu młodzież stawiała swoje pierwsze kroki w dorosłość, nabywając nie tylko wiedzę, ale i wartości, które towarzyszą im przez całe życie.

Z każdą kolejną rocznicą, z każdym rokiem, szkoła w Wojsławicach staje się częścią naszej tożsamości. Łączy pokolenia – tych, którzy przekroczyli jej próg w odległych latach,  i tych, którzy dziś z nadzieją patrzą na swoje pierwsze dni w tej samej szkole. W jej murach wykuwały się nie tylko umiejętności zawodowe, ale także charaktery, które przetrwały próbę czasu. Dla starszych pokoleń, Wojsławice to świadek ich młodzieńczych marzeń, ich pierwszych sukcesów i porażek, które uczyły pokory i wytrwałości. Dla młodszych – to fundament, na którym będą budować swoją przyszłość.  Każdy z nas, niezależnie od tego, kiedy zaczął swoją drogę w tej szkole, wnosi do niej coś wyjątkowego.

Szkoła to nie tylko budynki, to przede wszystkim ludzie – nauczyciele, wychowawcy, absolwenci – którzy pozostawili tu swoje ślady, tworząc wspólną historię, pełną wzruszeń, trudów i radości. Niech Wojsławice pozostaną miejscem, które nie tylko uczy, ale także inspiruje do stawiania kolejnych kroków na drodze do spełniania marzeń i realizacji życiowych celów. Z pokolenia na pokolenie, szkoła w Wojsławicach będzie nieustannie przypominać nam, że prawdziwa wartość tkwi nie tylko w zdobytej wiedzy, ale i w ludziach, których spotykamy na swojej drodze. To tu kształtują się fundamenty naszej przyszłości – fundamenty, które budujemy razem, z szacunkiem do przeszłości i nadzieją na lepsze jutro.

Szkoła w Wojsławicach to nie tylko miejsce nauki, lecz przede wszystkim przestrzeń pokoleniowego przekazu, miejsce formowania charakterów, zdobywania wiedzy i odkrywania pasji. Z każdym rokiem zapisuje nowe karty – świadoma swojej historii i gotowa na przyszłość…