Instalacje geotermalne
Wybierz interesujący Cię etap inwestycji
Opis technologii
Energia geotermalna w ustawie OZE jest definiowana jako rodzaj energii o charakterze nieantropogenicznym skumulowany w postaci ciepła pod powierzchnią ziemi oraz jest zaliczana do odnawialnych źródeł energii.
Zbiorniki geotermalne obejmują 40-55% powierzchni Polski. Temperatura wód występujących na głębokościach od 500 m do 4 km wynosi przeważnie 20-80°C, choć lokalnie lokalizuje się zasoby przekraczające nawet 100°C. Największy potencjał geotermalny znajduje się na Niżu Polskim oraz na Podhalu. Zasoby geotermalne Polski są odpowiednie do wykorzystania zwłaszcza w ciepłownictwie, przy wykorzystaniu systemu wymienników ciepła i pomp obiegowych, jednak niewykluczona jest także produkcja energii elektrycznej, w tym także w kogeneracji w instalacjach binarnych niewielkiej mocy. Z kolei ciepło podpowierzchniowych warstw podłoża skalnego lub wód podziemnych może być stosowane w geotermii płytkiej przy wykorzystaniu gruntowych pomp ciepła. Niniejsza podstrona dotyczy jednak wyłącznie przemysłowych instalacji wykorzystujących energię geotermalną.
Mimo istnienia w Polsce dość istotnych zasobów eksploatacyjnych geotermii średnio- i wysokotemperaturowej, wskaźnik jej wykorzystania jest wciąż najniższy spośród wszystkich rodzajów OZE. Wynika to w szczególności z kosztochłonności i skomplikowanego charakteru tego typu inwestycji oraz często niewystarczających warunków naturalnych złóż geotermalnych.
Kompleksowe ujęcie procesu inwestycyjnego związanego z realizacją systemów geotermalnych wymaga ujęcia go w dwóch, głównych etapach:
{"register":{"columns":[]}}