Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi

Inowłódz to wieś położona nad Pilicą w Dolinie Białobrzeskiej w województwie łódzkim. Jako piękna i malownicza miejscowość stanowi idealne miejsce na plener malarski. Do takiego wniosku doszła klasa IIIa PLSP, która wraz z dwoma opiekunami – p. Pawłem Nowakowskim oraz p. Jackiem Voglem, spędziła tam twórczy czas.

Obcowanie z naturą, jej urodą i bogactwem, to nie lada wyzwanie dla uczniów. Ten intensywny proces nauki obserwacji i rejestracji przyrody rozwija wyobraźnię, kształtuje poczucie estetyki oraz uczy dyscypliny i cierpliwości – pokory wobec „matki natury”.

Każdy dzień pobytu na plenerze był pracą nad kompozycją, rysunkiem skomplikowanych kształtów oraz dbałością o ich odwzorowanie. Ta nieustająca obserwacja przestrzeni – głębi, stała się próbą zrozumienia materii malarskiej, a także analizą środków wyrazu plastycznego.

Codzienne korekty, szczególnie – przeglądy, które były regularnie prowadzone o godzinie 19.00, skutkowały innym spojrzeniem nad rozwiązywaniem zagadnień plastycznych. Obserwacja zjawisk przyrody, w tym światła, z każdym dniem ujawniała coraz wnikliwsze rejestrowanie i analizowanie natury przez uczniów. Pokazała ich dojrzałość i rzetelność w pracy kreatywnej.

Plener w Inowłodzu był niewątpliwie bardzo udany. Wszystko „dopasowało” – słoneczna pogoda, znakomite wyżywienie, a co najważniejsze – zapał do aktywności twórczej, który  uwidaczniał się w codziennej pracy naszych uczniów. Podsumowaniem pleneru był przegląd, który odbył się w ostatnim dniu. Dotyczył dwóch realizacji malarskich – studyjnych, a także szkiców rysunkowych i kolorystycznych. Każdy z uczniów otrzymał dwie oceny za wymienione kategorie prac. Ich poziom okazał się wysoki, a wynikało to z faktu, że był to już kolejny plener malarski klasy IIIa PLSP.

Można było dostrzec satysfakcję uczniów z wykonanych prac rysunkowych i malarskich, ponieważ widzieli oni postępy w realizacji programowych zagadnień plastycznych, które w pełni zostały wypełnione. To była kolejna przygoda klasy IIIa PLSP, w której tak ważny stał się kontakt z przyrodą. Nic tak nie rozwija i nie wzbogaca wrażliwości oraz wyobraźni, jak obserwacja piękna natury.

 

Paweł Nowakowski
Karolina Zaorska

 

„Śladami Rodziny Scheiblerów” to temat kolejnego pleneru wiosennego klasy IVb PLSP. Tegoroczna edycja miała nieco zmienioną formułę. Oprócz realizacji zadań plenerowych: „Światło i kolor – twórcze elementy budowania przestrzeni, klimatu
i nastroju kompozycji plenerowej”, uczniowie zwiedzali Księży Młyn – „niezwykłe miasto w mieście”.
Księży Młyn to zwarta dzielnica mieszkalno-przemysłowa, która jest jednym z najciekawszych zabytków przemysłowych na świecie. To pierwsze założenie prezentujące układ: fabryka – rezydencja – osiedle. Jako kompleks wpisany został do rejestru zabytków. Czynione są starania, by trafił na listę Światowego Dziedzictwa Narodowego UNESCO.
Uczestnicy pleneru podziwiali: neorenesansową bryłę Pałacu Karola Scheiblera,
w którym mieści się jedyne w Polsce Muzeum Kinematografii przy ulicy Targowej, Beczki Grohmana i pałacyk przemysłowca Oskara Kona – główną siedzibę PWSFTviT. Spacerując ulicą Księży Młyn, Kocim Szlakiem, wśród jednopiętrowych domów dla robotników, zwanych famułami, dotarliśmy do neorenesansowej willi, w której mieszkali Matylda i Edward Herbstowie (obecnie Muzeum Pałac Herbsta).
W Pałacu Herbsta zwiedzaliśmy stałą ekspozycję wnętrz fabrykanckich z przełomu XIX i XX wieku zatytułowaną „Herbstowie. Historie niedokończone”. Tymczasem Powozownia zachwyciła nas kolekcją malarstwa polskiego XIX i początku XX wieku. Tytuł ekspozycji – „Widziałem prawdziwe arcydzieło” – to słowa wypowiedziane przez Eugène Delacroix, kiedy zobaczył portret matki Henryka Rodakowskiego. My również podziwialiśmy to arcydzieło.
Zajęcia plenerowe były prowadzone w przepięknym, okalającym pałac parku, doskonałym miejscu do realizacji zadań plenerowych – studiowania obiektów i detali architektonicznych. Zagadnienia, wynikające z założeń zajęć plenerowych, to doskonalenie umiejętności manualnych i warsztatowych poprzez wnikliwą obserwację otaczającej rzeczywistości. To również poszukiwanie własnego języka plastycznego, środków ekspresji rysunkowej i malarskiej, a także rozwijanie umiejętności interpretacyjnych.
Uczestnicy pleneru syntetyzowali kształty, analizowali kolory, obserwowali zjawiska fizyczne zachodzące w naturze, aby przy świadomym doborze odpowiednich narzędzi i technik, przekładając je na wypowiedzi plastyczne.
Interpretacja przestrzeni za pomocą perspektywy linearnej, kolorystycznej i powietrznej w obrazie w dalszym ciągu stwarza wiele kłopotów. Uczniowie znają sposoby i metody budowania przestrzeni w kompozycji plastycznej, ale mają ciągle trudności z ich stosowaniem. Problemy sprawiał dobór środków wyrazu plastycznego do oddania charakteru, faktury, struktury liści, bryły korony drzew oraz próby oddania pory dnia, nastroju i klimatu miejsca. Realizacja tych zagadnień wymagała podejmowania wielu prób, wprowadzania zmian i korekt.
Jednak napotykane trudności nie zniechęcają uczniów tej klasy do podejmowania kolejnych wyzwań artystycznych, wprowadzania zmiany, poszukiwania rozwiązań. Takie podejście zaowocowało wzrostem umiejętności manualnych i warsztatowych oraz wpłynęło na świadomość artystyczną uczestników pleneru. Zajęcia przebiegały zgodnie z założeniami. Uczniowie stosowali się do ustaleń dotyczących bezpieczeństwa i zachowania na terenie zabytkowych obiektów. Cele zajęć plenerowych zostały w pełni zrealizowane. Było trochę historii, w tym historii sztuki, a także wiele działań plastycznych.

Grażyna Olczyk
opiekun artystyczny pleneru klasy IVb PLSP